Gisteren begonnen, vandaag voortgezet, morgen de belangrijkste dag: actie ‘Welcome to Palestine’ oftewel, de ‘flytilla’. Honderden mensen uit verschillende landen hebben een ticket geboekt naar Tel Aviv, om van daar uit door te reizen naar Bethlehem, waar ze welkom zijn. Dat is niet nieuw, dat mensen Palestina bezoeken, maar de manier om dat gemakshalve te doen is een beetje te jokken bij de grenspolitie, en op de vraag wat je gaat doen iets te zeggen over toerisme of vrienden bezoeken en dan een joodse naam te noemen. Wat betekent dat je je er bij neerlegt dat de Israëlische instanties mogen beslissen of jij je vrienden in Palestina mag bezoeken of niet.

Bij deze actie jokken de mensen niet, en zeggen gewoon wat ze van plan zijn: een bezoek aan Palestina, aan de Westoever. Dat is voor Israël voldoende om ze de toegang tot Israël te weigeren. Israël reageert op het initiatief alsof het het gevaarlijke criminelen en allemaal potentiële terroristen zijn, en er is al een week een hysterische tegenactie op gang: massa’s politie staan klaar om de activisten eruit te vissen die door de mazen zijn geglipt op Ben Goerion, en Israël heeft alle luchtvaartmaatschappijen met sancties gedreigd als ze de door Israël aangeleverde lijst met namen op de passagierslijst laten staan. Meerdere luchtvaartmaatschappijen, zoals Lufthansa, zijn al voor de Israëlische druk door de knieën gegaan en hebben met name genoemde passagiers laten weten dat hun tickets zijn gecancelled.

Waarmee een aantal dingen duidelijk is: dat Israël kennelijk mensen aan het werk heeft gezet om van het internet namen van mensen te vinden die van plan waren om vandaag naar Tel Aviv te vliegen – zoveel is hen eraan gelegen om te laten zien dat ze de baas zijn, zelfs over buitenlandse luchtvaartmaatschappijen, en dat ze kennelijk niet door hebben dat dit hen nog een slechtere pers oplevert dan wanneer er een paar honderd mensen rustig naar Bethlehem kunnen gaan. Totaal geobsedeerd door maar één doel, zorgen dat die mensen die niet wensen te liegen Bethlehem niet bereiken, begrijpen ze niet dat dat niet het belangrijkste doel is van de actie. Dat is het masker van de Israëlische apartheid af te rukken en ze te laten zien voor wat ze zijn: een gewelddadige en autoritaire macht, die in naam van ‘het recht op zelfverdediging’ doorgaat met de Palestijnen op de meest achterlijke koloniale wijze als onderworpen inboorlingen te behandelen. Als ze straks in Israël joelen dat het ze gelukt is honderden mensen tegen te houden begrijpen ze nog niet dat ze op moreel vlak bezig zijn ontzettend te verliezen, en dat geen hasbara op kan tegen de schade die ze zelf aan hun imago van ‘de enige democratie in het Midden Oosten’ toebrengen.

Ondanks de miljoenen die gespendeerd worden aan het opvijzelen van het imago, ondanks de gehele hasbara-industrie, ondanks al die mensen die ingezet worden op Ben Goerion en de politici die al dagen vergaderen wat ze moeten doen om ze tegen te houden hebben ze niet door dat ze vooral bezig zijn geweldig leuk mee te werken. De volgende actie wordt dus weer groter dan deze, die groter is dan de vorige.