Arjan Vliegenthart na het debat ziet er al anders uit dat Arjan tijdens het debat, als hij weer eens naar de interruptiemicrofoon tijgerde om de ministers het vuur na aan de schenen te leggen. Ontspanning na de spanning. Zijn ouders waren gekomen om het te bekijken vanaf de publieke tribune, en waren terecht trots op hun zoon. Dus na afloop, de fractie minus de leden die in de buitengewesten wonen als Zeeland en Groningen, en die de trein nog moesten halen, nog even voor de nakwaak naar het Plein.

Het was een beleidsdebat, over de ‘Drie D-benadering’, in goed Nederlands: Diplomacy, Defence en Development, met de drie D-ministers, van Middelkoop, Verhagen en Koenders. Die hun best deden om er uit te zien alsof ze het reuze met elkaar eens waren, terwijl we al weten dat dat tegenvalt. Neem Afghanistan, dat uiteraard weer ter tafel kwam. Want dat de vechtkant van de missie (Defence) moeilijk in overeenstemming te krijgen is met de opbouwkant (Development), dat wisten we al, maar waar blijft bovendien de Diplomacy? Met ander woorden: is er behalve een oorlogsstrategie ook een vredesstrategie, en hoe ziet die er dan uit? Daar kregen we ondanks de scherpe vragen van Arjan niet echt antwoord op, maar hadden we dat verwacht?

Wat het debat bovendien spannend maakte was het onderliggende spanningsveld dat impliciet bleef maar soms door de woorden heen kierde: de samenwerking in het kabinet, de positie van de PvdA die niet gemakkelijk is. En de pogingen om de SP af te houden, terwijl Afghanistan nou juist, net als Irak, een onderwerp is waar onze achterbannen elkaar aardig op weten te vinden, ik bedoel, de achterbannen van links.

Tijdens het gesprek met Jan de avond ervoor hadden we het er al over: het is interessant welke wapens in worden gezet om de SP weg te zetten – dat gaat vooral met veel beeldvorming gepaard: de SP zou populistisch, conservatief en anti-internationaal zijn. Populistisch? Dat is volgens mijn woordenboek als je het volk naar de mond praat, en niet als je dicht bij dat volk wenst te blijven, burgers zelf wilt mobiliseren, en niet over hun hoofden heen praat. Conservatief? Kijk naar het programma. Inderdaad: sommige dingen wensen we te behouden. De menselijke maat in de zorg. De postbode. Is er een verschil tussen het behouden van het goede en politiek conservatief? Dacht ik wel. En anti-internationaal? Lokaal werken, in de buurten, en een internationale politiek zijn voor socialisten geen tegenstelling. Tiny en Arjan kwamen net weer terug van een Navo conferentie, Tiny was in Berlijn, bij een conferentie van Die Linke, die zich niet voor niets door de SP had laten inspireren, Krista kwam net terug uit Dublin, vanwege de clusterbommen, ik kwam net terug uit Ankara, vanwege de homorechten, Harry is voortdurend op pad vanwege Afghanistan, ik zit om de haverklap in Gaza, Erik gaat volgende week een debat voeren over Ontwikkelingssamenwerking en Mensenrechten, en die zat niet lang geleden nog in Afrika, jawel hoor, we zijn echte provincialen.

Dus begon Arjan zijn speech zo:

Vorige week was ik in Berlijn, bij de parlementaire assemblee van de NAVO, met daarin volksvertegenwoordigers van alle NAVO-lidstaten. Heel interessant. Als minister Koenders geen minister zou zijn geworden, was hij nu nog steeds President van die internationale assemblee geweest. Het kan verkeren. De wisseling van functie maakt de minister in mijn ogen overigens niet minder internationalistisch. In een wereld met zoveel onrecht, zulke ongelijke verhoudingen en kansen voor mensen, is voor een minister van ontwikkelingshulp thuis én wereldwijd ontzettend veel goed werk te doen. Aangezien dit het eerste optreden van deze minister in deze Kamer is, wens ik hem daarbij namens mijn fractie alle succes.

Dat ik in Berlijn was, verrast minister Verhagen wellicht. Hij schijnt immers te denken dat SP’ers nooit de grens over gaan en permanent in schuttersputjes achter onze dijken liggen, bang voor wat vreemd is. Die wijsheid heeft hij wellicht van zijn provinciegenoot Timmermans, die afgelopen week weer rondtoeterde dat mijn partij zich achter ouderwetse socialistische dijken wil verschuilen, uit angst voor de neoliberale globalisering. Tegen minister Verhagen zeg ik: als U iets wilt weten over onze ideeën, motieven, voorstellen en aanpak, vraag het dan gewoon aan ons, niet aan Frans Timmermans. Die heeft het al moeilijk genoeg om zijn eigen partij helder te zien, laat staan dat hij ook nog kan doorgronden wat ons drijft. Voor uw duidelijkheid zeg het nog maar even: de SP is socialistisch, optimistisch, realistisch en daarom per definitie ook internationalistisch. Ons congres zingt niet de Internationale maar wel het prachtige lied van Karel Glastra van Loon ’Een mens is meer’. Met daarin de strofe:

Het rijke westen is geen eiland
En Europa is geen fort
Wie bang is voor wat vreemd is
Doet vooral zichzelf tekort

Ik hoop dat de minister deze woorden begrijpt, zo niet wil ik ze ook nog wel een keer voor hem zingen.

Voor de inhoud van het debat, onze Zeeuwse correspondent komt zo met een mooie samenvatting voor op de SP site. Als het er op staat zal ik er naar linken.

Yep, daar is het verslag van Kees, hier.