Aangezien alle inzenders mij al hadden geidentificeerd als nummer 9 geef ik dat maar toe. Ik heb vaak geposeerd met poes. Ik heb me ook wel eens vastgehouden aan een sigaar, voor een omslagfoto van Opzij toen ik de Annie Romeinprijs kreeg, maar dat gaf meteen een paar mensen die erg anti-roken zijn en dus hun abonnement opzegden. Er heeft nog nooit iemand zijn abonnement opgezegd omdat ik me vasthoud aan een kat.
Niet dat dat altijd zo eenvoudig is. Op deze foto is het met Saartje, en die hield niet van poseren, dus net buiten beeld moest ik haar poten stevig vasthouden. Ze kijkt dus ook niet zo vriendelijk.
Miepie hield er ook niet van.
Met Max ging het veel makkelijker, want Max was een dikke vouwpoes, daar mocht je alles mee doen. Echt de liefste kat waar ik ooit mee heb samengewoond. Maar Max is dood. Dus nu heb ik de keuze tussen Kobus en Josephine. Kobus de angsthaaspoes valt af, want die moet je als er iemand die hij niet kent binnenkomt eerst onder het bed vandaan vegen, en bovendien is het geen gezicht, zo’n kat met wijdopengesperde ogen en al zijn teentjes gespreid van pure paniek. Dan Josephine. Die wil wel, maar wel op haar voorwaarden. De Saartje-truc werkt niet, als ik haar vasthoud wordt het grommen, blazen, bijten en krabben.
De fotograaf van het NRC had een engelengeduld. Zo ging het dus.
Alweer zoveel herkenning…. als ze niet willen hebben ze opeens minimaal acht poten, nietwaar? En dan zijn ze me toch sterk. 😀 Maar de allermooiste vind ik de een na laatste, waar ‘La Joséphine’ hooghartig poseert op een krukje met jou erachter als.. ja, als wát eigenlijk? Hofdame? 😀 – Portret ‘à deux’?
Geweldig, samen wonen met een poes. Ik woon oa samen met 3 zwarte katten. Helaas zijn er een paar dood gegaan dit jaar, anders waren het er 6 geweest.
Het zijn bijzondere creaturen, katten, poezen. Ik zou niet zonder kunnen of willen.
Schoot me nog een mooiere naam te binnen voor de dame in kwestie: De DIVA! 😀
Anja het lijstje met de goede antwoorden, staat dat ergens op je blog?