Er komen altijd weer nieuwe mensen langs, en er zijn er ook altijd weer een paar die je er aan moet herinneren: dit is geen open forum waar iedereen naar believen wat kwijt kan. Dit is mijn persoonlijke weblog, ik heb daar bedoelingen mee, en ik verwacht wat van de mensen die van de gelegenheid gebruik maken om te reageren. Ik neem dit weblog serieus, ik sta er vroeg voor op, ik ben anders dan je op de meeste andere weblogs meemaakt ook nog bereid te reageren, maar daar wil ik ook wat voor terug. Dat jij, als je wilt reageren, mij, dit weblog, de reacties van anderen ook serieus neemt. Dat je er niet maar wat op pleurt, dat kan overal al, maar dat je even nadenkt of wat je te zeggen hebt interessant is voor anderen. Of het wat toevoegt. En ik selecteer, of ik dat ook vind, en anders neem ik het niet op.

De mededeling: ik ben Piet en ik ben er tegen, is dus niet interessant, want dat er mensen zijn met andere meningen, dat dachten we al. Het helpt dus als je je mening kunt onderbouwen, als je ons wat te vertellen hebt.

Een van de vaste bezoekers hier, Clara, zei eens: “dit is een weblog met een geheugen”. Dat wil zeggen: ik heb het hier over een aantal terugkerende thema’s die me nauw aan het hart liggen, waarover ik ook behoorlijk wat weet, en waarover het materiaal langzamerhand het karakter krijgt van een dossier. Palestina/Israel is zo’n thema. Daarover staat al een karrevracht aan voorafgaande informatie op dit weblog. Ik wil er graag rekening mee houden dat niet iedereen die hier langs komt even goed op de hoogte is, en niet meteen de gehele voorgeschiedenis doorgeploegd heeft, ik herhaal dus nog wel eens wat, verwijs naar vroegere stukken. Maar dat doe ik niet onbeperkt. We beginnen niet steeds weer helemaal opnieuw.

Dat er over Palestina/Israel verschillende meningen zijn is bekend. Ik heb daarover een inleiding geschreven, de paradigmastrijd. Zie hier en hier, dan snap je heel snel waar het hier over gaat. De mensen die nog steeds met alle macht Israel willen verdedigen, ik noem dat paradigma 1, hebben nogal eens de gewoonte om een vast repertoire af te werken, ik beschrijf dat hier. En niet één keer maar honderd keer. Ongeacht hoe vaak dat al is weerlegd. Dat hoeft dus niet, want dat hebben we al tig keer gehad. Je hoeft hier dus, bijvoorbeeld, niets langs te komen met de mededeling dat Israel zich uit Gaza heeft ’teruggetrokken’ en dat je dus niet snapt waarom die akelige Palestijnen nog steeds die rottige raketten afschieten. Gaza is namelijk nog steeds bezet, wat ik kan weten want ik kom er wel eens. Wie dus niets anders doet dan doof en blind het bekende repertoire af te werken, zonder zich iets aan te trekken van wat er al staat, krijgt op een gegeven ogenblik het lid op de neus. En hoeft dan niet te gaan zeuren dat ik alleen ‘meningen opneem die mij welgevallig zijn’.

Ja, ik ben hartstikke partijdig en heb daar redenen voor en wens dat ook zo te houden.
En nee, ik verveel me niet graag, dus ik herhaal me maar tien keer en dan is het echt over. Dan constateren we dat we het niet eens gaan worden en dat was het dan.

En voor wie dat nog niet deed, lees de spelregels even: Hier.
En voor wie dat nog niet duidelijk is: dit is een mededeling van huishoudelijke aard, en staat niet ter discussie.