Van Doorn is dood. We wisten dat hij kanker had, en toen hij kortgeleden ophield met zijn columns vreesde ik al dat het niet lang meer zou duren. Ik heb een enorm respect voor Van Doorn. Als zelfbenoemde conservatief was hij volstrekt onafhankelijk, wat vooral ook betekende dat hij zich niet in een kamp op liet sluiten. In de afgelopen paar jaar heeft hij vaak stelling genomen, tegen de luie islamofobie, tegen de intellectuelen die kritiekloos achter Hirsi Ali aanliepen, of achter Israel – onder andere. Standpunten waar ik het vaak hardgrondig mee eens was. Ik heb hem op mijn weblog vaak geciteerd.

Hier. En hier. En hier. En hier. En meer.

Ik heb hem nooit persoonlijk ontmoet, hem zelfs niet horen spreken. Maar ik zal zijn scherpe en onafhankelijke stem ontzettend missen. Hij is onvervangbaar.