Tiny Kox was jarig. En Tineke kocht een kaart voor hem, namens de fractie. Met dit gedicht:
Nog steeds die luchten, schaduwen van wolken
wegvluchtend op windrimpels in de rivier
Lees verder
Tiny Kox was jarig. En Tineke kocht een kaart voor hem, namens de fractie. Met dit gedicht:
Nog steeds die luchten, schaduwen van wolken
wegvluchtend op windrimpels in de rivier
Lees verder
Gedicht, voorgelezen in de schriftuitleg van Huub Oosterhuis.
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Lees verder
ha Anja,
hier een kauwgomlijnentekening uit Nijmegen, van de manifestatie Kind & Kunst 2005.
foto Edu-Art, uit Bulletin Cultuur & School april 2005.
Ze noemden het kauwgum-lijnen.
Geweldig.
Claar
Twee nichten die potten spelen, pardon, twee homofielen die lesbiennes spelen, is dat leuk?
Dat is leuk als Joop en Arjan dat spelen.
Nog steeds een dagje vrij.
Hierbij een gedichtje – pauzenummer – van onze nationale dichter.
Die buitenlandse gasten die hier bennen
Die kennen met hun pet geeneens d’r bij
Asdat ik ze gewoon een keer wil jennen.
Die snappen nooit geen bal van wat ik zei.
Lees verder
Dagje vrij. Geen ernstige zaken.
Stukje van Remco Campert, uit de Volkskrant
Sinds ik kan spreken, weet ik nooit preceis wat ik wil zeggen.
Spreken leer je door ouderse, door anderen, door na-apen, door de behoeft mee te doen aan iets dat je nog niet begrijpt, maar waarvan je wel duidelijk is dat als je niet praten leert, je het nooit zulte begrijpen.
Natuurlijk heb je geen idee wat begrijpen betekent. Dat is een woord dat pas later komt. En dan doe je er nog heel lang over om te begrijpen wat dat woord zou kunnen betekenen. Lees verder
Even heel wat anders. Kunst. Vriendin Egge Altena nam deel aan een expositie. Ik heb meerdere dingen van haar in mijn huis. Ik had geen tijd gehad voor de opening, maar gelukkig nog wel voor de sluiting waar ik met Anneke heen ging.
Lees verder
Vriendin Rula Halawani uit Oost Jeruzalem, de fotografe, maakte een hele serie van alleen maar handen bij het checkpoint Qalandia. Palestijnse handen die aan de Israëlische soldaten hun identiteitsbewijs moeten laten zien, hun tasjes open moeten maken. Ze waren te zien op het World International Forum in Brazilië.
Rula neemt in april deel aan een expositie in Den Haag.
En nog een gedicht, van Henriëtte Roland Holst, dat ondanks de gedragen taal opeens heel bij de tijds aandoet.
Sombre gedachten schiep een sombre tijd,
het leven lag gelijk een schip in trage
wateren, en een stem sprak dat de lage
luchten alles omsloten voor altijd.
Lees verder