Dino Suhonic over homonationalisme. Mij uit het hart gegrepen. Ook ‘vrouwenrechten’ worden misbruikt om moslims mee om de oren te slaan, door dezelfde mensen die nooit een poot hebben uitgestoken voor homo’s of vrouwen. Ik had het er zelf ook al eens over, hier.
Lees verder
Over de noodzaak van bondgenootschap
(lezing die ik hield op het symposium Symposium over racisme, islamofobie, antisemitisme en uitsluiting, ‘Verbinden en Verbreiden’, georganiseerd door Eén land, één samenleving, en Emcemo.)
Voor mensen die me nog niet kennen, of me misschien alleen kennen als die feministe van vroeger, hier een introductie met wat linkjes naar wat je op dit weblog kunt vinden. (Bijgewerkt 28 juni 2014)
Ik heet Anja Meulenbelt, en ben nog net in de oorlog geboren, in januari 1945. Dat maakt mij nu een AOW’er en een leerling-bejaarde. Ik woon in Amsterdam.
Lees verder
Vlak na de oorlog, in september, gingen wij van Stichting Kifaia op bezoek in Gaza. Meer als een condoleantiebezoek, eigenlijk. Ik had het gevoel met lege handen te komen. Mark Kulsdom maakte er een korte film van, ‘We all lost our souls’, twintig minuten, ga er even voor zitten.
Een jaar geleden dat er weer een gruwelijke aanval op Gaza begon, die 51 dagen ging duren. Het onvoorstelbare gebeurde weer. De hele wereld kon weten dat er een bloedbad plaatsvond, en er geschoten werd op weerloze mensen die niet eens konden vluchten, de hele wereld keek toe en deed niets. Behalve honderdduizenden mensen over de hele wereld die machteloos van verdriet en woede protesteerden, en zullen blijven protesteren en het niet op geven. De coalitie Back to Palestine organiseerde een manifestatie op de Dam, gisteren, 11 juli.
Lees verder
Ayala Levinger sprak deze speech uit op de Dam, toen we op 11 juli herdachten dat een jaar geleden Israël een enorme, verwoestende en dodelijke aanval op Gaza pleegde. Ayala was Israëlisch, en heeft die nationaliteit afgelegd.
“Mijn naam is Ayala Levinger. Ik ben in de zionistische apartheidstaat Israël geboren en ik woonde daar 26 jaar. Ik heb negen jaar geleden afscheid genomen van mijn nationaliteit. Toen begon ook mijn bewustwordingsproces na jaren van indoctrinatie. Ik moest mijn geschiedenis helemaal opnieuw leren kennen, maar deze keer de waarheid: de geplande etnische zuivering, de nakba, de massacres, het pesten en mishandelen van Palestijnen en misdaden die al 68 jaren in mijn geboorteland plaats vinden. Ook in de tijd dat ik daar woonde, in mijn naam, zodat ik van privileges en supremacy kon genieten. En nog steeds. Ik kan bijvoorbeeld mijn familie bezoeken. Dat kunnen Palestijnen hier vaak niet.
Lees verder
(Rechts Jaap Hamburger, vlak voor hij zijn speech ging houden)
“Het zionisme, de discriminatie, en de bezetting van Palestina, waar Tel Aviv en haar inwoners en activiteiten niet met een kunstgreep uit losgeknipt kunnen worden, staan haaks op de waarden uit het Amsterdamse stadswapen: heldhaftig, vastberaden en barmhartig. De militaire bezetting van Palestina is lafhartig, onverbiddelijk en meedogenloos. De stedenband met Tel Aviv voert ons een wereld binnen die alles ontkent waar Amsterdam zijn faam aan ontleent. Zij bezoedelt onze stad.”
Lees verder
Gisteren bij het Amsterdamse stadhuis een protestbijeenkomst vanwege een mogelijke stedenband van Amsterdam met Tel Aviv (en met Ramallah, voor het ‘evenwicht’) Gelukkig ziet het er naar uit dat het onzalige plan in de mottenballen wordt gelegd. Ook de SP stemt toch maar tegen. Op 1 juli wordt er formeel besloten. Het was voor mij een vrolijke gelegenheid om bij terugkomst uit Granada even veel van mijn vrienden te kunnen begroeten.
Lees verder
In het Alhambra
(Met update en minder fouten)
We waren in Cordoba, mijn medecursisten van de Critical Muslim Studies en ik. Uiteraard gingen we naar de Mezquita, de beroemde moskee, eens na die in Mekka de grootste ter wereld. In 1492 werden de joden en de moslims in Al-Andalus tot ongewenste personen verklaard. Ze mochten kiezen, wegwezen, zich bekeren tot het christendom of de dood. Ook werd er plompverloren midden in de moskee een kathedraal gebouwd. Jezus aan het kruis, tussen de moorse bogen. Als om te laten zien wie er nu de baas was werd de minaret omgebouwd tot een kerketoren.
Lees verder
