Te gast:
OPROEP VAN VROUWEN IN HET ZWART
houden een wake op vrijdag 6 mei 2005

vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)

4 jaar Intifada en 38 jaar bezetting is meer dan genoeg!

ISRAEL: Stop de invasies in Palestijns gebied, landconfiscaties, uitgaansverboden, omsingeling van steden, uithongering van burgers
The wall must fall – Weg met de annexatie muur
Beëindig de bezetting van de Westoever en Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken!

Deze keer worden we geïnspireerd door de moedige Amira Hass, die als enige Israelische journaliste in de Bezette Gebieden woont en van daar al jarenlang vanuit eigen waarneming het dagelijks leven en lijden van de Palestijnse bevolking beschrijft voor de Israëlische krant Ha’ Aretz. Ze zag hoe de bewoners, haar buren, steeds meer werden opgesloten en geïsoleerd. Want lang vòòr de gruwelijke Palestijnse zelfmoordaanslagen, al in 1991, is dat proces begonnen.

Amira gaf vorige week een lezing in Amsterdam georganiseerd door SIVMO.

Ze memoreerde een artikel dat ze drie jaar geleden had geschreven, waarin ze half ironisch had voorgesteld om de zaken nou eens serieus aan te pakken en niet één, maar 500 muren te bouwen om elk van de 500 Palestijnse gemeenschappen in de Bezette Gebieden, met bijbehorende soldaten die de laatste spleetjes in de muren zouden bewaken.

Tot haar ontzetting is die voorspelling helemaal uitgekomen en worden de Bezette Gebieden in steeds kleinere levenloze partjes opgesplitst, verbonden door de zogeheten bypass wegen, het door Israëliers gemaakte wegennet door de Bezette Gebieden, waarop alleen het Israëlische leger en de kolonisten kunnen komen. Alle zijwegen, die naar Palestijnse dorpen leiden werden met grote zakken zand en versperringen onbegaanbaar gemaakt.

Maar waar wij vaak niet aan denken, zegt Amira, is dat de Europese hulp, die al jaren naar de Palestijnen gaat, o.a. gebruikt wordt om alternatieve wegen voor de Palestijnen te maken en dus in feite de bezetting sponsort. Dit dubbele wegennet, één voor Joden en één voor Palestijnen, houdt de apartheidpolitiek met internationale hulp in stand. Tegelijkertijd wil de Europese Unie geen gebruik maken van haar mogelijkheid om het handelsverdrag met Israël te bevriezen, of enige druk uit te oefenen als partner in de ‘Routekaart naar Vrede’ uit 2003 (Road Map).

Amira leidt geregeld veel goedwillende, maar zwaar gefrustreerde Europese diplomaten, door de Bezette Gebieden leidt. Hun gefilterde, afgezwakte bevindingen gaan de bekende la in. Al worden regelmatig resoluties in het Europese parlement afgescheiden die pleiten voor terugtrekking, toch vindt Amira de politiek van de EU dubbelhartig, en dus schadelijk.

Niemand durft zich te verzetten tegen de macht van de Verenigde Staten, die als wereldmacht het beleid bepaalt.
In dat kader ziet ze ook het succes van de zogeheten joodse lobby in Amerika.
De VS steunen Israël omdat die voor hen economische en militaire klussen klaart en niet omdat ze iets op hebben met Joden of, zoals vaak in Nederland, zich door schuldgevoel over de 2de Wereld Oorlog laten leiden.

Het zogeheten ontruimingsplan van Gaza ziet ze als logisch onderdeel van de defragmentatie van de Palestijnse samenleving.

In onze februari Nieuwsbrief schreven we al dat het Israël beter uitkomt als Gaza souverein Palestijns Gebied wordt. Ze zijn dan definitief af van hun verplichtingen onder Internationaal Recht ten aanzien van de lijdende bevolking. Een verplichting, waar ze als bezettende macht al niets aan deden en waar de UN al meer dan 35 jaar voor opdraait..

Amira Hass zegt dat Gaza een van buitenaf bestuurde gevangenis wordt, waarin de mensen bewegingsvrijheid krijgen in het gebied, maar er nooit uitkunnen.

De kolonisten, die nu nog in Gaza zitten, gaan de nederzettingen op de Westoever versterken en maken zo een Palestijnse staat onmogelijk. Dit is altijd al de politiek van de achtereen-volgende regeringen geweest, zowel Likud als de Arbeiderspartij wilden enclaves; ze verschilden alleen van mening over het aantal, waaruit de Palestijnse staat zou bestaan.

Wat Amira Hass betreft is de twee staten oplossing een gepasseerd station.
Er komt een acht-staten oplossing: Israël en zeven Palestijnse enclaves, maar het kunnen er ook meer zijn.

Voor de Palestijnse Autoriteit heeft ze ook geen goed woord over. Doordat Arafat zijn handtekening onder de Oslo Akkoorden zette, heeft hij bewust met de Israëliers gecollaboreerd, samen met de huidige Palestijnse president Abu Mazen.

Nergens werd in deze akkoorden ontmanteling of stopzetting van de nederzettingen gegarandeerd, de Israëlische regering is altijd heel helder over hun intenties. [De woordvoeder van Sharon zei kort geleden openlijk dat ze geen vrede of een Palestijnse staat willen].

Terwijl Vrouwen in het Zwart in die tijd geen wakes meer hielden, omdat we geloofden dat met Oslo alles nu goed zou komen, werden er meer nederzettingen dan ooit gebouwd.

Abu Mazen en Arafat hebben nooit verklaard dat de bezetting de kern van het probleem is, zoals de Palestijnse oppositie, waarvan een kopstuk als Barghouti daarom in de Israëlische gevangenis zit. Duidelijk is dat Hamas door z’n verzet tegen de bezetting de eerste gemeenteraadsverkiezingen in Gaza overtuigend gewonnen heeft.

Wat de muur betreft, er zijn inderdaad minder aanslagen en Amira zou er ook niet tegen de muur zijn, wanneer die de officiële grens (Groene Lijn) zou volgen, maar nu worden er grote delen van het Palestijns grondgebied ingepikt door de bouw, veel meer dan de 8%, die officieel wordt opgegeven, terwijl de nieuwe uitbreiding van de West Bank nederzettingen al is aangekondigd. De muur is niet alleen zeer bedreigend voor de Palestijnen, maar op den duur ook voor de Israëliers, die uitsluitend vertrouwen op hun militaire kracht, zonder zich ooit af te vragen of de steun van de VS niet eenmaal zou kunnen verdwijnen, terwijl voor altijd de cipier blijven spelen in het Midden Oosten een normale verhouding met alle landen in de regio uitsluit.

Over de houding van de Israëlische bevolking is ze ook niet optimistisch, net als over de ingeslapen vredesbeweging, op een paar onvermoeibare groepen na. Door de beroerde economische toestand is er een groeiende sociale onderklasse ontstaan, die belang heeft bij de voortdurende bezetting. Het bezorgt hen goedkope woningen, enorme subsidies, waardoor ze met behulp van goedkope Palestijnse arbeidskrachten in een welvaart kunnen leven, die ze nooit zouden kunnen bereiken in Isräel zelf.

Amira verzet zich al heel lang tegen de bezetting; ze wil aantonen dat joodse Israëliers niet alleen maar bezetters, soldaten of kolonisten zijn. In het begin toen ze op de West Bank kwam wonen, geloofde haar Palestijnse buren niet dat ze joods was, omdat ze geen geweer had. Nu geloven ze het niet omdat ze geen tank heeft. In haar omgeving hebben de Palestijnse kinderen het niet meer over Joden, maar over Isräelische soldaten. Zelfs in zulke barre levens omstandigheden kunnen mensen nuances blijven zien. Dat is positief. Maar ze begrijpt dat er nog een lange weg te gaan is, met eindeloos veel geduld. Aldus Amira Hass in de Balie.

Wij delen die mening, vriendinnen en vrienden. Dus, trek iets zwart aan en kom vrijdag 6 mei allemaal naar het Spui. We zien elkaar om 12.45 uur

Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar info@vrouweninhetzwart.nl. Kijk s.v.p. uw adressenbestand na, en verander het oude adres osp@xs4all.nl in het bovenstaande. Bedankt.

We waren 27 december op de Multiculturele TV Nederland en 16 januari op de NMO-TV. Beiden goed gemaakte programma’s. Voor tapes: mail info@vrouweninhetzwart.nl + uw tel.no vermelden

Kijk op onze vernieuwde WEBSITE, gemaakt door sympathisanten: www.vrouweninhetzwart.nl.

WE hebben met een ontwerpster en 2 technici onze site duidelijker en mooier gemaakt, met foto’s en binnenkort achtergrondsartikelen. Is haast af maar we hebben uw gift echt nog nodig; stort daarom svp uw donatie op: Postbank: 9399562 t.n.v. Stichting Vrouwen in het Zwart Amsterdam.

Met dank voor de gulle gevers in maart