De ekklesia vanochtend. Natuurlijk Madrid, in de preek, de voorbeden. Iemand is bij de koffie na afloop in tranen. Ik probeer zo om het niet binnen te laten komen, zegt ze. Er is al zo veel ellende, deze rottige regering, Palestina, de verharding, nou dit ook nog.
Misschien zou het makkelijker zijn om onverschillig te worden, of cynisch. Een wereldbeeld aanhangen: zo zijn mensen nou eenmaal. Er zal wel altijd rottigheid blijven dus wat maak je je druk? Denk je echt dat jij daar wat aan kan veranderen?
Maar we zijn niet bij elkaar om het onszelf makkelijker te maken, maar om onszelf moed in te zingen. Ondanks tweehonderd nieuwe, wrede, zinloze doden.
Alex van Heusden heeft het over opwegen tegen de wanhoop.
Kunnen we dat?
We zingen over een betere wereld:
…waar vrede niet hoeft bevochten
waar troost en vergeving is en
mensen spreken als mensen,
waar kinderen helder en jong zijn,
dieren niet worden gepijnigd
nooit één mens meer gemarteld,
niet één mens meer geknecht.
Doof de hel in ons hoofd
leg uw woord op ons hart
breek het ijzer met handen
breek de macht van het kwaad.
Van u is de toekomst
kome wat komt.
Lieve Anja,
Ik ben altijd onder de indruk geweest van je mooie werk en strijdbaarheid. Je hebt een prachtige website en wat je schrijft over je bezoek van vanochtend spreekt me aan. Ook ik was verslagen door de ellende in Madrid. Ik werd die nacht vaak wakker en moest er steeds als eerste aandenken. Ook ik ken de verhalen over Palestina en andere landen waar mensen onderdrukt worden. Soms ben ik er even depri van, maar ik geef de moed op een betere wereld niet op. Immers dán hebben de kwade krachten pas echt gewonnen! Ik probeer op mijn eigen manier een steentje bij te dragen, bid veel voor mensen die het nodig hebben en zend hun dagelijks veel liefde en licht. Ooit zal er een betere wereld zijn, daarvan ben ik overtuigd.
Succes met je prachtige werk!
Miriam