Mijn laatste iftar van het jaar. Vandaag of morgen wordt het suikerfeest afgekondigd, en dan is ramadan voorbij. Meer dan in jaren ervoor zijn de iftarmaaltijden ingezet als mogelijkheid om andere Nederlanders uit te nodigen, om gezamenlijk in gesprek te gaan, en meer andere Nederlanders hebben er gehoor aan gegeven, al kan het altijd nog beter. Het is zo’n goede manier om eens formeel of informeel kennis te maken met moslim Nederlanders. Het zal wel een traditie worden, dus volgend Ramadan Festival is hierbij al van harte aanbevolen.
Lees verder
Categorie archieven: Diversiteit
Vrouwen iftar
Een wat grootse naam voor een leuk initiatief: de eerste landelijke vrouwen iftar. Een paar vrouwen besloten hun vriendinnen en andere vrouwen die ze interessant vinden bij elkaar te roepen, een restaurant af te huren en een iftar te houden. Ik was uitgenodigd door Famile Arslan.
Lees verder
Nog eens het WRR rapport
Ik had mezelf uitgenodigd bij een bijeenkomst van de Wiardi Beckman Akademie, een groep jongeren die bij de PvdA een cursus volgen. En deze avond ging over het WRR rapport. Dat wil zeggen: over het rapport met de titel Dynamiek in islamitisch activisme. Met Jan Schoonenboom en Wendy Asbeek Brusse, twee van de schrijvers. Vriendelijk stonden Paul Kalma – die ik net nog had gezien bij het overleg van de linkse partijen en Jeroen Dijsselbloem (die met Mohammed Sini van Islam en Burgerschap commentaar zouden geven op de inleiding) toe dat ik er bij mocht zijn.
Lees verder
‘Leer een moslimkind met verschillen omgaan’
Interview met Ahmed Marcouch, met dank aan Planet Internet.
Planet Internet, 18 oktober 2006
Twee procent van de Amsterdamse moslimjongeren is gevoelig voor radicalisering, constateert het Instituut voor Migratie en Etnische Studies (IMES). Planet belde met Ahmed Marcouch, stadsdeelvoorzitter van Slotervaart, een van de grootste probleemwijken van onze hoofdstad.
(Ahmed Marcouch)
Lees verder
Iftar MashriQ
De iftar van de ‘multiculturele moslim studenten vereniging’ Mashriq. Feestelijk. Vele nieuwe mensen maar natuurlijk ook vrienden, en mensen die ik de laatste tijd veel heb gezien. Ik was uitgenodigd door Faisal en Umar, van Wijblijvenhier.
Lees verder
Iftar in Bos en Lommer
Mijn tweede iftar in deze ramadan maand. Ik was uitgenodigd bij Het Vangnet, een opvangproject voor moslimmeiden. Het recept is simpel: een ruimte waar meiden en jonge vrouwen elkaar kunnen treffen, laagdrempelig, geen eisen. Gewoon: warmte. Je verhaal kunnen vertellen. Eens uit kunnen huilen. Waar je naar toe kunt als je je eenzaam voelt. En waar ook echte hulp is als je die nodig hebt. Van mensen die je begrijpen, omdat ze zelf ook van alles hebben meegemaakt. En zingeving. De islam als leidraad.
Lees verder
Ruimte maken in nieuw Nederland
Met de fanclub waren we eerst lunchen. We hebben besloten fans van elkaar te zijn, en gisteren waren we dus de fanclub van Halleh Ghorashi, die als nieuwe hoogleraar Management van Diversiteit aan de VU haar oratie ging uitspreken.
Zaal afgeladen, Halleh in haar zwarte gewaad en baret erg in de verte alleen achter het spreekgestoelte. Prinses Maxima op de eerste rij, en minister Verdonk. En veel bekende mensen in de zaal. Eens kwam Halleh hier als asielzoeker uit Iran. Nu is ze professor. Maar haar eigen geschiedenis verloochent ze niet. Gisteren ging haar oratie over dat wat ze als het meest belangrijk ziet voor Nederland, dat migrantenland dat zo’n moeite heeft om zich aan te passen aan de nieuwe tijd.
Lees verder
Stok om Turkse hond te slaan
Liberté, égalité, stupidité, kopt Plasterk vanochtend in de Volkskrant, naar aanleiding van de beslissing van het Franse parlement om de ontkenning van de Armeense genocide strafbaar te stellen. Als de EU dat serieus gaat nemen moet Frankrijk uit de EU gezet worden, want dan mag je daar ook niet meer vrijuit over die genocide praten, met dit verschil dat je de genocide in Frankrijk niet mag ontkennen en in Turkije niet mag erkennen. “Je hoeft toch niet elke mening waar je het grondig mee oneens bent strafbaar te stellen?” Er is op een laatste nippertje nog een amendement aan toegevoegd dat historici en onderzoekers vrijgesteld worden van straf (een jaar gevangenis kun je krijgen, of 45 duizend euro boete) want anders kunnen die geen onderzoek meer doen.
Lees verder
Moord in Amsterdam
Klompen, kaas en tulpen waren het. Toen het homohuwelijk, coffeeshops waar je geen koffie kon krijgen, en euthanasie –‘mercy killings’ -waar Nederland in de VS om beroemd was. Maar dat is ingehaald. In de laatste New York Review of Books staat ‘Murder in Amsterdam’ op het omslag. Amsterdam is nu beroemd om het feit dat er een filmmaker werd vermoord door een extremistische moslim. Een artikel van Timothy Garton Ash, naar aanleiding van het boek van Buruma, en The Caged Virgin, van Hirsi Ali.
Lees verder
Dagboek 10 oktober 2006
Een week drukte over de Armeense zaak, en drukte over de Turks-Nederlandse parlementariers. Dus heeft iedereen in Nederland die een column heeft daar zijn (haar) zegje over gedaan. Het zal nog even doorsuffen in de weekbladen, en dan hopen we op nieuwe opwinding. De paus hebben we gehad. Donner hebben we gehad. De mediapiekjes duren tegenwoordig een week of hoogstens twee. Dan krijgen we nog wat beschouwingen van commentatoren die er wat langer over na hebben gedacht en wat meer de diepte ingaan en dan maken we de volgende hype.
Lees verder