(Juliano Mer Khamis tussen de jonge spelers van zijn laatste productie, Alice in Wonderland)
“Tegenwoordig zijn we te oud om elkaar tegen te komen op demonstraties. We komen elkaar tegen op begrafenissen”, schrijft Akiva Orr. Hij is tachtig. Jood. Israëli. Communist. (De kleine communistische partij in Israel, Hadash, is de enige in Israel die gemengd is, Palestijnen en joden.)
Lees verder
Dat schreef Kousbroek eens: Die Wacht am IJskast.
Het is namelijk zo dat in vele huishoudens-met-kat de regel is dat je struikelt over een poes zo gauw je richting de ijskast gaat. Want dan stijgt de hoop op een extra hapje.
Lees verder
Ik heb het wel eens verteld, ik ben ontzettend stads. Ik kan nog net een sijsje van een drijfsijsje onderscheiden, en de natuur vind ik prachtig, vooral als je ernaar kunt kijken vanaf het terras van een gezellige uitspanning waar ze korenwijn en bitterballen serveren.
Lees verder
Het werk van Juliano Mer Khamis
Veel onderwerpen die half af liggen te wachten, en veel berichten die ik nog wil maken, Culemborg, de kerk, een middag over vluchtelingen in De Nieuwe Liefde, gisteren een mooie lezing met Anton Wessels, komt, komt, komt.
Boodschappen gedaan, dat wel.
Lees verder
Ach kijk nou toch. De nieuwe eindredacteur van het NRC Handelsblad (dat ik hardnekkig en ouderwets het NRC blijf noemen vanwege dat Handelsblad) knikkert de woensdagse columnist Martin Bosma van de PVV er alweer uit, samen met Sap en Elias. Hij vond de scheldkanonnade van Bosma op alles wat links was ’te braaf’, of misschien bedoelde hij dat er van een discussie geen sprake was. (Zie Joop, hier)
Lees verder
(foto uit 2009)
Vandaag is het met name voor de Palestijnen die in Israël wonen de Dag van het Land.
Op 30 maart 1976 werden er bij protesten van Palestijnse inwoners van Israël tegen de verdergaande onteigening van hun land zes mensen doodgeschoten. Elk jaar op 30 maart wordt dat herdacht, zeker omdat de etnische zuivering nog steeds doorgaat, en de positie van Palestijnen in Israël – met Israëlisch staatsburgerschap, maar zonder dezelfde rechten als een joodse Israëli – wordt met de dag slechter.
Lees verder
Vrijdag verscheen in de Opinie-sectie van de Volkskrant een stuk van de voorzitter van Likoed Nederland, de heer Struyk van Bemmelen, die mij er persoonlijk van beschuldigde Palestijnse aanslagen te vergoelijken. Zie hier. En dat nadat ik mijn weblogstuk naar aanleiding van de moord op de familie Fogel in de nederzetting Itamar, zie hier, met nadruk zeg het doden van kinderen altijd verschrikkelijk is.
Lees verder
Kind noemt mij partieel imbeciel en daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Partieel omdat ik in andere opzichten natuurlijk superintelligent ben, maar met sommige dingen heeft mijn brein een beetje moeite. Alles met cijfers er in bijvoorbeeld, en dingen met tijd. Zo is het twee keer per jaar geknoei. Hoezo de klok een uur vooruit, gaat er dan een uur af of komt er een uur bij? Als een kleuter moet mij worden uitgelegd dat je de kleine wijzer van twee naar drie moet schuiven. O. Oké.
Lees verder
“Any act of violence, especially one against civilians, marks a profound failure of human imagination and causes a deep and abiding trauma for all involved. In mourning the nine lives lost in Gaza yesterday, and the one life lost in Jerusalem today, we reject the pattern of condemning the loss of Israeli lives while ignoring the loss of Palestinian life. We do not discriminate. Life is life. One lost life is one life too many-whether Palestinian or Israeli.”