Criminaliteit onder jonge mannen

bovenkerk-32.jpg
(Frank Bovenkerk)

Voorpaginanieuws van de Volkskrant vanochtend: “Marokkaan scoort hoog in misdaad Rotterdam”. Okee, koppen zijn altijd kort door de bocht, en het zou een beetje te lang zijn geworden als daar naar waarheid had gestaan: Marokkaans-Nederlandse jonge mannen scoren hoog in criminaliteit. Want de vrouwen doen niet mee, en oudere mannen ook niet, en het zijn geen Marokkanen maar Nederlanders van Marokkaanse afkomst. En als ik het goed begrijp gaat het over ‘in aanraking zijn geweest met de politie vanwege de verdenking van een delict’, dus dan moeten we er ook nog rekening mee houden dat de jonge mannen in de bewuste doelgroep vaker het risico lopen aangehouden te worden op grond van hun uiterlijk. Toch: laten we vooral niet ontkennen dat er sprake is van een flink probleem.
Lees verder

Nog een keer: ‘de paradoxale zaak Tariq Ramadan’

wolf-in-schaapskleren.jpg

Te gast: Thijl Sunier en Martijn de Koning
De paradoxale zaak Tariq Ramadan

De discussie over de betrouwbaarheid van theoloog Tariq Ramadan die door de gemeente Rotterdam is ingehuurd om het debat over de islam te organiseren, legt een venijnige paradox bloot. Hoe meer moslims deel gaan uitmaken van Europese samenlevingen hoe groter juist het wantrouwen jegens hen wordt. Iemand als de welbespraakte, gesoigneerde Ramadan is in die optiek een veel onrustbarender fenomeen dan imam Ahmed Salam die Verdonk geen hand wilde geven. Die is voor velen in gedrag en uiterlijk gewoon een onaangepaste vreemde buitenstaander, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Ramadan daarentegen wordt voortdurend voorgesteld als een wolf in schaapskleren die met een dubbele tong spreekt.
Lees verder

Gedachten over cultuur (4)

Ik kom uit een andere tijd, ik zou haast zeggen uit een andere cultuur, waarin het nog vanzelfsprekend was dat ‘integratie’ een wederzijds proces was, dat groepen mensen zich aan elkaar aan zouden passen, aan elkaar zouden wennen – en dat je er als ontvangende samenleving helemaal niet slechter van werd als je je verdiepte in overeenkomsten en verschillen met anderen. Een manier van denken en handelen, die nu graag schamper wordt afgedaan als ‘naïeve multucul’.
Lees verder

Zoek de fans van Wilders op! Marcouch en Yahia

marchouch-4.jpg

Hoe met Wilders om te gaan, of niet met hem maar met zijn aanzienlijke achterban, is een vraag die ons nog wel enige tijd bezig zal houden. “Ons”, in dit geval, zijn alle mensen die het met zorg aanzien hoeveel Nederlanders in de ban zijn geraakt van wantrouwen tegen alle moslims. Mohammed Benzakour vindt dat we Wilders maar de ruimte moeten geven, dan valt hij vanzelf wel door de mand.
Lees verder

Reacties op Marcouch en Yahia

Het kan niet missen: een artikel zoals dat van Marcouch en Yahia levert in de Volkskrant meteen een formidabele stroom aan reacties op. De meeste, zoals te verwachten was, negatief. Een paar reacties van mensen die nog kranig proberen het een en ander recht te zetten, want er wordt van alles beweerd wat gewoon feitelijk niet waar is. Het is niet te merken dat iemand daar ook werkelijk op reageert.
Lees verder

Gedachten over ‘cultuur’ (3)

Nu over de gedachte dat de ene cultuur in zijn geheel superieur zou zijn aan een andere cultuur in zijn geheel.
In het denken daarover zijn twee polen: aan de ene kant zou je de ‘cultuurrelativisten’ hebben, die zeggen dat alle culturen evenveel waard zijn, aan de andere kant heb je de Knuvelders, die met groot gemak, op grond van één islamitisch congres weten te vertellen dat nu eens en voor altijd vaststaat dat ‘onze’ cultuur superieur is aan die van moslims. Een ‘cultuurabsolutist’, zeg maar. Nu denk ik dat er tussen die twee polen nog vele schakeringen mogelijk zijn.
Lees verder

Gedachten over ‘cultuur’ (2)

De manier waarop ‘cultuur’ tegenwoordig wordt ingezet om bevolkingsgroepen van elkaar te onderscheiden en scheiden in een overzichtelijk ‘wij’ en ‘zij’ lijkt veel neutraler en ‘objectiever’ dan het klassieke racisme, waarin mensengroepen werden onderscheiden op grond van vermeende ‘raciale’ kenmerken – dat wil zeggen, waarin uiterlijke kenmerken als huidskleur en haar of etniciteit fungeerden om al die mensen te voorzien van een overzichtelijk en meestal negatief etiket.
Lees verder