Sterk
Ik dacht dat het niet kon:
dat iets wat je niet ziet
je alle dagen draagt
en sterker maakt.
Alsof je spieren krijgt
van liefde
Lees verder
Sterk
Ik dacht dat het niet kon:
dat iets wat je niet ziet
je alle dagen draagt
en sterker maakt.
Alsof je spieren krijgt
van liefde
Lees verder
Gegen die Wand is door de Nederlandse filmcritici uitgeroepen als de beste film van het jaar, net voor Lost in Translation. Ik ben het er erg mee eens. Een prachtige film. Het verhaal klinkt, kort samengevat, melodramatisch, Turks-Duitse jonge vrouw trouwt met Turks-Duitse suïcidale weduwnaar om aan haar familie te ontkomen. Dramatisch is de film zeker, maar nergens melo. Hard en poëtisch tegelijk.
Blaman, de liedjes!
Ter gelegenheid van de 100e geboortedag van Anna Blaman op 31 januari 2005, brengt
Mevrouw Jansen in een speciaal Blamanprogramma nog een keer alle liedjes uit
‘Blaman, de musical’ live ten gehore.
Lees verder
Interessant leven heb ik toch. De ene week zit ik op het Paleis op de Dam te luisteren naar de poëzie van een Palestijn, nu zit ik in Rotterdam te luisteren naar een Iranese dichter, Amir Afrassiabi en een Turkse schrijver, Murat Tuncel. Ik ben uitgenodigd door Sahne (Turks voor podium), een Turkse Kunststichting. De discussie wordt geleid door Sietske Sötemann. En de vraag is of er een wisselwerking is tussen de Nederlandse literatuur en de allochtone literatoren. Ik ben onder andere uitgenodigd omdat een paar van mijn boeken in het Turks vertaald zijn destijds. Ik herinner me de hevige duscussie over feminisme en socialisme in Istanbul waar ik niets van verstond, behalve dat er hartstochtelijk van mening werd verschild.
(Ali Develioglu en Amir Afrassiabi)
Lees verder
Gedicht van Amir Afrassiabi
Laat mijn buren met rust
Aan Theo van Gogh en Mohammed B.
het mes dat dichtklapt
wordt dik
het vuur dat getemd wordt
droogt zowel de slipjes als panty’s
Lees verder
Ik geloof dat het dansje van de koningin de media meer interesseerde dan de aanleiding van dit feest: de uitreiking van de Prins Claus Prijs aan de Palestijnse dichter Machmoed Darwish.
Kippevel, brok in keel, tranen in ogen. Om me heen mensen die ook aangedaan zijn. Duizend mensen in de Westergasfabriek. De laatste voorstelling van de Shouting Fence, een muziekstuk geïnspireerd door het hek in Majdal Shams waar de dorpelingen aan beide kanten alleen kunnen communiceren met vrienden en familie door naar elkaar te schreeuwen.
Na de voorstelling van Anna Blaman, de Musical ben ik natuurlijk weer mijn boekenkast ingedoken. Een gedicht van Blaman:
Zij kwam, verschrikt, uitdagend, onverwacht
en wankelde mijn armen in en zag mij aan
ik zag haar ogen vochtig, donker en verleidend staan
in een vermoeid gezicht – zij bleef de ganse nacht
Lees verder
Gisteravond op R.A.M een mooie uitzending over Arabische literatuur. (Dank je, Daan) Een interview met Fatama Mernissi. Een fascinerende vrouw. Ze is een leidende figuur in de kritische scene in Marokko, kritisch zowel naar de eigen cultuur als naar de zichzelf zoveel superieurder vindende Europese cultuur. Ze ontkent niet dat in veel Arabische vrouwen beperkt worden in hun bewegingsvrijheid, en ze vecht er tegen. Tegelijk houdt ze ons een spiegel voor: kijk eens naar jezelf. Die strijd van vrouwen om jong en dun te blijven, te voldoen aan de eisen van de mannenwereld, om nog mee te mogen tellen, dat is een vorm van een verinnerlijkte harem, zegt ze.
Lees verder