Te gast: Mohammed Benzakour.
Stuk verscheen ook in de Humanist.
Shakespeare en de Koran
Lees verder
Te gast: Mohammed Benzakour.
Stuk verscheen ook in de Humanist.
Shakespeare en de Koran
Lees verder
Ik was bij een mooie iftar bijeenkomst van OFRA in Utrecht. In een kerk. Mooie omgeving, en passend: een koranrecitatie onder het kruis, een paar vrouwen die in een hoekje van de kerk gingen bidden. De islamitische liedereen die klonken waar het anders christelijke liederen zijn.
Lees verder
Een tijdje geleden was Irshad Manji in Nederland, een goede gelegenheid om het over haar visie en boek te hebben.
Onderstaand artikel werd mij opgestuurd, ik vond het interessant genoeg om het op te nemen. Dank Hendrik Jan.
Thanks, but No Thanks: Irshad Manji’s Book Is for Muslim Haters, Not Muslims
Lees verder
Een van de leerstukken van het nieuwe racisme is dat sommige culturen met elkaar botsen, of specifieker, dat de islam onverenigbaar zou zijn met de ‘westerse waarden’. Ook daarbij wordt zelden gekeken naar de werkelijkheid van alledag. In werkelijkheid overlapt het overgrote deel van de autochtonen en het overgrote deel van moslim migranten elkaar wat betreft opvattingen en dagelijkse gewoontes. Dat kun je niet alleen waarnemen als je samenwerkt, contacten en vrienden hebt aan ‘de andere kant’, het blijkt ook uit onderzoek.
Lees verder
In de vorige aflevering had ik het over de neiging om een absoluut verschil te maken tussen de positie van moslimvrouwen en van autochtone vrouwen. Je kunt, om het voorafgaande te illustreren, dat wat schematisch neerzetten.
Van de autochtone bevolking blijkt een overgrote meerderheid te denken dat moslimvrouwen door moslimmannen worden onderdrukt. Slecht behandeld, achtergesteld, vaak zelfs mishandeld. In de beeldvorming wordt dat vaak als een absoluut verschil gezien. Autochtone vrouwen zijn geemancipeerd. Moslimvrouwen zijn ongeemancipeerd. In schema:
Lees verder
Bij de gedachte dat er zowel actief als passief racisme bestaat hoort ook het inzicht dat mensen kunnen discrimineren en handelen vanuit vooroordelen zonder dat dat speciaal de bedoeling is. Veel mensen denken oprecht dat moslims achter lopen, fanatieker zijn, agressiever zijn, tegen democratie zijn enzovoorts, en zoals dat gaat met vooroordelen zijn er ook altijd onder die miljoen burgers mensen te vinden die precies dat beeld bevestigen.
Lees verder
Ik heb veel geleerd van een onderscheid dat Philomena Essed, onderzoekster en schrijfster van “Alledaags racisme” eens maakte (toen racisme nog ‘gewoon’ color racism was) Zij had het over passief en actief racisme. Actief racisme is ongelijke behandeling van mensen op basis van – huidskleur, etniciteit, nationaliteit. Passief racisme is gelijke behandeling van mensen die leven onder ongelijke omstandigheden. Dat kan bijvoorbeeld, om dat te vertalen naar huidige omstandigheden, inhouden dat de regering eisen stelt aan de ‘import’ van partners, een inkomen van minstens 120% van het minimuminkomen, die veel van de migranten niet op kunnen brengen, maar een gemiddelde inheemse Nederlandse man die een bruid uit de Phillipijnen over wil laten komen wel. (Het is dan ook geen wonder dat veel migranten deze maatregel op vatten als een manier om hun gemeenschap zo klein mogelijk te houden).
Lees verder
Tariq Modood, directeur van het Centre for the Study of Ethnicity and Citizenschip aan de Universiteit van Bristol, moslim met Pakistaanse wortels, is behalve professor ook ervaringsdeskundige als het gaat om het ‘nieuwe racisme’. Daar bedoelt hij mee het huidige racisme dat zich vermomt als ‘islamkritiek’.
Als ‘paki’ zoals de grote groep migranten uit Pakistan en Bangladesh in Engeland neerbuigend wordt genoemd had hij lang het gevoel tussen twee vuren te zitten.
Lees verder
E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie in de multiculturele samenleving, organiseerde op women Inc. afgelopen zondag een discussie over moslimfeminisme, en nodigde mij uit om een aftrap te komen geven met een inleiding van een kwartier. Waarop een hele reeks jongere vrouwen in zou gaan. Erg leuk dat ik daarvoor gevraagd was, en dat troostte me dat ik daarvoor de discussie met Manji en al Sadaawi moest verlaten.
Lees verder
Na de waterscheiding, waarmee de mensheid verdeeld lijkt te zijn in moslimbashers, die zichzelf graag islamcritici noemen, versus de moslimknuffelaars, die zichzelf liever zien als voorstanders van een multi-etnische en multireligieuze niet-gepolariseerde samenleving, is elke nieuwe naam die zich in het slagveld begeeft meteen prooi – hoort ze bij ons kamp of bij dat andere? Irshad Manji, Canadese, lesbische moslim met wortels in Iran, schrijfster van het uitdagende The Trouble with Islam, werd onmiddelijk geclaimd door het andere kamp.
Lees verder