Taraaaaa! Mijn eerste verjaardag als blije geheelonthouder was op 11 november, de beslissing nam ik een jaar geleden: 11-11-11. Vroeger zou ik gedacht hebben: en nu een fles champagne open om te vieren.
Heb ik helemaal niks gedronken afgelopen jaar? Jawel, een keer of zes een slokje wijn bij het delen van brood en wijn in mijn kerk – en een keer had ik de kersenbonbon al in mijn mond, beet hem door en dacht: o ja, dat spul. Verder helemaal niks.
Mis ik het? Ja regelmatig denk ik nog wat jammer, ik zou nu best mee willen doen met een glaasje witte wijn. Of vind het toch wat minder feestelijk om uit eten te gaan met spa naast mijn bord. En er zijn momenten van frustratie, teleurstelling en woede dat ik denk: o nu een borrel. Nieuwe haring zonder ijskoude korenwijn is ook niet wat het was. Maar alles overwegend ben ik er heel gelukkig mee. En hou het zo. Ik blijf alcoholvrij. De voordelen wegen absoluut op tegen het af en toe jammer vinden.
Bijvoorbeeld: dat ik fitter ben. En dat ik tien kilo af ben gevallen, wat weer merkbaar goed is voor mijn gezondheid. Van de weeromstuit ben ik ook gezonder gaan eten, bijna geen vlees meer, bijvoorbeeld. Wat veel makkelijker is als je ook niet drinkt. Mijn smaak begon vanzelf te veranderen, heel verrassend.
De grootste verandering is dat ik meer dan voorheen met mijn stemmingen en emoties moet leven. Want als we eerlijk zijn: we drinken graag om onze stemmingen te reguleren, tegen de stress en de zenuwen, tegen verlegenheid in gezelschap. Om de scherpe kantjes van het leven en een kuthumeur de baas te kunnen. Ik krijg het leven nu recht voor zijn raap en onverdoofd. Dat is niet altijd leuk, als je gewend bent aan een voor de hand liggend en meteen werkend middel om even snel te ontspannen en een beetje weg te wezen. Maar het grote voordeel, waar ik wel aan moest wennen, is dat je de helderheid houdt om onder ogen te zien waar je last van hebt, en daar wat mee te doen in plaats van het weg te stoppen. Het heeft voor mij ook iets met leeftijd te maken. Eens, toen ik jong was, leek de tijd niet op te kunnen. Nu besef ik dat die eindig is. En kostbaar. Voor wie bewust wil leven is alcohol geen goed idee. Ik heb nu letterlijk meer tijd. Daar moet ik dan wel wat mee.
Ik doe meer aan zelfzorg. En dan niet in de vorm van hoe voel ik me zo snel mogelijk weer lekker als het even tegenzit, en dat zit het nog wel eens, maar: wat heb ik echt nodig. Aan tijd voor bezinning, aan dingen die goed zijn voor de ziel, ik merk het sneller als ik weer eens bezig ben om mijzelf voorbij te rennen. Ik neem mijn beslissingen bewuster, ook over wat ik niet wil. Vanzelf beweeg ik me meer richting eenvoud. Minder spullen om me heen. Opruimen. Ik gooi en geef veel weg. Ik zeg vaker iets af, ook al vind ik dat soms niet aardig van mezelf. Ik denk meer na over mijn relaties. Ik denk vaker: waarom doe ik dit eigenlijk, wil ik dit wel? Het is interessant wat de beslissing om niet meer te drinken op gang heeft gebracht. Ik volg mijn eigen proces met belangstelling. Ik kan het iedereen die er wel eens over nadenkt hoe je bewuster kunt leven van harte aanbevelen.
Voor wie de vorige afleveringen niet had gelezen: hier.