Khaled Abu Zaid is zelf gehandicapt, door polio, en door het verblijf in de gevangenis als jonge verzetsstrijder. In de gevangenis begon hij na te denken wat hij met zijn leven wilde doen toen hij er na zeven jaar uitkwam. Een organisatie opzetten, bestuur door gehandicapten zelf, om in de breedste zin van het woord op te komen voor de belangen van mensen met een handicap. Die organisatie is er, het NCCR (National Center for Community Rehabilitation) Wij, van Stichting Kifaia, ondersteunen die organisatie al jaren, door fondsenwerving, door training voor hen te organiseren.

Het NCCR staat voor veel meer dan voor zorg voor mensen met een handicap. Het gaat om volledige emancipatie. Mensen met een handicap worden niet gezien als passieve patiënten, maar als mensen die het recht hebben op een volwaardige plaats in de samenleving, en als mensen die een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan een democratisch Palestina.

Dat betekent dat het NCCR er voor zorgt dat mensen met een handicap zichtbaar zijn en niet worden weggemoffeld. Een paar keer per jaar gaan ze letterlijk de straat op, om te demonstreren op de Dag van Gehandicapten, of op de dag dat de Nakba, de grote ramp wordt herdacht. Een belangrijk doel is om de wet voor gehandicapten aangenomen te krijgen, waarmee instellingen waaronder ook de ministeries worden verplicht hun gebouwen toegankelijk te maken voor mensen in rolstoelen, en zich verplichten om ook mensen met een handicap aan te nemen.

De filosofie van Khaled Abu Zaid en de mensen van het NCCR is altijd dat mensen met een handicap zelf het beste weten wat goed voor ze is. Dus moeten ze ook een stem hebben in de politiek. De Palestijnse gebieden zijn ondanks de bezetting aan het proberen om van hun samenleving een democratisch land te maken. Een begin van een parlement is er al, de Wetgevende Raad. Binnenkort zijn er verkiezingen voor dat parlement en ook voor de gemeenteraden. Het NCCR is al een tijd aan het werk om alle verspreide organisaties voor mensen met ene handicap, sommigen gespecialiseerd in blinden, of mensen met een geestelijke handicap, met elkaar te verenigen in één gehandicapten raad. En samen iemand kandidaat te stellen voor de Wetgevende Raad. Om twee redenen: om er voor te zorgen dat de belangen van mensen met een handicap worden vertegenwoordigd in de Raad, maar ook om zichtbaar te zijn als volksvertegenwoordiger en daarmee een voorbeeld te zijn voor andere gehandicapten.

Voor wie Engels leest: lees het verhaal van Khaled Abu Zaid hieronder.