Feest in Ramallah, in Gaza. De hongerstaking van tweeduizend Palestijnse gevangenen heeft tot een compromis geleid, een aantal van hun eisen voor een betere behandeling worden ingewilligd, en de hongerstaking is afgeblazen. Degenen die het langst niet hebben gegeten en die op het randje van de dood waren moeten nu bekijken of ze kunnen herstellen. En natuurlijk is dit geen zege waar je lang van kunt genieten – het feit dat de Israëlische gevangenissen überhaupt vol zitten met politieke gevangenen is maar één issue op de lange lijst – die je uiteraard ook niet los kunt zien van het structurele onrecht van de bezetting. Maar even feest, even lucht, en even het weten dat geweldloos verzet werkt, en dat het Palestijnse woord, soemoed, volharding, nog steeds het mooiste woord is…