(Ramadan Hussein)
Het werd weer eens tijd om wat te doen voor onze donateurs, de donateurs van Stichting Kifaia, onze vrienden, medewerkers, belangstellenden. Stichting Kifaia, voor wie dat nog niet weet, is een kleine groep van als vrijwilligers werkende mensen die al meer dan tien jaar een organisatie voor gehandicapte mensen steunt in de Gazastrook.
Lees verder
(Links Theo Andreae, rechts Anja Meulenbelt)
Dit is de speech die ik hield op de donateursmiddag van Stichting Kifaia, op 11 december 2011, in Dauphine, Amsterdam. Een statement:
Beste mensen,
Ik werd een keer uitgenodigd om wat over het werk van Stichting Kifaia te komen vertellen in een kerk. Kerken zijn een interessant terrein voor ons werk, want je kunt er van alles tegenkomen: christelijke solidariteit met de onderdrukte Palestijnen – en je hebt ook christelijke Palestijnen ten slotte – maar ook uitgesproken afkeer: zo kregen wij onze nieuwsbrieven gestuurd naar diverse parochies nogal eens terug met daar agressief overheen gekrast: ongewenste post! Affijn, de vrouw die mij had uitgenodigd was een beetje zenuwachtig, en vroeg me of ik mijn verhaal vooral humanitair wilde houden, en niet zo politiek.
Lees verder
Goed stuk van Karim Khaoiri Op Joop.
Het is een oude discussie: stel je jongeren die opgroeien in achterstandwijken, die via de straatcultuur in de criminaliteit terechtkomen verantwoordelijk voor hun gedrag? Ja natuurlijk. Maar toch. Is er nog belangstelling hoe zo iemand ertoe komt?
Lees verder
(Ramsey Nasr, met een bloter gezicht dan nu)
Te gast, wederom Ramsey Nasr.
Wat is een Palestijn waard, meneer de minister?
Uri Rosenthal weet het misschien, onze Expert in Evenwicht. De minister voor Buitenlandse Zaken blokkeerde onlangs in zijn eentje een gezamenlijke verklaring van de 27 EU-lidstaten, die was bedoeld om de vredesbesprekingen uit het moeras te trekken. Volgens Rosenthal was deze tekst onevenwichtig en buiten proportie: om te beginnen werden de wandaden van zowel Palestijnen als Israëli’s aan de kaak gesteld. Daarnaast verwees de tekst naar een twééstatenoplossing.
Lees verder
Weer een. Jongen van negen die al acht jaar met zijn moeder in Nederland woont. Dreigt uitgezet te worden naar Erithrea. Deze zoveelste actie laat vooral zien dat het hoog tijd wordt om een wet aan te nemen dat kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland verblijven niet meer uitgezet mogen worden, en gewoon een verblijfsvergunning horen te krijgen zodat ze kunnen beginnen met een normaal leven, zonder eindeloos te worden overgeplaatst, met door spanning verzenuwde ouders. (Zie hier.)
Open brief van de Alkmaarse Courant:
Lees verder
Gisteren was ik op een filmdag, georganiseerd door Vrienden van Sabeel en Palestine Link. (De foto’s komen nog) De film was Budrus, die ik nog niet gezien had, en we kregen vooraf een korte film met een speech van Julia Bacha, de filmmaakster en een paar fragmenten van de film.
(Vooraan Mineke Bosch)
Vraag van de Universiteit Groningen, die een serie lezingen houdt onder de titel “15 minutes of fame”. Of ik me over roem wilde laten interviewen. Ik antwoordde dat ik daar heel ongeschikt voor ben, want ik heb niets met roem. Maar dat bleken ze nu juist interessant te vinden. Dus ik ging.
Lees verder
Links Tineke Bennema
(Omdat er bij dit stuk nog leven zit in de discussie maar eens even naar boven gehaald)
Te gast: Tineke Bennema. Vanochtend verscheen een iets ingekorte versie in Trouw.
Dictatuur der seculiere meerderheid door Tineke Bennema.
Op facebook werd ik overspoeld met reacties na mijn vorige blog ‘Wijlen de Weigerambtenaar’ (hier) Allemaal doorwrochte, serieuze en goed onderbouwde reacties, maar ook fel. Nogmaals, laat ik voorop stellen dat ik overtuigd voorstander ben van het homohuwelijk. In eerste instantie was ik vooral verbaasd, maar ik begrijp dat de opwinding deel uitmaakt van een patroon onder linkse hoogopgeleiden. Hoewel ik hun meningen waardeer en ook respecteer, maak ik mij ondertussen ook ernstig zorgen over de teneur ervan.
Lees verder
(Saskia Poldervaart, met rode das, op een bijeenkomst van Vrouwen tegen Uitzetting op de Dam, maart dit jaar)
Een paar jaar geleden, toen ik haar zag bij een bijeenkomst van Vrouwen Tegen Uitzetting zei iemand tegen mij: ‘ze is heel erg ziek. Wil je even een foto van haar maken? Het is misschien wel de laatste keer’. Dit was de foto die ik toen maakte. Ze wist al dat ze niet meer lang te leven had maar liet zich niet kisten.
Lees verder
Ze hebben wel een geweldig entertainment gehalte, die PVV’ers. Er is altijd wel wat te lachen met die lui.
Lees verder