Er waren wat vragen. Voor wie het leuk vindt.
Naar dat citaat van Adrienne Rich dat ik voorlas. Hier is het:
Er waren wat vragen. Voor wie het leuk vindt.
Naar dat citaat van Adrienne Rich dat ik voorlas. Hier is het:
Feest!
Lees verder
Tjee, de aardbeienplant op mijn balkon heeft echt gejongd: er hing opeens een echte rooie aardbei aan, wie had dat nou gedacht!
Lees verder
De logica van een kind, nog onbeschadigd aanwezig: als je een dier op wilt eten moet het eerst dood.
Lees verder
Deze week interview met mij in Vrij Nederland, door Rudie Kagie. Op de derde pagina van het interview een foto van mij met een worstelende Joost in de armen, die wel wil poseren voor mij, maar niet voor vreemde mannen.
Lees verder
Met Anneke naar het Amstelpark waar de rododendrons nu net op hun mooist zijn. Wat een waanzinnige weelde! Wat een opschepperige overdaad, bijna. Niet te geloven dat dat zomaar groeit. We zagen maar een paar dronken bijen die het helemaal niet aan kunnen. We werden er stil van.
Lees verder
Mooi stuk van Boele Ytsma, de Planteneter, voor de afgelopen paar maanden mijn virtuele leermeester in het veranderen van mijn ‘lifestyle’. Ik ben nu, behalve blije geheelonthouder ook nog een 90% planteneter, en met veel plezier.
Lees verder
(Gerard van den Boomen)
Vijftig jaar geleden verscheen het eerste nummer van het maandblad De Nieuwe Linie. Eigenwijs, progressief en links. En vooral heel erg geinteresseerd in wat er in de marge en aan de onderkant van de samenleving gaande was, en in alle bewegingen die er toen ontstonden.
Lees verder
Gisteren de film over Hannah Arendt van Margaretha von Trotta gezien. Indrukwekkend. Indrukwekkend gespeeld ook door Barbara Sukowa. De film gaat over een belangrijke episode in het leven van Arendt, als ze in 1961 naar Jeruzalem gaat om het proces tegen Eichmann te verslaan. En als filosofe doet ze heel wat anders dan een doorsnee verslaggever zou doen. Wanneer haar artikelen eindelijk verschijnen – als boek in 1963 – veroorzaken ze een enorme controverse. Vooral uit de hoek van het joodse establishment komen de verwijten, maar ook van een paar joodse vrienden.
Lees verder
(Jaap Jansen en ik, helemaal links. Joop Admiraal, tweede van rechts, tussen Ramses Shaffy en Arjan Ederveen, foto van Cas Enklaar)
De eerste keer dat ik echt kennis maakte met Jaap Jansen was toen hij me op kwam zoeken in mijn huis in de Jordaan. Dat moet omstreeks 1984 zijn geweest. Ik was jaren daarvoor met ruzie weggegaan bij uitgeverij Van Gennep, die mijn tweede boek De schaamte voorbij had uitgegeven. Maar toen na avontuurlijke jaren met de Feministische Uitgeverij Sara ook aan die werkrelatie een einde kwam moest ik bedenken bij wie ik mijn volgende boek het liefst uitgegeven wilde hebben. En dacht toen ondanks de ‘aksie’ die we destijds voerden – Van Gennep is een sexist! – toch weer aan die linkse uitgeverij. Daar hoorde ik toch. Als ze me terug wilden hebben.
Lees verder