Er was eens een charango

Gisteren door vriendin meegenomen naar het gehucht Huinen, vlak bij Putten, rand Veluwe, naar een ‘concert in de kas’. Voor een stadse als ik bijna buitenland, ik was er nooit geweest. Daar, ‘in de kas’ wordt vier keer per jaar een concert gegeven. Dit keer was dat een groep Chilenen (en één Noorse) onder leiding van de charangospeler (en bouwer) Gabriel Aguilera. Dat het Chilenen waren is niet helemaal toevallig, want in vroeger tijden was de kas een opvangplek voor Chileense en Argentijnse vluchtelingen en activisten.


(Gabriel Aguilera)

Heerlijke muziek, met een interessante geschiedenis, want de mix van barok en volks is ontstaan doordat de Spanjaarden zo nodig de heidenen in het veroverde nieuwe Zuidelijke Amerika moesten bekeren, en als je de taal niet spreekt, dan maar met muziek. Dus ontstonden er in wat later Paraguay, Argentinië, Brazilië en Bolivia werden missies, waarbij Spaanse musici de ‘indianen’ muziek leerden – en zo ontstond er een prachtig eigen mengeling van barok en de lokale muziek, aangevuld ook nog door de zwarte slaven die hun Afrikaanse muziek meebrachten.

Gisteren in de kas een prachtig concert waarbij zowel barokinstrumenten zoals de cello, als de panfluiten uit de Andes, en de plaatselijke snaarinstrumenten als de charango – door Gabriel omschreven als een beetje lullig gitaartje – een rol speelden. Inderdaad, in mannenhanden een beetje een speelgoedgitaartje, maar wat een prachtige en meeslepende muziek!

Opnieuw ervoer ik wat een verschil het is tussen een CD beluisteren en erbij te zijn als mensen zelf muziek maken. Met wat een hartstocht werd er gemusiceerd! Alsof de natuur mee wilde doen werden we overvallen door een wolkbreuk die zo hard op de kas kletterde dat we het concert moesten onderbreken, de mensen op de foto die zo naar boven kijken geloven niet in God of misschien ook wel, maar maakten zich vooral zorgen of ze hun concert voort konden zetten. Ik hoop dat er van dit concert nog een CD komt, want ik vond de keuze prachtig, met veel variatie, en ik had veel bewondering voor de mensen die soepel wisselden van instrument, en nog zingen konden ook.

Voor wie wil, morgen, dinsdag, is er ook een voorstelling, ik geloof met een andere groep maar wel met Gabriel Aguilera in de Fatimakerk in Amsterdam. Zie de link, hier.

En voor wie eens naar de Kas wil, voor een concert of om er te gaan wandelen: hier.