Altijd interessant hoe verschillend mensen kunnen kijken, met wat voor een bril ze kijken, naar dezelfde gebeurtenis. Zo zat tijdens de dag van het avondje van Van Thijn Martin Bril, columnist van de Volkskrant op de publieke tribune, en wat de zoomlens van zijn blik opving was dat ik daar als senator zat met een camera in mijn handen. En toen ging de fantasie werken. Dit is wat ik las in de Volkskrant van vanochtend:
Toen hij daar zat, (Thom de Graaf) en op het laatst zelfs niet meer naar boven durfde te kijken, werd de minister gefotografeerd door Anja Meulenbelt, senator van de SP. Af en toe richtte zij, de schrijfster van De schaamte voorbij, een digitale camera met een obsceen in- en uitschuivend telelensje op de man achter de tafel. Het zag er uit alsof ze haar camera nog niet zo lang had en wat zat te oefenen, maar voor hetzelfde geld legde ze de geschiedenis van binnenuit vast. Het gaf de vergadering een bizar, beschamend randje, zoals de haastige komst van Laurens-Jan Brinkhorts per fiets en met valhelm op er een Hollands-lullig tintje aan gaf.
Tja.
Nu had Bril natuurlijk even kunnen googelen en er achter kunnen komen dat ik al een hele tijd fotografeer, zij het als amateur, en al ruim een jaar regelmatig op mijn weblog verslag uitbreng over wat we zo allemaal doen in die bijna onzichtbare Eerste Kamer. Daar waren de media bijvoorbeeld niet geïnteresseerd in het doorwrochte verhaal dat mijn collega Tineke Slagter hield bij het debat over de ruimtelijke ordening, maar de kippedrift barstte wel compleet los bij het debat over de grondswetwijziging en de burgemeester. De pers stortte zich als een zwerm kraaien op het gebeuren. Waaronder Martin Bril.
Ik klaag daar verder niet over want zo gaat dat nu eenmaal, maar als tegenwicht tegen wat je in de media niet tegenkomt schrijf ik dus regelmatig een verslagje van onze werkzaamheden als volksvertegenwoordigers en doe daar foto’s bij. Ik laat graag een beetje zien hoe de Eerste Kamer en het werk daar er uit ziet, los van wat de media er van maken. En dus richtte ik mijn cameraatje ook op de toestand afgelopen dinsdag.
Wie hieronder mijn verslag heeft bekeken weet dus dat ik als amateurfotografe meer geïnteresseerd was in het mediacircus dan in de afgang van de Graaf. Die kon ik ook rustig overlaten aan de Volkskrant die vanochtend kwam met een kamerbrede close up van de rode randjes om de Graafs ogen. Maar interessant wat er gebeurt in Bril’s brein. De mannelijke fotografen kunnen rustig hun fallische toeters zowat tegen het gezicht van de minister douwen om die rooie randjes er goed op te krijgen, maar het bescheiden zoomlensje dat inderdaad in en uit kan schuiven – want dat doen zoomlensjes – is in mijn vrouwelijke handen meteen obsceen.
Zo krijg je een aardig Droste-effect: Bril richt de zoomlens van zijn blik op de zoomlens in mijn handen die gericht was op de journalisten die hun zoomlenzen richtten op de rooie randjes om de ogen van de minister. En dan schrijf ik weer over Bril.
Is het in- en uitschuivend telelensje nu obsceen omdat je een vrouw bent, senator of de schrijfster van “De schaamte voorbij”? (En wat voor telelens heeft de schrijfster van “Het beroofde land”?)
Beetje zielig, Bril!
Foei, Anja, is dit dan niet obsceen, zo te schrijven over Martin Bril? Ben je de schaamte niet te ver voorbij? Want een voyeur op de publieke tribune ziet zich natuurlijk niet graag betrapt!
De Volkskrant moet als huisorgaan van de P.v.d.A. dezer dagen natuurlijk alles in het werk stellen om de aandacht af te leiden van dit P.v.d.A. debacle…
Trek het je niet aan…
Beter een zuiver ‘uitschuiflensje’ dan een roze bril…
Ach Anja, zet liever Eric Satie op. Dat maakt ruim van binnen.
Nou, ik vind niet zozeer Martin Bril zielig.
Scherp stukje, en helemaal spijkers met koppen.
De schaamte voorbij. Inderdaad, ik weet niet hoe dat in Nederland gaat, maar in België zie ik niet meteen een senator zit te filmen tijdens de zittingen. Laat dat maar over aan de pers. Ik vind het een tikje schandelijk. En de reactie van Anja Meulenbelt is zo van een typische verongelijktheid.
b.
En waar kunnen we de foto zien die je toen maakte? (Nu word ik wel benieuwd!)
Typisch een mannen reactie. ‘k Heb trouwens ook zo’n obsceen uitschuivend telelensje, is harstikke hip tegenwoordig. 😀
Hoi Anja met je kleine dingetje. Ik adviseer je de volgende keer tijdens de verhitte debatten zo’n wááááánzinnige teletoeterlens mee te nemen (weet je wel, zoals fotografen bij sportwedstrijden hebben). Da’s goed voor een nieuw imago: “De obsceniteit voorbij”. Moet je eens opletten hoe de mannelijke persfotografen over je heen zullen vallen…. Gewoon ouderwetse kift.
Ga vooral door met je kiekjes van binnenuit!!!! Niemand die ons zo’n unieke inside information geeft.
Onderstaand stukje heb ik naar de ingezonden brievenrubriek van de Volkskrant gestuurd.
Is Anja Meulenbelt obsceen?
Is het in- en uitschuivend telelensje van Anja Meulenbelt obsceen omdat ze een vrouw is of omdat ze De schaamte voorbij schreef? In de Volkskrant van 24 maart beschrijft Martin Bril in zijn column over het burgemeestersdebat in de Eerste Kamer hoe senator Anja Meulenbelt foto’s maakte.
De column van Bril gaat als volgt: ‘Toen hij daar zat, (Thom de Graaf) en op het laatst zelfs niet meer naar boven durfde te kijken, werd de minister gefotografeerd door Anja Meulenbelt, senator van de SP. Af en toe richtte zij, de schrijfster van De schaamte voorbij, een digitale camera met een obsceen in- en uitschuivend telelensje op de man achter de tafel.’ Wat ik zo eigenaardig vind aan het stukje van Bril is dat hij het fotograferen van de Graaf door Meulenbelt zo negatief beoordeelt. In dezelfde krant stond op de voorpagina een foto van dezelfde De Graaf. Deze foto werd gemaakt door een mannelijke fotograaf die zijn lens op het gezicht van de minister richtte om zijn ogen er goed op te krijgen. Maar hij vond de mannelijke fotograaf niet obsceen maar wel het bescheiden zoomlensje van Meulenbelt, Misschien wordt Brils irritatie veroorzaakte omdat zij in de 1976 De schaamte voorbij schreef en zij nu in de Eerste Kamer stemt over de politiek van Nederland?
Bril schrijft onder het pseudoniem Evelien een column in Vrij Nederland waarin zijn hoofdpersoon elke week de schaamte voorbij gaat. Deze Evelien heeft geen interesse in politiek maar wel in seksuele avontuurtjes. Het lijkt erop dat Bril vindt dat vrouwen zoals Meulenbelt zich gewoon moeten richten op seksuele avonturen en politiek moeten overlaten aan mannen. Of die arme minister De Graaf dan wel naar boven durft te kijken waag ik te betwijfelen.
Evelien Polter
Ja inderdaad, ik ben ook erg benieuwd naar de foto, die maakt het hele verhaal compleet!
Lijkt me vreemd om zo opeens te lezen over wat je deed in de kamer! Maar natuurlijk vreemd dat de Volkskrant die zelf de grootste kijker heeft, jou verwijt een foto te maken. Waarom zouden er wel gigantische camera’s op de Graaf gericht mogen zijn, maar niet een klein fototoestelletje?! De ploerten en toeters van camera’s rond de Graaf waren overigens op TV ook zeer overheersend te zien! Ik denk dat zij meer uit waren op de verlopen blik van de Graaf dan op de inhoud van het debat… (waar het hele debat naar mijn idee al aan voorbij was gegaan).
Beste Seppie, de foto’s die ik maakte met mijn obscene uitschuiflensje zijn hieronder te vinden, in het stukje getiteld gekozen burgemeester.
Jongelui, allemaal heel aardig dat senatrix Meulenbelt van jullie best een cameraatje met erectielensje mag meenemen naar de Eerste Kamer, maar het deugt natuurlijk voor geen meter.
Het werkelijke probleem, taboe zo je wilt, zit ‘m echter niet in het cameraatje of langvervlogen boektitels of het dilettant en/of vrouw-zijn – het probleem heeft te maken met Het Script en De Cast.
In de Kamers zitten Kamerleden. Die we betalen om wetten te maken, te beoordelen en zo nodig vakkundig af te serveren. En zeker als daar overdag of ’s nachts een beetje heisa bij ontstaat, dan willen wij gewone stervelingen er graag asap over geinformeerd worden, liefst met tekst en uitleg. Daarvoor hebben we De Journalist uitgevonden. En om de bijbehorende lichaamstaal van de acteurs, die immers boekdelen spreekt, ook nog vast te leggen en door te geven, bestaan er Hordes Fotografen die bereid zijn voor ons – die er zelf niet bij kunnen/willen/mogen zijn – op trapleertjes uren voor een dichte deur te gaan staan, of heel hard de telelens van een ander tegen de bovenlip te krijgen, of platgelopen te worden in het gedrang der statieven.
Om die Fotografen gaat het nu, dus let op.
Vroeger heette het niet voor niets ‘op nieuws jagen’. De Journalist, nieuwsjager, hoeft evenwel niet meer te jagen tegenwoordig. Hij staat op een strategische plek en wacht geduldig af. Men is namelijk maar al te graag bereid tot aan de huig in zijn microfoon te gaan hangen. Hoe vaker hoe beter, want ze houden niet voor niets lijstjes bij, de politici – in welke kranten ze al, op welk journaal ze misschien, in welke actualiteitenrubriek ze nog enzovoorts.
Maar De Fotograaf is andere koek. Voor een fotograaf blijft men als Politicus doorgaans niet netjes stilstaan, teneinde een fraai politiek actiemoment vast te laten leggen. Nou vooruit, tenzij men Jozias heet. De Fotograaf is als vanouds nog steeds op jacht en beloert zittend, liggend, als het moet tussen de fluitende kogels of met overvolle blaas zijn prooi. De aanwezigheid van De Fotograaf brengt zijn slachtoffer in een permanente staat van opperste paraatheid. Elke zenuw onder controle, een voortdurend bewustzijn van houding en uitstraling, thuis stiekem voor de spiegel geoefend. De Fotograaf weet dat. Hij wacht geduldig op het eerste scheurtje in het zorgvuldig ingestudeerde imago en schiet. Thom de Graaf weet er alles van.
Ja, want De Fotograaf schiet. Plaatjes.
En omdat het niet de bedoeling is dat de weerloze prooi terugschiet – of erger nog een ondeskundig potje mee gaat lopen schieten – daarom haalde de heer Bril die zijn ogen niet in zijn zak heeft, zo uit naar senatrix Meulenbelt. Het hoort niet. Er hoort op haar geschoten te worden.
Hoe gevoelig het ligt – schieten en geschoten worden – blijkt uit de merkwaardige vertedering die Claus opriep, zittend met zijn camera op een trap, wachtend, terwijl er binnen professioneel op zijn vrouw werd geschoten. Want zelfs de echtgenoot van de prooi hoort van de prachtige reizen die hij maakt zelf geen beelden vast te leggen.
Dat doen De Fotografen namelijk voor ons.
Mevrouw Meulenbelt schoot dus uit haar rol.
De pot verwijt de ketel… de pers maakt zelf de “prachtigste” emo-shots, maar Anja mag geen foto’s maken voor haar verslaglegging?
had de fotograaf het spreekgestoelte beklommen en het woord genomen dan zou dat ook vreemd geweest zijn. Kortom: wederom goed waargenomen, Bril!
Heeft u nu eigenlijk zelf voor- of tegen een gekozen burgemeester gestemd?
En zo ja, waarom vind u dat er een referendum voor de Europese Grondwet noodzakelijk is?
We hebben in de Eerste Kamer niet gestemd over de burgemeester, maar over de grondwetswijziging. Als we voor de grondwetswijziging hadden gestemd, dan kwam er een direct gekozen burgemeester, want dat had D66 als koppelverkoop met de regering afgesproken. Ik heb dus ook tegen de grondwetswijziging gestemd, want ik vind dat er een aparte discussie over de manier waarop de burgemeester gekozen had moeten worden plaats had kunnen vinden. Ik zelf ben net als de linkse partijen voor een burgemeester die door de gemeenteraad wordt gekozen.
Over de grondwet, als je dat interesseert, kun je even langs op de SP website, die weten daar meer van dan ik.
Dank u wel, voor de snelle reaktie, ik begrijp dat u voor getrapte verkiezingen bent.
maar..kanttekening..zou u er ook vóór moeten zijn dat er getrapt al voor de EU-grondwet is gekozen, en zou de SP, de partij die u vertegenwoordigt in de eerste kamer, zich daarbij moeten neerleggen ipv het gepeupel, de eerste “getrapten” te beinvloeden om tegen te stemmen.