Gisteren in Vught een avond over het ‘Palestijnse drama’, georganiseerd door de Werkgroep Midden Oosten. Hajo Meyer over de valse beschuldiging van antisemitisme. Het staat nu ook al in een bekend Amerikaans woordenboek: anti-Israël of anti-zionisme staat gelijk aan antisemitisme. Maar Hajo heeft een mooi citaat in zijn boek, Het einde van het jodendom; ‘vroeger was je antisemiet als je niet van joden hield, nu ben je antisemiet als de joden niet van jou houden’. Erik Ackerman van Icco zat ook in het forum, had een goed verhaal, veel feitenkennis over de situatie op de Westoever. En er was een tweedekamer lid voor het CDA, Brinkel. Vriendelijke man die zijn zorg uitsprak over het Midden Oosten, maar het niet nodig vond om maatregelen te treffen, zelfs de poging om Israël aan de mensenrechtenverdragen te houden die ze zelf hebben ondertekend ging hem te ver. Hij hield meer van een ‘dialoog’.

Mijn verhaal vond een CDA wethouder uit de zaal te fel: ‘daarmee doe je de deur dicht’. Het CDA houdt graag de deur open terwijl Sharon gewoon doorgaat met zijn bezettingspolitiek, ongehinderd door enige poging vanuit Nederland, of Europa, om hem op zijn vingers te tikken, op zijn minst voor de vergaande schendingen van mensenrechten en de Conventies van Geneve. Ik kreeg in mijn woede even een visioen: hoe zou het zijn om de twee, drie doden per dag op de stoep van het CDA te dumpen. Hoe lang wil je dan nog doorgaan met het voeren van ‘dialoog’ als je over de lijken heen moet stappen, of kun je dan eindelijk eens conclusies trekken?
Het woord ‘dialoog’, het is een eufemisme geworden voor helemaal niks doen.

Gelukkig, goede mensen in de zaal. Even kennisgemaakt met de voorzitter van de nieuwe SP afdeling Vught, ik ben alweer haar naam kwijt, ik word oud. Misschien kunnen we daar in de regio nog eens wat doen aan scholing of discussie. Met de mening van de SP zit het wel snor, maar de leden zouden wat meer onderbouwd kunnen zijn om de discussie te voeren, de drogredenen te ontmaskeren. Dan helpt een boel feitenkennis.

Met Hajo en Chris in de auto terug. We worden zo treurig en kwaad van die politieke onwil om stelling te nemen. Nou zitten we toch nog steeds met het schuldgevoel over wat we niet hebben gedaan om de joden destijds te helpen, een terecht schuldgevoel zegt Hajo, maar wel tijd om dat achter ons te laten. Hoe lang moet het nog duren voordat we met het zelfde schuldgevoel zitten ten aanzien van de Palestijnen die we hebben laten verrekken? En ten aanzien van die dolgedraaide machine van Israël, met een bedrogen bevolking die vrede en veiligheid was beloofd, en die alleen maar een crisis en meer doden krijgt? Is dat alles wat we ze daar te bieden hebben, een ‘dialoog’ ?