Een van de meest onzindelijke krantenartikelen die ik de laatste tijd onder ogen kreeg is van twee heren, Ton Lutter en Wim de Kok van het CDA. De westerse cultuur wordt met uitsterven bedreigd door het dalende geboortecijfer van de autochtonen en de snelle groei van het aantal niet-westerse allochtonen, schreven ze in het NRC van 28 juni.
Lees verder
Keti koti, ik laat me vertellen dat het gebroken ketenen betekent. Elk jaar wordt de afschaffing van de slavernij herdacht en gevierd, nu 144 jaar geleden. Ik ga in Rotterdam mee met Harry van Bommel en Ineke Palm. Feest. Lekker eten, veel muziek en iedereen de mooiste kleren aan: het lijkt even Paramaribo aan de Rotte. Zoveel te zien, zoveel mooie mensen, mijn camera maakt overuren.
Lees verder
(Tiny Kox aan het woord in de Assemblee)
Laatste sessie in Straatsburg. De vrijdag, de dag dat de helft van de gedelegeerden al is vertrokken, dus meestal de dag dat de minder belangrijk geachte rapporten worden besproken. Maar vanwege de actie van de commissie Equal Opportunities for Women and Men, die er bezwaar tegen maakten dat hun onderwerpen naar achteren waren verschoven, zitten we vandaag met een groot onderwerp: Staat, religie, secularisatie en mensenrechten, plus een deelrapport over godslastering, religieuze belediging en ‘hate speech’ tegen mensen op grond van hun religie.
Lees verder
Te gast bij een bijeenkomst van Moslimjongeren Amsterdam (hier) over actief worden in Amsterdam, over vrijwilligerswerk en stages. Belangrijk vanuit de islam: dien je dien, je godsdienst. Belangrijk voor je cv: jongeren die kunnen laten zien actief te zijn geweest en maatschappelijke kontakten te hebben maken meer kans bij het solliciteren. Belangrijk voor de beeldvorming van moslims in Nederland, waar nog veel aan te verbeteren valt.
Lees verder
Ik was uitgenodigd om een lezing te komen geven in Rijen, in de Maria Magdalenakerk, die honderd jaar bestaat. Thema: de botsing der culturen. Of die er is. En waar die dan uit zou bestaan. Ik had het over mijn kennismaking met een islamitische samenleving in de Gazastrook, en hoe ik, toen het gedonder over moslims hier in Nederland begon, dacht: maar jullie hebben het niet over mijn moslims.
Lees verder
Door alle bijdragen over 40 jaar bezetting is het onderwerp over het comite van ex-moslims erg naar beneden geschoven. Maar het is nog ‘warm’, er zit nog leven in. Hier.
En voor mensen die zo gauw het over islam of moslims gaat volautomatisch op ramkoers gaan, en me weer bestoken met het vaste rijtje korancitaten waaruit moet blijken hoe achterlijk die lui zijn, die neem ik niet meer op. Lees nog even de spelregels.
Ik had het er al eerder over (hier): het comité voor ex-moslims dat is opgericht door Ehsan Jami, tevens gemeenteraadslid voor de PvdA. En ik vond dat het een goede ontwikkeling is dat er een plek is voor de mensen die niet langer moslim willen zijn en daar openlijk voor uit willen komen. Ik vind dat dat geheel past in onze samenleving en ook bij de ontwikkeling van moslim/migranten in Nederland. Maar ik vroeg me ook af of Jami de verleiding zou weerstaan om zich te laten kapen door anti-islamitisch rechts.
Lees verder
‘Daarom wil ik je nu aanspreken. Om te zeggen: niemand die verantwoordelijkheid neemt voor haar of zijn identiteit, zou zo alleen mogen zijn. Er moeten mensen zijn met wie we kunnen neerzitten en huilen, terwijl we toch nog steeds tot de strijders gerekend worden. Ik denk dat jij dacht dat er voor jou niet zo’n plek bestond, en misschien was die er toen ook niet, en misschien is die er nog steeds niet; maar we zullen die moeten creeren, wij die willen dat het lijden eindigt, die de wetten van de geschiedenis willen veranderen, als wij onszelf niet willen verraden.’
Adrienne Rich.
Lees verder
Twee jonge mannen, Robert van Raalte en Ahmed Kissami, zijn een weblog begonnen. Straatpolitiek. Interessant. Zie hier een stuk van Kissami.
Zit ik in de Get Down te genieten van mijn rust komt er een gast naast me zitten en zegt: “hey, jij bent die gast uit Shouf Shouf Habibi, of niet?” Ik keek hem scheef aan met de vraag of hij dat serieus meende. Toen kwam de tweede domme vraag: “vind je het raar dat ik dat als Nederlander aan jou als Marokkaan vraag?” Wat zijn bedoelingen precies waren vraag ik me nog steeds af. Ik merkte dat hij me uit de tent probeerde te lokken, maar vooralsnog bleef ik rustig. Ik draaide de vraag om. Ik vroeg hem of hij iets raar vond aan de manier waarop ik deed en hoe ik in mijn omgang was met de mensen daar. Had ie niks op te zeggen. Toen zei hij dat ik anders was. Anders dan wie?. Zegt ie: “anders dan andere Marokkanen.” Toen ik vroeg welke Marokkanen hij kent, had ie weer niks te zeggen. Ik vroeg hem wat hij wist van Marokkanen, op de film na dan. Driemaal raden: niks.
Lees verder, op de website van Straatpolitiek. Hier.
Vanochtend in de Volkskrant. Wetenschapsjournalist Maarten Evenblij heeft in opdracht van het NWO een boek geschreven over sociale cohesie in Nederland, en daarbij gebruik gemaakt van het vele onderzoek dat al in diverse lades lag.
De conclusie daarvan is voor mij geen openbaring, maar een bevestiging, en het is heel goed dat het boek er is. De conclusie staat haaks op het beleid en de publieke opinie van de afgelopen jaren als het gaat om de integratie. Die conclusie, even snel samengevat, is dat integratie van minderheden begint met de erkenning en niet de ontkenning van hun identiteit.
Lees verder