Ga naar “Unrecognized”


(Amal Elsana-Alh’jooj, met op de achtergrond haar vader)

Ik had het al eerder aanbevolen, de door Gate48 georganiseerde expositie van foto’s van de ‘niet erkende’ Bedoeïenendorpen in de Negev, in de Melkweg Galerie. (hier) Behalve dat ik de foto’s prachtig vind, zijn de verhalen erbij heel erg informatief: hoeveel mensen weten hoe Israël omgaat met hun staatsburgers? (Ik had het er al eerder over, hier en hier).
Lees verder

“Waarom ik geen vredesactivist ben”

Een wat raadselachtige titel: “waarom ik geen vredesactivist ben” – ik ken de al op leeftijd zijnde schrijver ervan, Moshé Machover, als buitengewoon kritische jood. Zonder te weten wat hij daarmee wil zeggen zou je hem toch zo bij het ‘vredeskamp’ op willen tellen. En wat nu, is hij niet meer voor vrede dan? Waarom ik zijn kleine maar compacte artikel zo interessant vind is dit: steeds opnieuw merk ik hoe belangrijk het is hoe we naar ‘het conflict’ kijken, hoe we het ‘framen’ – en steeds opnieuw ervaar ik dat elk gesprek blijft steken als je het daar niet in grote lijnen over eens bent.
Lees verder

Eyes in Gaza

Ik heb het net uit. Eyes in Gaza. Vreselijk aangrijpend boek, ik heb er meer dan eens om moeten huilen. Misschien omdat ik Gaza zo goed ken, misschien omdat ik zo goed weet waar het over gaat, misschien omdat ik me de machteloze woede herinner – hoe ik tijdens de oorlog naar Al Jazeera zat te kijken, en niet meer wist waar ik heen moest met mezelf. Dat gevoel dat iedereen nu kon weten dat daar een bloedbad werd aangericht en niemand wat deed. Maar ik denk dat het ook mensen die er nooit zijn geweest bij de keel zal grijpen.
Lees verder

Hard hoofd

Nooit gehoord van Hard//hoofd, een dagelijks tijdschrift online, met een gezellig rommeltje aan van alles, linzensoep, een alternatieve solidaire hoofddoek, de mooiste verjaardagsfoto’s, tip voor een wijnfeestje, overdenking over faceboek – beetje kunst. Lapjesdeken.
Lees verder

Niet naar Gaza

Tot vier uur zitten wachten. Dat was de deadline, om onze tickets nog om te kunnen zetten, want morgenochtend vroeg zou ons vliegtuig gaan. Helma heeft elke dag gebeld, er zijn achter de schermen nog meer mensen bezig geweest om ons er door te lullen, maar het is weer eens zover: ‘you are still under procedure’. Ze wisten al weken geleden wanneer ons vliegtuig zou gaan, maar dat vinden ze niet hun probleem, die leuke lui daar in Israël.
Lees verder

Verwarrende tijden

Ga even lezen bij buurvrouw Clara, met een stuk over, onder andere, het proces tegen Wilders. “Trias Politica”, een paar overdenkingen.

Het zijn verwarrende tijden. Ik kan wel eens jaloers zijn op al die mensen die ogenblikkelijk een mening hebben over het maakt niet uit wat. En over het maakt niet uit wat geen enkele twijfel kennen. Noch behoefte hebben te luisteren naar tegengestelde meningen. Om nog maar te zwijgen over je mening nuanceren of mogelijk zelfs bij te stellen. En dit tiepende weet ik dat er een groeiend leger van mensen is die wat ik heb getiept vinden getuigen van morele superioriteit. ‘Moreel superieur’ is de nieuwe valkuil. De nieuwe vloek. “Denk maar niet, trut, dat je hoogstaander of moreel superieurder bent dan ik. Met je linkse elitaire mening.” Zoiets.

Lees verder

“I migrated to Europe with hope. Now I feel nothing but dread”

Dutchman Abdelkader Benali, well-known writer in the Netherlands, from Moroccan origin, writes about what is happening in our country.

“When I arrived with my mother in Rotterdam in the late 1970s, we thought we had found a safe haven. Coming from the sharp-edged mountains of north Morocco, the streets of the Low Countries felt like a place where everything could be done better. It did not seem possible that, 30 years later, the likes of Geert Wilders would wield influence, pushing his ban on the burqa, but then there were no burqas to be seen in the street.

The Netherlands felt like a country that would never betray me.”

More here.