Er zijn veel meer katten in Jeruzalem dan in Gaza. Er zat een oude meneer op een bankje die een pitabroodje zat te eten met een blikje tonijn. Er kwamen steeds meer Palestijnse poezen op de geur af, en dan kregen ze een stukje, maar mij met de camera vonden ze toch te eng, en dan renden ze weer weg. Ik wilde ze niet van hun maaltijd afhouden. Er was maar een poes die op de foto wilde. Voor Helma.
Hoi Anja,
Je bent nu in Gaza.
Gewoon voor mijn informatie, als ik je vragen mag.
De kolonisten zijn enige jaren geleden vertrokken uit Gaza.
Wat is er gebeurt met de achtergelaten huizen en landbouwgebieden?
Zijn dat nu dorpen en landbouwgebieden voor Palestijnen?
Dat is niet helemaal afdeling poezen, Marcel, maar vooruit. Dit is wat ik weet. Er zijn geen huizen achtergelaten, zoals ik een paar weken na het vertrek van de kolonisten zelf kon zien. Praktisch alles was verwoest, inclusief alle waterleidingen en elektriciteitsleidingen. Wat er lag waren gigantische hopen puin, die de Palestijnen eerst mochten gaan opruimen.
Het enige wat enigszins ongeschonden achterbleef waren de groentekassen, die door de Amerikanen werden opgekocht, en aan de Palestijnen gegeven met een contract dat ze de daar verbouwde tomaten moesten exporteren. Toen de oogst rijp was deed Israel de grens voor goederen dicht, en de tomaten moesten worden vernietigd.
Hoe het gebied er nu bij ligt weet ik niet, er zal wel verbouwd worden, misschien wordt er ook wel gebouwd, hoewel dat natuurlijk al enige tijd erg moeilijk is omdat er geen natuurlijk bouwmateriaal in Gaza is behalve zand, en alles, hout, metaal, cement moet worden ingevoerd. Dat was al jarenlang erg moelijk en is nu vrijwel onmogelijk.
Toen ik er pas langs reed zag ik vooral een zandvlakte.
En als je meer wilt weten over de economische kant van de zaak, les het artikel van Sara Roy over Gaza, dat ik vertaalde. Hier.
Je hebt een klein foutje in de link hierboven gemaakt, Anja. Hier verwijs je naar.
De kat op de foto lijkt erg op één van mijn katers.
Groet,
Dank je Bert.
Lieve Anja,
Dankjewel voor de mooie snoes!
Lief beeld; dat deze oudere mijnheer zijn broodje tonijn wil delen met de poezen.
En ik realiseer me: Onze vrienden in de Gazastrook hebben geen blikjes tonijn meer om te delen ..
Palestijnse poezen lijken erg op Joodse poezen en die lijken erg op Griekse poezen en Egyptische en Europese poezen… Poezen zijn poezen zijn poezen. Alle poezen verdienen een visje wat mij betreft.