De ekklesia vanochtend. Natuurlijk Madrid, in de preek, de voorbeden. Iemand is bij de koffie na afloop in tranen. Ik probeer zo om het niet binnen te laten komen, zegt ze. Er is al zo veel ellende, deze rottige regering, Palestina, de verharding, nou dit ook nog.
Misschien zou het makkelijker zijn om onverschillig te worden, of cynisch. Een wereldbeeld aanhangen: zo zijn mensen nou eenmaal. Er zal wel altijd rottigheid blijven dus wat maak je je druk? Denk je echt dat jij daar wat aan kan veranderen?

Lees verder →

De Ekklesia vanochtend:

Hoor. Maar ik wil niet horen.
Zou ik uw woord verstaan,
ik moest uw wegen gaan, U volgen hier en nu.
Ik durf niet zijn geboren
en leven toe naar U.

Lees verder →

“Ze betwistten elkaar
wie van hen de grootste was.
Jezus, hij wist wel hoe ze dachten in hun hart,
nam een kind bij de hand, daar stond het, naast hem.
Hij sprak tot hen:
Als je in mijn naam dit kind aanvaardt,
aanvaard je mij; en als je mij aanvaardt,
aanvaard je hem die mij gezonden heeft.
Want wie de kleinste is van jullie allen,
die is groot.”
Lukas 9 vers 37-50

Lees verder →