De tegenpartij

Vroeger waren wij dat, de SP, de partij die vooral tegen was. Dat is al heel lang over, ook al dringt dat bij sommigen nog niet helemaal door. Nu is het vooral rechts dat tegen is, tegen de ‘inkse kerk’, tegen migranten, tegen moslims, tegen de multiculturele samenleving, tegen kopjes thee en tegen de ‘linkse’ media waar ze te weinig voet aan de grond zouden krijgen.
Lees verder

Mijn vader kwam te voet

marchouch-3.jpg

Afgelopen zaterdag hield Ahmed Marcouch een toespraak over religie en sociaal-democratie tijdens een bijeenkomst van de Banning Werkgemeenschap van de PvdA. Het is een bevlogen tekst, en een die we ons ter harte kunnen nemen. Ik ben het in bijna alles met hem eens en neem mijn petje voor hem af. Hieronder de gehele toespraak.
Lees verder

De haantjes en de homohaat

Het is inmiddels meer dan dertig jaar geleden dat ik les gaf in het ‘vormingswerk bedrijfsjeugd’, zeg maar: aan jonge schoolverlaters, veertien, vijftien, zestien, die volgens de leerplicht naast een bedrijfsopleiding nog verplicht twee dagen per week ‘vormingswerk’ kregen. Ik was toen nog ‘vormingswerker’, dat nog in de socialistische traditie stond van de ‘verheffing van het volk’. Dat is nu erg uit de mode, het klinkt ontzettend paternalistisch en was het ook, en toch, ik zou graag iets van die traditie terug willen. Ik begeleidde in mijn stage een paar groepen jongens, en werd vaak ingehuurd om in vormingsoorden seksuele voorlichting te komen geven, een onderwerp waar de vormingsleiders zelf liever niet hun vingers aan brandden. Ik deed het graag.
Lees verder

Etnische registratie

In de coalitie zijn de meningen zwaar verdeeld over de mogelijke aparte databank voor Antilliaans-Nederlandse probleemjongeren – over etnische registratie dus. Nadat Vogelaar bestraft werd omdat ze op de Antillen gezegd had dat het van de baan was, werd die beslissing tot woede van de Antillianen na haar ontslag meteen teruggedraaid.
Lees verder

Kristallnacht-herdenking

111kristal-3.jpg

De Volkskrant doet het weer. En zolang rechts-buiten Chris Rutenfrans de redacteur is van de opiniepagina kan ik daar wel een vaste rubriek van maken getiteld ‘de Volkskrant doet het weer’. Naar aanleiding van de herdenkingen van de kristalnacht mag Manfred Gerstenfeld de vraag beantwoorden of we de jaren dertig opnieuw beleven. Gerstenfeld is vaste gast op de opiniepagina, ik had het al eerder met hem aan de stok, hier, en meer hier, hier . Hij is voorzitter van wat zo mooi neutraal het Jerusalem Center for Public Affairs heet en in werkelijkheid onderdeel uitmaakt van de pro-Israel propaganda machine. En dus behalve kritiekloos tegenover Israel politiek aan de uiterst rechtse kant staat, inclusief een dijk van een islamofobe blik op de gehele wereld.
Lees verder

Zwart op wit

“Een zwarte president in het Witte Huis”, de definitieve doorbraak van de “colour-line”, zo ervaren veel mensen de verkiezing van Barack Hoessein Obama. Natuurlijk komen er meteen protesten: door Obama zwart te noemen presenteer je een leugen die de apartheid in stand houdt, zegt Youssef Azghari in een nogal mal stuk in Trouw van zaterdag. Schaf je de apartheid af door kleurenblind te zijn en niet op te merken wat iedereen heeft opgemerkt? Het is een oud misverstand.
Lees verder

Gemengde liefde in tijden van zwartwit-denken

Gemengde liefde? Ik weet nog dat ik op een tweedehandsboekenmarkt een boek zag liggen over het ‘gemengde huwelijk’. Dat was in de tijd van de vrouwenbeweging en nog voor het homohuwelijk. Gemengde groepen, dat waren voor mij groepen met vrouwen en mannen. Dus dom dacht ik: gemengd huwelijk? Maar anders mag het toch niet eens? Natuurlijk ging dat boek toen over huwelijken tussen protestanten en katholieken, eens een groot probleem waar je hele boeken over moest schrijven, want ’twee geloven op een kussen, daar ligt de duivel tussen’.
Lees verder