In Israel hebben ze het ook maar moeilijk. Een van de belangrijkste problemen, ten minste zoals Israel dat zelf ziet, is hoe ze er voor kunnen zorgen dat er voldoende joden naar Israel komen om een meerderheid in de regio te behouden. Het is geen geheim meer dat er de laatste jaren meer mensen vertrekken dan er komen, en landen waar de economische of politieke situatie zo slecht is dat de er nog wonende joden overgehaald kunnen worden naar Israel te emigreren zijn er niet meer. En die uit landen als de VS maken niet erg veel aanstalten om hun veiligheid en welvaart in te ruilen voor drie jaar dienstplicht in Israel.
Sylvain Cypel schrijft er over in zijn kritische boek Walled. Het aftellen is begonnen, zegt Avraham Burg, van wie binnenkort een boek moet verschijnen. (Over Burg, hier en hier.) “Vraag je kinderen wie van hen er zeker van is over vijf en twintig jaar nog in Israel te wonen, en je schrikt” . In 2002 werd een enquete gehouden: 25% van de Israeli’s tussen de 18 en 29 zeiden dat ze overwogen om uit Israel te vertrekken.
In de afgelopen zestig jaar zijn 2,5 miljoen joden naar Israel getrokken, en ongeveer een miljoen zijn weer vertrokken. De cijfers zijn niet precies, want er zijn veel Israeli’s die in het buitenland verblijven waarvan niet duidelijk is of ze nog terug zullen komen. Dat geldt ook voor de kinderen van de meeste Israelische leiders, bleek uit een artikel in 2002, The parents are running the country, the children are overseas. Rabins zoon woont in Washington. De kleinkinderen van Begin zijn vertrokken. Baraks dochter woont met haar man in New York. De kleinzoon van Ben Goerion is hoteleigenaar in New York, en zo gaat het door: een groot deel van de kinderen van parlementsleden en militairen zijn weg. “Het grote gevaar”, zei schrijver David Grossman, “is niet het terrorisme, dat kunnen we wel aan. Maar dat onze kinderen niet meer zien hoe ze hier een normaal leven kunnen leiden. Ga maar eens kijken bij het Poolse consulaat”, zei Grossman, “daar zie je mensen in de rij staan voor een Europees paspoort”. Voor zijn eigen zoon was dat te laat, die sneuvelde in Libanon.
Israel doet zijn best om jonge joodse Amerikanen over te halen in Israel te komen leven. Een manier om dat te doen is het programma Birthright, waarmee jongeren een tiendaagse reis door Israel krijgen aangeboden, gratis. Er hebben al 160.000 jonge joodse Amerikanen van gebruik gemaakt, en deze zomer moeten er nog 60.000 komen. “De agenda is duidelijk: trouw joods, kom naar Israel en maak joodse babies”, zegt een van de deelnemers. Want een van de problemen is dat alleen joden naar Israel mogen komen en dat je alleen joods bent als je moeder dat is. Een joodse man die met een niet-joodse vrouw trouwt maakt geen joodse babies. Door de halacha, de joodse wet, ‘verdwijnen’ er dus veel joden als het ware uit het bestand. Ook, overigens, als joodse vrouwen met niet-joodse mannen trouwen en er ‘niets meer aan doen’ – hun kinderen zijn halachisch wel joods, maar de vraag is in welke mate dat voor henzelf nog relevant is, zeker als zijzelf op hun beurt ook weer niet-joods trouwen.
Nogal wat deelnemers klagen er over dat ze weliswaar een leuk gratis reisje hebben gekregen, maar dat de informatie die ze krijgen nogal eenzijdig en propagandistisch is. Ondanks de gigantische bedragen die er met dit programma, en met andere, zijn gemoeid loopt het nog niet storm met de jonge Amerikanen die er ook echt willen gaan wonen.
Wat sommige joodse Amerikanen er niet van weerhoudt om het programma financieel te steunen: miljardair Sheldon Adelson heeft vorig jaar 60 miljoen dollar toegezegd – want het reisje kost zo’n 2500 dollar per persoon. Het resultaat van de reisjes is niet alleen hoeveel er besluiten naar Israel te emigreren, maar dat iedereen die terugkomt een zionist is geworden, wordt er gezegd. En die zijn nodig, want de Amerikaanse joden die zelf liever in de VS blijven wonen zijn wel een heel belangrijke bron van inkomsten – en zijn bovendien bereid om druk uit te oefenen op Amerikaanse politici om Israel blind te blijven steunen. Zoals de grap luidt die ik hier al vaker heb gemaakt: een zionist is een jood die een andere jood betaalt om in Israel te wonen.
Er is overigens ook een ander programma, dat heet Birthright Unplugged, en organiseert reisjes naar de Westoever om ook de andere kant te laten zien. De helft van hun deelnemers deden al eerder zo’n zionistisch Israelreisje, waarbij uiteraard geen Palestijnse stem te horen is. Hier.
Bron: Haaretz, hier en hier.
“… en dat je alleen joods bent als je moeder dat is. Een joodse vrouw die met een niet-jood trouwt maakt geen joodse babies.” Dit is, neem ik aan Anja, een vergissing, want met elkaar in tegenspraak. (Misschien hebben anderen al voor mij soortgelijk gereageerd.)
Groet,
Dank je Bert, dat was een vergissing, heb ik gecorrigeerd.
Een studie van de Wereldbank toont aan dat de demografische balans in Israël geen bedreiging vormt voor de joodse meerderheid; voorspellingen van Arabische bevolkingsgroei in de Palestijnse gebieden is sterk overschat, met joodse geboortecijfers in Israël binnen de Groene Lijn constant stijgend en Arabische geboortecijfers constant dalend.
Onderzoeker Yoram Ettinger van het Amerikaans-Israëlisch Demografisch Onderzoeks Groep zegt: “Israëls demografie vormt een strategisch voordeel. De claim dat joden een minderheid zouden gaan vormen tussen de rivier de Jordaan en de Middellandse Zee, is in directe tegenspraak met de demografische realiteit.
Volgens het Israëlisch Centraal Bureau voor de Statistiek (ICBS) is het joodse geboortecijfer gestegen van 2,6 naar 2,8 gedurende de periode 1996-2006. Gedurende deze zelfde periode lieten de Arabische moslims een daling zien van 4,7 naar 4,0, terwijl de Druzische bevolking een daling liet zien van (3,4 naar 2,6) en de Arabische christenen een daling van 2,7 naar 2,2.
Ettinger: “Sinds 1948 heeft het ICBS het joodse geboortecijfer ondergewaardeerd en het Arabisch geboortecijfer overgewaardeerd door het negeren van Arabische emigratie en het minimaliseren van de joodse immigratie. Het heeft ook het feit over het hoofd gezien dat de joodse demografie niet dezelfde is als de westerse qua aard. Bovendien heeft het ICBS het feit genegeerd dat joden en Arabieren verschillend reageren op ongewone economische en militaire ontwikkelingen.
Het Israëlische Bureau voor de Statistiek heeft onlangs aangegeven dat in 2030 bijna twee derde van de Israëli’s joods zullen zijn – de overgrote meerderheid dus. Bijna een kwart van de inwoners zullen Arabische moslims of Arabische christenen zijn (Israeli-Arabs). Op dit moment is nog 80 % van de bevolking joods.
Sinds de oprichting van de onafhankelijke joodse staat Israël in 1948 is het land een veilige toevluchtshaven geweest voor vele joden in de wereld. De weinige overlevenden van de Duitse concentratiekampen en het in meer of mindere mate getraumatiseerde restant van het Europese jodendom, de vele joodse vluchtelingen uit de Arabische dictatoriaal-geregeerde landen en in later tijden joodse immigranten uit probleemgebieden in de wereld (Ethiopië, Argentinië, Bosnië en de voormalige Joegoslavische Republiek, Rusland).
Er is op dit moment sprake van drie, bijna voor de hand liggende processen. 1. De meeste tot emigratie naar Israël bereidwillige joden hebben dat inmiddels gedaan. 2. Het “birthright-programma” is geen wanhoopsdaad maar simpelweg een middel om consequent nieuwe groepen joodse emigranten aan te spreken. Er blijft dus sprake van emigratie naar Israël. 3. Verder is het meer dan logisch dat in een kleiner wordende wereld waarin mensen steeds mobieler worden velen een andere plek kiezen om te leven, de redenen zijn divers (economisch, sociaal of anderszins). Israël is hier uiteraard geen uitzondering.
Am Israel chai.
Eliezer Yair
Leuk geprobeerd, Eliezer.
1. Jij kijkt alleen naar wat nu Israel heet, en je telt de door Israel bezette gebieden er niet bij. Het probleem is nu juist dat Israel aan de ene kant zoveel mogelijk land wil houden, maar aan de andere kant al die er wonende Palestijnen er niet bij wil hebben. Het is niet voor niets dat Olmert nu begint dat het toch tijd wordt om de bezetting op te geven, omdat Israel anders zit met te veel Palestijnen. In de gehele regio – zeg maar Groot-Israel met de Palestijnse reservaten binnen de grenzen, is het nu ongeveer 50/50.
2. Dat Israel een veilig toevluchtsoord is zou je niet zeggen. Veel joden vinden het in de VS aanzienlijk veiliger. En als dat zo is, vraag je je af waarom Israel er maar op blijft hameren dat ze meer geld van de VS nodig hebben voor hun bewapening, omdat ze permanent bedreigd worden.
3. Feit blijft dat er meer joden vertrekken dan er bij komen, feit blijft dat er miljoenen worden uitgegeven om joden naar Israel te krijgen en dat het niet erg lukt.
4. Inderdaad is er in de wereld meer mobiliteit. Dat maakt in gewone landen met gelijke burgerrechten voor iedereen niet veel uit, dat maakt natuurlijk wel uit voor een land als Israel dat denkt een joodse staat te moeten blijven met een joodse meerderheid. Wil je die houden dan moet je toch heel snel af van de bezetting, en daar zijn de kolonisten het dan weer niet mee eens.
Stap eens van af van de gedachte dat Israel per definitie een joodse meerderheid moet hebben, en alle problemen van 1 tot en met 4 zijn ook van de baan, en jij krijgt dan gelijk dat het geen probleem is. Tot op heden vindt de regering van Israel het wel een probleem.
Als ik uw commentaar lees op uw site vraag ik me wel of u eigenlijk wel op de hoogte bent over hoe het Palestijns-Joodse conflict is ontstaan. Vóórdat de staat Israël uitgeroepen werd woonden er al twee maal zoveel Joden in Jeruzalem als Arabieren. Misschien verstandig eens het boek Exodus van Leon Uris te lezen, dat is weliswaar een roman maar de feiten erin kloppen.
Jawel, meneer Hamer, ik ben tamelijk goed op de hoogte van wat niet het Palestijns-Joodse conflict was, maar het Palestijns-Israelische of als je wilt het Palestijns-zionistische, want daar heb ik al uitgebreid op dit weblog aandacht aan besteed, en vele aanbevelingen gedaan wat je aan historisch onderzoek zou kunnen lezen om een beetje op de hoogte te zijn. Ga maar even naar dossier, links bij het mini-googletje. Dan zou je ondertussen weten dat er weliswaar in Jeruzalem al langer joden woonden, maar dat die nou uitgerekend geen aanhangers waren van het zionisme, zie Rabkin, In naam van de Thora.
En ja hoor, Exodus was een fantastische tearjerker – ik viel ook reuze voor de blauwe ogen van Paul Newman in de film – en het was een prachtig verhaal – een schip vol Europese joden die na veel lijden in een nieuw land opnieuw konden beginnen – alleen jammer dat het daar al vol zat met die verrotte Arabieren, toch?
Dus zou je inplaats van romannetjes aan te bevelen niet meer aandacht kunnen besteden aan het historisch onderzoek dat inmiddels heeft plaatsgevonden en dat van dat fraaie heldenverhaal niet veel heel laat, misschien? En dat je op dit weblog al uitgebreid hebt kunnen vinden? Of heb jij liever fictie dan feiten?
Alle demografische cijfers doen niet ter zake. Zeggen een etnische staat te zijn, wat Israël doet, is in strijd met de rechten van de mens, omdat je dan simpelweg discrimineert op grond van etniciteit. Een etnische staat kan geen democratie zijn, omdat in de laatste het primaat van elk individu telt en in de eerste het primaat van de groep. Israël ìs geen joodse staat, omdat er ook Palestijnse Israëli’s bestaan, die nota bene door meer dan 20 wetten officieel worden gediscrimineerd.
Groet,
Zelf ook leuk geprobeerd, Anja.
1. De internationaal erkende joodse staat Israel (het Israel binnen de zogenoemde “groene lijn”)is het enige waar sinds 1948 vanuit mag worden gegaan. De meeste Israeli’s gaan uit van en erkennen alleen diezelfde internationaal erkende grenzen. Behoudens enkele orthodox-religieuze groepen die al sinds mensenheugenis streven naar een groot-Israel (bijbels-Israel). Als je het een en ander weet van de ontstaansgeschiedenis van Israel – en dat geef je zelf aan in een van je reacties – dan weet je dit ook en het is nogal flauw en politieke incorrect om de mening van de minderheid als de verfoeilijke mening van de meerderheid neer te zetten. We noemen die bewust verkeerde voorstelling van zaken ook wel demagogie. Israel beheerst enkele gebieden adminstratief (de westelijke jordaanoever en de Golan-hoogte). De Golan is officieel geannexeerd, de westelijke Jordaanoever niet en is officieel Jordaans grondgebied. De gebieden zijn veroverd nadat Israel slachtoffer is geworden van een Arabische aanvalsoorlog en worden gebruikt als een (tijdelijke) bufferzone tegen verdergaande agressie. Het officiele Israelische regeringsstandpunt is dat de Westelijke Jordaanoever op termijn deel moet gaan uitmaken van een autonome palestijnse staat. Dit kan zodra de veiligheid van Israel binnen de groene lijn door de palestijnse machthebbers wordt gegarandeerd. Het is dus niet juist te spreken van een demografische ontwikkeling “in de regio”. Het gaat om onderscheidelijk de demografie van Israel en de demografie van de arabisch-palestijnse gebieden (Gaza en de Westoever).
2. Israel was en is het enige veilige toevluchtsoord in de wereld zijnde de enige staat in de wereld waar joden autonomie hebben. Het zal je niet verbazen dat de overlevende joden en het restant van het Europese jodendom liever stierven in de strijd voor een onafhankelijke joodse staat dan verder te leven in een onveilige diaspora. De diverse aliya’s zijn een groot succes geweest (ook de meer recente), ook de integratie in Israel van joden uit verschillende delen van de wereld is ongeevenaard. Daar kan menig land – ook Nederland – nog een voorbeeld aan nemen als het gaat om het integratie-vraagstuk. Soms denk ik wel eens dat jalouzie er de oorzaak van is dat Israel-critici op zoek gaan naar die paar mislukkingen in een historisch volstrekt uniek proces, de terugkeer van een volk, de eenwording van een volk, de onafhankelijkheid van een volk.
3. Er vertrekken meer joden uit Israel dan er joden naar israel komen. De joodse bevolking groeit echter en binnen de erkende grenzen is er een absolute joodse meerderheid. We leven gelukkig overwegend in een vrije wereld en mensen kunnen gaan en staan waar ze willen. Ook Israeli’s zijn vrij te vertrekken en terug te keren als ze dat wensen. Geen reden voor paniek.
4. Israel moet uiteraard een joodse staat blijven. Een staat dus met een joodse meerderheid. Waarom die paar miljoen Israeli’s dat recht ontzeggen. Als blijkt dat dit de enige manier is waarop hun veilige voortbestaan kan worden gegarandeerd. Alleen zo kunnen Israeli’s soeverein zijn. En kunnen de gebeurtenissen uit het verleden in de toekomst worden voorkomen. Of gaan we afdwingen dat zij opgaan in de (arabische)volkeren in het Midden-Oosten en opnieuw slachtoffer worden van vervolging, uitbuiting, onvrij hun religie aan te hangen en te volgen om uiteindelijk na duizenden jaren van de aardbodem te verdwijnen.
Dat dacht ik niet.
Am Israel chai
Eliezer Yair
Laatste keer, Eliezer, want dit is allemaal herhaling.
Op alles wat je zegt kun je het antwoord op dit weblog al duizend keer lezen.
1. Het is Israel zelf die de grenzen van 1948 niet erkend. Kijk naar de Israelische kaarten: daar vindt je de groene grens niet eens meer terug. Kijk naar de feiten: elke opeenvolgende Israelische regering is doorgegaan met het aanleggen van een wegennet over die grens heen, met het uitbreiden van nederzettingen, met het aanleggen van een muur binnen Palestijns gebied.
2. Het zijn niet alleen de ‘orthodox-religieuze groepen’ die ‘Judea en Samaria’ niet op willen geven, zoals gezegd, elke opeenvolgende regering is doorgegaan met het feitelijk annexeren van een zo groot mogelijk deel de Westoever, zonder het formeel te annexeren, want dan heb je ook de Palestijnse bevolking binnen je grenzen. Als Olmert het heeft over een Palestijnse staat dan bedoelt hij een reeks van reservaten. En zolang de bezetting doorgaat komt er uiteraard geen veiligheid, dus is er altijd een smoes om zelfs dat nog uit te stellen. En het is zeer onwaarschijnlijk dat de Palestijnen bereid zijn om met een schijnstaatje genoegen te nemen. En tegelijk is het zeer onwaarschijnlijk dat je de rechts kolonisten nog zover kunt krijgen dat ze voldoende land zullen ontruimen om een werkelijke Palestijnse staat mogelijk te maken.
3. Alle landen, behalve uiteraard de VS, gaan er van uit dat Gaza en de Westoever door Israel bezet gebied zijn. Er is geen sprake van dat het nog Jordaans gebied is. Zie de VN.
4. Israel is allesbehalve een voorbeeld voor het integratie-vraagstuk, want hoeveel problemen we in Nederland ook mogen hebben, niemand is voor een systeem waarbij staatsburgerschap afhankelijk is van een etnisch-religieus beginsel, en waarbij de leden van de niet-dominante groep met de wet in de hand gediscrimineerd kunnen worden. Dat zou in strijd zijn met onze grondwet, die Israel dan ook niet heeft.
5. Het Israelische volk is geen eenheid, maar een volk met grote interne spanningen tussen seculier en orthodox, er is geen eenheid onder de staatsburgers, want die zijn gesplitst op etniciteit, er is geen eenheid tussen Israelische joden en joden in de diaspora, waarvan de meesten helemaal niet in Israel willen wonen. Er is ook geen onafhankelijkheid, Israel zou zonder de ondersteuning van de VS niet kunnen bestaan. Israel wordt nu nog min of meer bij elkaar gehouden door het cultiveren van een gemeenschappelijke vijand.
6. Israel wil drie dingen, die onderling tegenstrijdig zijn: zoveel mogelijk land houden, joods blijven, en (in ieder geval naar buiten toe) een democratie blijven. Zoals al veel mensen, waaronder Israeli’s hebben gezegd, die drie doelen zijn niet met elkaar te verenigen. Je kunt joods blijven en min-of-meer democratisch, wanneer je het bezette land teruggeeft aan de Palestijnen. Je kunt een flink deel van het land houden, maar dan zit je ook met de niet-joodse bevolking en dan kun je kiezen tussen een formele apartheidsstaat en dan ben je geen democratie, of voor een democratie met gelijke rechten voor alle burgers, maar dan is het geen joodse staat meer.
7. De opeenvolgende Israelische regeringen maken zich wel degelijk zorgen over het ‘demografisch probleem’. En maken zich ook zorgen over het feit dat steeds minder joden het nog een aantrekkelijk idee vinden om in Israel te wonen, in een door en door militaristische staat, die in permanent vijandschap leeft met de omgeving, en zonder de steun van de VS (en de passiviteit van Europa) niet zou kunnen bestaan. Voor het overgrote deel van de wereld is Israel allang een paria staat.
8. En uiteraard laat jij in je verhaal weg dat het zionistische sprookje ten koste is gegaan van een ander volk, dat zich niet laat verdwijnen, en heb jij het niet over de werkelijk mensonwaardige bezetting van Gaza, en de lange lijst van schendingen van internationaal recht, en van mensenrechten, die Israel kennelijk nodig vinden om de joodse staat te handhaven. En dat is nou prcies waardoor een steeds groter deel van de buitenwereld, inclusief een groeiend aantal joden, zeggen: op deze manier hoeft het van ons echt niet.
9. Zolang Israel zich opstelt als bezettende mogendheid is elke gedachte dat het een ‘veilige haven voor joden’ zou zijn een illusie. En dit is het zionistische sprookje, dat zo haaks staat op het oude judaisme: dat je de joodse identiteit alleen nog zou kunnen garanderen door een koloniaal-nationalistisch project. Nationalisme is nooit een erg joodse eigenschap geweest. Op dit moment woont de meerderheid van de joden in landen waarin ze niet alleen volledig staatsburger zijn, maar ook geheel vrij om zo joods te zijn als ze dat maar willen. En geven daar kennelijk de voorkeur aan. Gelukkig, zou ik zeggen, is het jodendom voor zijn voortbestaan niet afhankelijk van Israel, anders zou het er werkelijk heel treurig voor staan. Ik begrijp dat jij nog steeds wilt geloven in het zionisme als redding van het jodendom, maar je feiten kloppen echt van geen kant.
En het is nu wel weer genoeg geweest, want dit is wederom een herhaling van wat je allang kunt weten.
Ik wilde reageren op meneer Eliezer, dat dat sprookje wat hij daar neerzet allang niet meer waar is. Dat er niemand jaloers is op het Israelische integratiebeleid, want er is niets om jaloers op te zijn. Als we de Palestijnen die in Israel wonen er even buiten laten , dan is er genoeg ellende te vertellen over verschillende joodse bevolkingsgroepen. Hoe ze achtergesteld worden, gediscrimineerd worden. De Ethiopische joden die tot een paar jaar geleden geen bloed mochten afstaan want ‘het zou wel eens besmet kunnen zijn met het HIV virus”. Hoe blanke Joodse families liever niet hebben dat hun kinderen met zwarte Ethiopische kinderen spelen (was vorig jaar een groot nieuws item op de Israelische t.v.) Meneer Yair leeft echt nog in een sprookjeswereld. Deze zionistische droom is een nachtmerrie geworden, en het wordt tijd dat hij wakker wordt. En de rest heb jij al gezegd Anja, bedankt. Trees
Het heeft ook zijn eigen logica, Trees. Hoe kun je denken dat je in een land kunt beginnen met een principieel onderscheid tussen etnische groepen, joods en niet-joods, en kinderen vanaf het begin op kunt voeden met de boodschap dat ‘wij’ joden zich teweer moeten stellen tegen die vijandige anderen, en dan denken dat de mensen zich keurig zullen houden aan dat ene onderscheid. Racisme is besmettelijk – zoals je ook kunt zien aan de minachting voor ‘mizrahim’, joden uit Arabische landen, ik heb daar veel verhalen over gehoord – en de ‘ashkenazim’, de joden uit de Europese landen – kijk naar het aantal van hen in de politiek. Ook de buitenlandse ‘gastarbeiders’ die binnengehaald zijn om de Palestijnen uit de bezette gebieden te vervangen worden schandelijk behandeld.