Poes van Remco Campert, 19 jaar, is ook dood. En ook hij lijkt haar nog dagelijks te zien, en als je goed kijkt is het maar leegte. Hij schreef een gedicht, ‘het wapen van de verdrietige’. Fragmenten:

“Ik rek je bestaan, poes
plotse schim in mijn ooghoek
die op een stoel springt
zich in opperst welbehagen
neervlijt op het tapijt
haar gezichtje wast
die met dwingende geluidjes
om eten vraagt
die in het donker bij me slaapt
warm geluk in mijn rug

We laten tranen, poes
om jou
omdat je er niet meer bent
en om onszelf
want zo is de mens”