M’n net lag er uit, vanochtend. Ik zal maar geen grapjes meer maken over de Mossad. Het was een rustige ochtend, en aangezien ik nog een beetje bij moet komen kwam me dat wel uit.
Al kan ik het niet laten om het nieuws te blijven volgen.
Vanavond zullen de eerste Palestijnse anjers de zaal versieren van het Muziekgebouw in Amsterdam waar het Gala van het Jaar wordt gehouden. En Palestijnse kinderen die te gast zijn zullen ze ronddelen – ze komen uit een vluchtelingenkamp bij Damascus. Want die uit Gaza kunnen er al sinds juni niet meer uit.
En Israeli’s zijn banger voor het oordeel van Europa dan ze willen toegeven. De minister van Openbare Veiligheid Avi Dichter heeft in ieder geval zijn tripje naar Engeland afgezegd uit angst dat hij daar gearresteerd zal worden wegens oorlogsmisdaden. Dat is niet geheel uit de lucht gegrepen. Dichter was verantwoordelijk voor de bomaanslag op een Hamasleider in juli 2002, waarbij vijftien mensen in Gaza omkwamen. Dichter werd deze keer niet uitgenodigd door de Britse regering, en geniet dus geen immuniteit. Het is al eerder gebeurd dat Israeli’s afzagen van een bezoek aan Engeland uit angst dat een Britse groepering een aanklacht in zou dienen. Een andere hooggeplaatste Israeli, Doron Almog, bleef maar liever in het vliegtuig zitten, toen hij ervan op de hoogte werd gesteld dat er een politieagent met een arrestatiebevel onderaan de vliegtuigtrap op hem wachtte. (In Engeland is het mogelijk voor elke burger of organisatie om een ander persoon aan te klagen wegens oorlogsmisdaden). Dat heeft Israel er toe gebracht alvast een Britse advocatenfirma in te huren, en het kabinet heeft een miljoen dollar opzij gezet voor de verdediging van hoge militairen mochten die in het buitenland worden gearresteerd. In december 2006 verliet generaal Moshe Ya’alon in haast en vervroegd Nieuw Zeeland toen een mensenrechtenorganisatie hem daar aan wilde klagen wegens oorlogsmisdaden. Nou ja, ze kunnen altijd nog naar Nederland, want onze minister Verhagen die zo voor de mensenrechten is heeft nog nooit gehoord van Israelische oorlogsmisdaden.
Een maand geleden publiceerde Peace Now een rapport, waaruit bleek dat veertig procent van het land waar de nederzettingen van de Westoever op is gevestigd illegaal is verkregen. Dat wil zeggen: dubbel illegaal, want volgens de Conventies van Geneve mag een bezettende mogendheid in bezet gebied geen eigen burgers vestigen. Maar dat wordt door Israel eenvoudigweg ontkend. Wat nu blijkt, is wat de Palestijnen allang wisten: een groot deel van het land was in privébezit van Palestijnse burgers. Let wel: geen privéland dat al was onteigend door de Israelische staat, maar land dat ook volgens het Israelische recht nog eigendom was van duizenden Palestijnen. Gewoon diefstal, dus. Niet dat iemand zich daar wat van aantrok, in Israel. Het bericht werd alleen door Haaretz geplaatst. En wie kan het in Israel schelen wanneer Barak triomfantelijk op de tv kan verklaren hoeveel Palestijnen er inmiddels door het IDF zijn gedood. Sinds Annapolis zijn dat er alweer meer dan dertig. In een krant als Haaretz zijn een paar vermoorde Palestijnen per dag nog net goed voor de kleine berichtjes.
Ondertussen wachten er duizenden Palestijnen met een buitenlands paspoort op de beslissing van het leger over de nieuwe regels: of zij terug mogen naar hun families op de Westoever. Het gaat om Palestijnen uit het buitenland die getrouwd zijn met burgers van de Westoever, en die tijdelijk het land uitwaren, om te merken dat ze er niet meer in mochten. Ze wachten al tussen de zes tot twaalf maanden. Een aantal van hen mochten voorheen alleen hun echtgenoten en kinderen bezoeken als ’toeristen’. Bleven ze te lang, dan werden ze vervolgens aangemerkt als wetsovertreders wat op zich al een aanleiding was om ze niet meer toe te laten. Dat betekent ook dat er een massa Palestijnen is, met een buitenlands paspoort, die de Westoever niet meer durven te verlaten uit angst vervolgens van hun gezin gescheiden te worden.
Alle berichten zijn uit Haaretz van vandaag.