Marjo Buitelaar, hoofddocent antropologie van moslimsamenlevingen in Groningen, heeft een boek geschreven over de ‘verweven loyaliteiten van hoogopgeleide migrantendochters’, Van huis uit Marokkaans.
Lees verder
De moslims: tussen participatie en radicalisme
In de meeste betogen over wat er allemaal mis zou gaan met de multiculturele samenleving en met de islamisering die volgens sommigen dreigt en volgens anderen al aan de gang is (“moskeeën rukken op”) wordt de aandacht vooral gevestigd op de moslims, op Turken en nog meer op Marokkanen. In mijn betoog, waarin ik in grote lijnen het boek van Tillie heb gevolgd begon ik voor de verandering eens met aandacht voor de ‘ontvangende samenleving’ , de ‘autochtonen’ die in een cargocult verkeren. Dat vinden die autochtonen zelf uiteraard niet prettig, want die hadden al besloten dat het probleem niet bij hen lag maar bij de migranten, de moslims. Van wederzijdse aanpassing of van zoeken naar gezamenlijkheid is wat hen betreft geen sprake: “zij hebben zich maar aan te passen en anders rotten ze maar op”. Maar uiteraard heeft het proces gevolgen aan beide kanten. Tillie besteedt een aantal hoofdstukken aan de moslims/migranten die in Nederland onder vuur liggen.
Lees verder
In het fascinerende nieuwe gebouw van de Openbare Bibliotheek van Amsterdam (vlak bij het Centraal Station) bruist het van leven. Weg is dat wat stoffige image van de bieb. Je kunt er niet alleen boeken lenen en bladen lezen, er zijn ook verdiepingen met DVD’s, muziek, zowel op CD’s als bladmuziek, er zijn exposities, op het dak een fantastisch terras en lekker te eten, er gebeurt voortdurend van alles en overal computers waar mensen achter zitten. (Website hier. Is tie altijd zo langzaam of ligt dat aan mij?)
Lees verder
(Wie de serie bij het begin wil beginnen: hier)
Een overheid hoort zich neutraal op te stellen ten aanzien van godsdienst, dat wil zeggen: niet één godsdienst boven de andere te stellen, en de burgers de vrijheid te laten of ze wel of niet willen geloven en wat ze willen geloven. Betekent dat ook dat de overheid, of lokale overheden, nooit iets te maken mogen hebben met mensen of organisaties die een bepaalde levensovertuiging hebben, vanwege de scheiding kerk en staat, onder het mom van ‘geloven doe je maar thuis en niet op onze kosten’?
Lees verder
Ga zelf luisteren. Bijvoorbeeld hier, vanavond in Rotterdam:
De controverse voorbij.
Onder deze titel organiseren Ettaouhid (sociaal culturele vereniging met een islamitische grondslag) en COC Rotterdam (vereniging tot integratie van homoseksualiteit) op 16 april 2009 een gesprek tussen Tariq Ramadam (filosoof, maatschappelijk leider en moslim) Herman Meijer (voorzitter van de Dialoog over homoseksualiteit, religie en levensbeschouwing) over de driehoek rechtsstaat, religie en homoseksualiteit. Het gesprek staat onder leiding van Febe Deug.
Lees verder
Bericht op de site van de SP Rotterdam (hier):
15-04-2009 • Vandaag maakte wethouder Grashoff de resultaten van het onderzoek naar de uitspraken van Tariq Ramadan bekend. De SP heeft de aanstelling van Ramadan in 2007 als gasthoogleraar in Rotterdam nooit nodig gevonden. Ook de verlenging van zijn contract in januari 2009 vond de SP zonde van het geld.
Dat wil niet zeggen dat de SP blij is met de polarisatie tussen sommige moslims en moslim-vrezers die naar aanleiding van deze kwestie opnieuw het politieke debat domineert.
Lees verder
De persconferentie over het onderzoek naar Tariq Ramadan heeft vanochtend om 10 uur in Rotterdam plaatsgevonden. Wethouder Rik Grashoff noemde de citaten in het artikel van de Gay Krant ‘onjuist, tendentieus, onvolledig en uit de context gerukt.’ Volgens de wethouder draagt Ramadan een ‘consistente visie uit en vervult hij de opdracht voor de gemeente naar behoren.’
Lees verder
De scheiding tussen kerk en staat, hier en elders
In het stereotype denken over de scheiding tussen kerk en staat wordt nogal eens gedacht dat die scheiding een typisch westerse verworvenheid is, die door moslims wordt afgewezen, en daarom tegen die moslims verdedigd moet worden. Dat behoeft wel enige relativering. In de eerste plaats is die scheiding in westerse landen nergens geheel doorgevoerd en overal net weer anders.
Lees verder
Op ‘Wij blijven hier” schrijft Somaya Achakar een stuk over feminisme oude stijl. Ik wil graag met haar in discussie, omdat het me als ‘oude feministe’ erg interesseert hoe de volgende generaties vrouwen verder emanciperen, en speciaal hoe islamitische vrouwen dat doen. Ik ga er namelijk van uit dat er meerdere wegen zijn naar Rome – of naar Mekka. Hier is het hele stuk te vinden, hieronder een passage waar ik graag op in zou willen gaan.
Lees verder
De islamdiscussie
Laten we eerlijk zijn: dat religie opeens weer midden in vele publieke discussies staat komt door de met migranten meegenomen islam. Niet dat we er nooit problemen mee hadden: na de ontzuiling die gelijk op gegaan is met de periode van de grote sociale bewegingen, hebben we het nogal eens over wat de progressieven ervaren als het achtergebleven gebied in eigen land: een christelijke partij die geen vrouwen in het parlement wil, en homo’s liever weert, katholieken die formeel gezien nog steeds onder de voogdij van de paus staan, en die paus is bijvoorbeeld tegen abortus en tegen homoseksualiteit, dat zien we meer als resten van vroeger waar we ons niet geweldig druk over maken – zolang we er maar geen last van hebben. Anders dan in Israel, om een voorbeeld te noemen, waarin de orthodoxen niet alleen de vrijheid hebben om zich zelf aan de religieuze wetten te houden, maar ook de seculieren willen dwingen met Pasen geen gegist brood en geen bier te kopen, waar de EL AL op zaterdag niet vliegt, en mensen die een burgerlijk huwelijk wensen uit moeten wijken naar Cyprus. Tot grote ergernis van de seculieren, die graag wat meer scheiding tussen ‘staat en kerk’ zouden willen.
Lees verder