In de reacties op mijn stukjes op dit weblog is meerdere malen de sprake geweest van Ayaan Hirsi Ali. Waarom ik haar niet noem als ik het over feminisme en islam heb, staat er, en wat jammer dat ze niet bij de SP zit.
Nu is het natuurlijk iemands eigen keuze bij welke partij ze wil horen. Toen Hirsi Ali bij de PvdA weg ging verkoos ze naar rechts op te schuiven en niet naar links. Haar goed recht. Maar wel een keuze.
Ik voelde me als een vis in het water, maandag 8 maart. Een paar honderd vrouwen (en een paar mannen) stroomden Frascati binnen, naar de door Groen Links georganiseerde bijeenkomst die voornamelijk bedoeld was voor allochtone vrouwen.
Niet Agnes moest het ontgelden, Jan. (Ik bedoel: Jan Marijnissen, zie zijn opmerking op zijn weblog, over vrouwendag) Niemand van de aanwezigen heeft iets negatiefs gezegd over haar, of over haar waarde als politica. De discussie ging over beeldvorming. Wanneer je naast elkaar zet hoe mannelijke politici meestal worden gefotografeerd en hoe vrouwelijke politici meestal worden gefotografeerd dan vallen de verschillen op. Daar ging het om. En het waren prachtige foto’s, ook daar had niemand het over. Alleen: is dat de manier waarop je een serieus te nemen politicus afbeeldt?
Ik heb het Agnes gevraagd. Die zegt, wat ik wel dacht vanuit mijn ervaring met fotografen, dat ze geen inspraak had bij de keuze. ‘Er is een uur gefotografeerd, en dan moet je vertrouwen hebben in wat ze maken en kiezen, dat kan alle kanten opgaan’.
Maar Agnes zelf is erg tevreden met het resultaat. Met mijn kritische opmerking over hoe ze gefotografeerd is is ze het dan ook niet eens.
Okee, het scheelt een slok op een borrel dat ze er zelf gelukkig mee is. Blijft de discussie of het waar is dat mannelijke politici in de beeldvorming serieuzer genomen worden dan vrouwen. Ik herinner me die vervelende documentaire waarin Agnes tot drie keer toe haar lippen zat te stiften, alsof ze niets anders te doen heeft, alsof ze niet knoerthard werkt. Terwijl de meeste mannen ook wel eens hun haar kammen. Nee, jij niet, Jan, dat weten we. Knoerthard werken wel, drie keer per dag je haren kammen niet.
Ik ben nooit zo dol geweest op Internationale Vrouwendag, zoiets als moederdag. Het hele jaar je ondankbare werk doen en dan één dag bloemetjes en een zachtgekookt eitje op bed. Maar vooruit, elke gelegenheid om weer eens aandacht te schenken aan hoe de zaak van vrouwen er voor staat en daar de media mee te halen is er eentje.
Ook binnen de SP woedt een discussie over de hoofddoek. Zie, o.a. de weblog van Theo Cornelissen.
Ik ken twee zusjes, in Marokko geboren maar in Nederland opgegroeid. Alletwee spreken ze beter Nederlands dan Arabisch. De een volgt een beroepsopleiding en woont nog bij haar ouders thuis. De andere, een paar jaar ouder, is getrouwd geweest, gescheiden, en woont zelfstandig met haar kind. Ze werkt bij een Blijf van m’n Lijf huis. Het ene zusje draagt een hoofddoek, het andere niet. Raden welke van de twee?