Rooie Nelie

Vreest niet: er wordt binnen de SP geen feministische coup gepland, we zijn geen splijtzwam en geen scheurmakers. We komen niet het volgende congres binnenstormen met ontblote buik of om onze beha’s te verbranden. We gaan geen mannen aan de schandpaal nagelen of langs de meetlat leggen. Maar een aantal vrouwen binnen de SP vindt wel dat er meer aandacht moet zijn binnen een socialistische partij voor de positie van vrouwen. Dus komt er een groep bij elkaar, en ik was ook gevraagd om daar bij te zijn. Wat ik van harte deed.
Lees verder

Multiculturalisme en racisme (4)

In de vorige aflevering had ik het over de neiging om een absoluut verschil te maken tussen de positie van moslimvrouwen en van autochtone vrouwen. Je kunt, om het voorafgaande te illustreren, dat wat schematisch neerzetten.
Van de autochtone bevolking blijkt een overgrote meerderheid te denken dat moslimvrouwen door moslimmannen worden onderdrukt. Slecht behandeld, achtergesteld, vaak zelfs mishandeld. In de beeldvorming wordt dat vaak als een absoluut verschil gezien. Autochtone vrouwen zijn geemancipeerd. Moslimvrouwen zijn ongeemancipeerd. In schema:
Lees verder

Multiculturalisme en racisme (3)

Bij de gedachte dat er zowel actief als passief racisme bestaat hoort ook het inzicht dat mensen kunnen discrimineren en handelen vanuit vooroordelen zonder dat dat speciaal de bedoeling is. Veel mensen denken oprecht dat moslims achter lopen, fanatieker zijn, agressiever zijn, tegen democratie zijn enzovoorts, en zoals dat gaat met vooroordelen zijn er ook altijd onder die miljoen burgers mensen te vinden die precies dat beeld bevestigen.
Lees verder

E-Quality

E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie in de multiculturele samenleving, organiseerde op women Inc. afgelopen zondag een discussie over moslimfeminisme, en nodigde mij uit om een aftrap te komen geven met een inleiding van een kwartier. Waarop een hele reeks jongere vrouwen in zou gaan. Erg leuk dat ik daarvoor gevraagd was, en dat troostte me dat ik daarvoor de discussie met Manji en al Sadaawi moest verlaten.
Lees verder

Women Inc

Eerlijk, ik had er niet veel zin in. Misschien dat ik gewoon mijn portie aan veel-vrouwen-bij-elkaar er ruimschoots op heb zitten. Misschien omdat ik het zo inhoudsloos vond – zet maar driehonderd vrouwen bij elkaar die volgens de organisatoren vooral met elkaar gemeenschappelijk hebben dat ze ‘lef’ hebben, tja, wie niet, tegenwoordig, en dan moet dat een stimulans zijn voor het nieuwe feminisme, o nee, feminisme was van vroeger, voor, nou ja dat werd ook niet zo duidelijk. Ik was gevraagd om als ‘wijze vrouw’, (wie, ikke?) te komen praten en deel te nemen aan de discussie over de vraag wat er zou veranderen wanneer er meer vrouwen in de politiek zouden komen. Daar had ik een simpel antwoord op: Verdonk. Met andere woorden: het hangt er maar van af wat die vrouwen gaan doen. Er zit een hoog percentage vrouwen in de VVD. Is de VVD goed voor vrouwen? Dacht ik niet. Of je moet het thema verengen tot ‘vrouwen aan de top’. Dus die discussie sloeg ik over, ik was zaterdag liever in den Haag. Ik hoorde een dag later dat mijn collega Femke Halsema, die zich wel had laten verleiden tot deze discussie ongeveer hetzelfde zei.
Lees verder

Vrouw in Afghanistan

Vandaag op de voorpagina van Trouw: Shukria Barakzai, kandidate voor een van de 68 zetels die voor vrouwen zijn gereserveerd in het 249tellende lagerhuis in Afghanistan. Ze is hoofdredacteur van Vrouwenspiegel, een weekblad dat Afghaanse vrouwen bewust wil maken van de rechten die ze volgens de nieuwe Grondwet uit 2004 hebben in het conservatief-islamitische Afghanistan. Onder het islamistische Taliban regime, dat tot 2001 heerste, werden de rechten van vrouwen extreem terug gedraaid. Vrouwen moesten de van top tot teen bedekkende burka dragen, meisjes mochten niet meer naar school. Barakzai was een van de vrouwen die in het geheim thuis een geheime meisjesschool leidde. Als het was ontdekt zou ze zijn terechtgesteld.
Lees verder

Het persoonlijke is politiek (2)

Zo zie ik tot mijn verdriet dat vele leden van de sociale bewegingen van toen, de homobeweging, de vrouwenbeweging, nu ze eenmaal grotendeels hebben bereikt wat ze wilden bereiken en zich gevoegd hebben in de dominante meerderheid met de bijbehorende voorrechten al die lessen van toen vergeten lijken te zijn. Neem een moeilijk en pijnlijk punt; de autochtone homo’s die nu last hebben van homovijandige allochtonen. Hoe ga je daar mee om? Niet accepteren, dat vind ik ook. We hebben inmiddels antidiscriminatiewetten, geweld is sowieso tegen de wet. Uiteraard moeten we ons teweer stellen tegen de rotjongens die potenrammen, zoals dat vroeger heette. Maar moeten de homo’s die zich nu bedreigd voelen zich aansluiten bij de overheersende anti-moslim en anti-migranten stroming? Doe dat nou niet, denk ik steeds maar. Doe nou niet zo stom. Lees verder