Terwijl ik met hoofd en hart in Gaza zat was Nederland opeens in Calvijn. Een beetje laat heb ik ook het testje gedaan dan iedereen al gedaan had, hoe calvinistisch ben ik eigenlijk? (Voor wie het nog doen wil: hier).
Lees verder
Een paar fragmenten uit het boekje Jij die mij ik maakt, van Huub Oosterhuis.
Deze wereld is verschrikkelijk. Er is geen beginnen aan. Er is geen God en geen Jezus die aids-Afrika zal redden. God zwijgt zo diep dat je denkt: hij bestaat niet. Zo voelt het. Er is maar één oplossing: dat je ‘en toch’ zegt en ‘hier ben ik’. En om je heen kijkt of er nog iemand is die ook. En dat je samen probeert te redden wat je redden kunt.
En is er niemand die ook, dan maar alleen. Misschien is er wel iemand die ook. Misschien wel twee, of drie – zo is de man Jezus er ook aan begonnen. Hij zag niemand. En toen zag hij er een. En toen nog een en nog een.
Lees verder
Thuisgekomen sloeg ik het boek open, en zag meteen die dierbare tekst waarmee ik jaren geleden ben gedoopt:
Gelezen heb ik wat geschreven staat,
mij toevertrouwd aan onbewezen woorden:
niet voor de afgrond hebt Gij ons gemaakt.
Geschreven staat uw Naam: Ik zal er zijn.
Lees verder
De misdaden van mensen
verduisteren het licht.
Met bloed bevlekt zijn hun handen
leugentaal is op hun lippen
spinnewebben weven ze aaneen
adderen-eieren broeden ze uit –
wij plegen geweld, zaaien verwoesting,
de weg van de vrede kennen wij niet.
Lees verder
Mozes riep heel Israel, hij sprak tot hen: dit gebod dat ik jou heden opdraag, ik, is niet te zwaar voor jou en niet te ver weg. (Deuteronomium 30 vers 11)
Ik moest denken aan de koran, waarin de mensen ook beloofd wordt dat hun opdracht niet zwaarder is dan ze kunnen dragen, geloof is er niet om het mensen moeilijker te maken.
Lees verder
..dat wij nog leven
dat het nog duurt
dat wij het zingen
Lees verder
Arjan Visser interviewde Huub Oosterhuis, in Tien geboden. In Trouw. (Ik was zelf ook eens gesprekspartner. Hier) Een fragment:
Kees Kok, van zijn beroep kerkvader, zei een van zijn zoons, werd zestig. Dus in de traditie van de Amsterdamse Studenten Ekklesia feest, in onze zusterkerk de Dominicus, met een schitterende uitvoering van Het lied van de aarde. Daarin kunnen we de stem van God horen als een sopraan, die het opneemt met de Realist. Uiteraard gezongen door een man. God wint. Vinden wij tenminste. Muziek van Tom Löwenthal, een van de kerkcomponisten, die met passie de muziek uit het koor en de musici sloeg.
Lees verder
Er is een nieuwe vertaling van het evangelie van Lukas, door Huub Oosterhuis en Alex van Heusden. Gisteren, in de Rode Hoed, zondags mijn linkse kerk, werd de gehele tekst voorgelezen. We begonnen om half elf ’s ochtends, en waren om zes uur klaar. Saai, zo’n lange zit? Ondanks de ellendige stoeltjes waar we op moesten zitten verflauwde mijn aandacht geen moment. Het is heel bijzonder om die gehele tekst in zijn spanningsboog in één keer te lezen, tot aan het dramatische hoogtepunt. Ook al ken je het verhaal – ik zei nog als grap bij het binnenkomen: benieuwd hoe het afloopt -toch raken veel mensen als het zover is, inclusief acteur Hugo Koolschijn, en ik ook, ontroerd en was het muisstil. Die laatste dagen van Jezus, de rol daarin van de discipelen, van Petrus die zijn geliefde meester drie keer verloochent nog voor de haan heeft gekraaid – vrouw, ik ken hem niet – en dan zo bitter moet huilen, de rol van de massa, van Pilatus en Herodes die Jezus helemaal niet aan het kruis willen zien, de vrouwen die bij hem blijven, en dan die raadselachtige Judas – het blijft ook menselijk drama. Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen.
Lees verder