Zaltbommel

Gedicht, voorgelezen in de schriftuitleg van Huub Oosterhuis.

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Lees verder

Raar verdriet

Dagje vrij. Geen ernstige zaken.
Stukje van Remco Campert, uit de Volkskrant

Sinds ik kan spreken, weet ik nooit preceis wat ik wil zeggen.
Spreken leer je door ouderse, door anderen, door na-apen, door de behoeft mee te doen aan iets dat je nog niet begrijpt, maar waarvan je wel duidelijk is dat als je niet praten leert, je het nooit zulte begrijpen.
Natuurlijk heb je geen idee wat begrijpen betekent. Dat is een woord dat pas later komt. En dan doe je er nog heel lang over om te begrijpen wat dat woord zou kunnen betekenen. Lees verder

Handen

Vriendin Rula Halawani uit Oost Jeruzalem, de fotografe, maakte een hele serie van alleen maar handen bij het checkpoint Qalandia. Palestijnse handen die aan de Israëlische soldaten hun identiteitsbewijs moeten laten zien, hun tasjes open moeten maken. Ze waren te zien op het World International Forum in Brazilië.
Rula neemt in april deel aan een expositie in Den Haag.