Voor de mensen die zich interesseren voor islam en emancipatie, op 18 en 19 mei is onder andere Amina Wadud in Nederland, de belangrijke schrijfster van De koran en de vrouw. Herlezing van een heilige tekst vanuit een vrouwelijk perspectief, Uitgeverij Bulaaq. Ze is hoogleraar islamstudies in de VS, en veroorzaakte kortgeleden heftige discussies door als vrouw voor een gemengde groep voor te gaan in het gebed.
Lees verder
Bericht van Fenna Ulichkie:
Wij vragen u steun en solidariteit met de achtergelaten vrouwen in Marokko en Turkije.
Op 17 mei ’05 bieden de Marokkaanse Vrouwen Vereniging Nederland, Tiye International en Landelijk Netwerk van Turkse vrouwen BIZ een petitie aan de Kamercommissie voor integratiebeleid over het onderwerp: “achtergelaten vrouwen”.
Lees verder
Islam women and Modernity
Introduction
The Arabic Dutch Women Circle ( ANVK ) will launch on 21 – 22 May 2005 a conference about “Islam, Modernity and Women “.
The conference will discuss the position of Muslim women in the Netherlands and in Islamic Countries.
Lees verder
Mijn jaren zeventig
Het begin, althans voor mij: de democratiseringsgolf aan de Sociale Akademie. Nergens beschreven, want we waren geen deel van de studentenbeweging. Ik deed stage bij de werkende jongeren. Wat ik er uit meenam: hoe belangrijk het is om niet over mensen te praten maar met hen. Het ging over de mondigheid van de cliënten van hulpverlening en welzijnswerk, het ging over solidariteit en engagement. Het welzijnswerk is erg uit de mode. Toch zie ik hen nog steeds als de frontlinie in het buurtwerk, in de hulpverlening aan groepen die in de knel zitten, allochtonen in oude wijken, opbouwwerk met jongeren en ouderen, vluchtelingen, asielzoekers. Het thema van toen, de politisering van het welzijnswerk, actueler dan ooit.
Lees verder
(foto Volkskrant)
Vele jaren geleden zag ik haar voor het eerst: de Egyptische feministe Nawal el Saadawi. Ze had al grijs haar. En ze ging nogal tekeer tegen de westerse feministes die dachten dat zij als ‘verlichte’ vrouwen wel voor de vrouwen in ‘achtergebleven’ gebieden uit konden maken wat goed voor hen was. Zo was er een demonstratie georganiseerd, ik geloof dat Germaine Greer voorop liep, tegen vrouwen besnijdenis. (Waarmee nog eens opgemerkt zij dat het onderwerp niet pas sinds gisteren op de agenda staat) Dat de westerse vrouwen solidair waren was niet het punt van haar kritiek, dat ze tegen vrouwenbesnijdenis waren ook niet – ook Saadawi was daar toen al fel tegen, maar dat ze zonder daar met de Egyptische vrouwenbeweging over te spreken een demonstratie hadden georganiseerd, over de hoofden heen van de vrouwen die het het meest betrof, dat vond ze een vorm van neo-kolonialisme. Lees verder
Wat is dat toch, dat gestamel van die babyboomers als de jaren zeventig ter sprake komen? Die hulpeloosheid, die gêne, dat schouderophalen. ‘Ach ja, we waren jong en onbezonnen, neemt u het ons vooral niet kwalijk.’ Wat is dat toch voor rare zelfverloochening?
Lees verder
Ik moest kiezen, ik was uitgenodigd voor de Vrouwenmoskee in de Balie en voor een discussie over moslimfeminisme van Vereniging Ettaouhid in Rotterdam. Ik koos het laatste. Helemaal geen spijt. Een zaal vol vrouwen én mannen, een boeiende spreekster, een discussie die echt een discussie werd omdat iedereen op het puntje van de stoel zat, heel erg betrokken. De gelegenheid om met mensen zelf te praten in plaats van óver hen.
(Malika Hamidi)
Lees verder
SEN van maart is uit (Glossy voor mediterrane vrouwen)
Daarin de 10 machtigste moslim vrouwen, volgens de redactie.
Mooi citaat van Fatima Mernissi, een van die tien:
“Moslimvrouwen vasten maar één maand per jaar, de westerse vrouw het gehele jaar”.
Een prijs voor Özden Kutluer. Heel erg verdiend.
Ik kom Özden natuurlijk wel vaker tegen in het circuit. We waren nog samen naar Palestina en Israël, met de vrouwengroep van Unitied Civilians for Peace.
Gefeliciteerd Özden!
Ingezonden verhaal van Claar:
dag Anja, we hadden gisteren op mijn middelbare school (het ‘Oelbert’) een culturele dag met als thema ‘maatschappelijke betrokkenheid’. Er waren heel veel workshops, waaronder ook een waarin de leerlingen ‘The Wave’ hebben gezien en erover hebben gepraat (dit speciaal voor Lydia).
Omdat ik wel eens wilde weten, hoe onze meiden denken over emancipatiezaken, heb ik mijn oude astmatische accordeon omgehangen en konden ze in mijn workshop lekker vrouwenliederen komen meegalmen. Het praten komt dan vanzelf, hoopte ik. We zongen in twee groepen van twintig meiden over het meisje loos, over het treurige werkmanskind, over heer Halewijn, over de minneklacht van een verlaten meisje, over de brief van een dienstbode aan haar moeder, over vrije vrouwen en ongesteld zijn en nog veel meer. Er waren een paar jongens die zich stiekem ook hadden opgegeven, hadden ze tegen me gezegd. Maar die kwamen er dus niet in, dit was een exclusieve vrouwenaangelegenheid.
Lees verder
