Categorie archieven: Nederland

Het begin van de Keti Koti maand (1)

Geplaatst op door

I juni werd het startschot gegeven voor een maand activiteiten rondom Keti Koti, verbreek de ketenen, met de leuze waar ik het heel erg mee eens ben: ‘het slavernijverleden is van ons allemaal’. Een herdenking dus, een Memre Waka, georganiseerd door de Stichting Eer en Herstel, met een tocht naar de ambtswoning van de burgemeester aan de Herengracht. Ik had het al in mijn agenda staan toen ik gevraagd werd of ik ook wilde spreken. Dat is een grote eer, en ik zei meteen ja.
Lees verder →

Een dag academisch feminisme

Geplaatst op door

Een plezier om door Rosemarie Buikema, de directeur van de Netherlands Research School of Gender Studies uitgenodigd te worden op een NOG dag aan de Universiteit van Amsterdam om een slotwoord te spreken – een hele dag volgeladen met de presentaties van onderzoeken die nog lopen, allemaal op het gebied van gender en feminisme. Titel: Doing gender in the Nehterlands: Feminism in Transition. Het gaf me een prachtig beeld waar de genderstudies en aanverwante studierichtingen zich mee bezig houden, en het was een groot plezier om de jonge mensen mee te maken, met hun enthousiasme en passie voor hun onderwerp. Moedig vond ik het ook wel om werk dat nog in progress is te presenteren, er kritiek en feed back op terug te krijgen, vragen uit de zaal te beantwoorden.
Lees verder →

Over bondgenootschap (3)

Geplaatst op door

Vervolg op deel 1 en 2 over zwart-wit bondgenootschap. Zie hier en hier.

Ik heb in de jaren tachtig veel gewerkt met bondgenotengroepen, groepen waarin bijvoorbeeld wit en zwart deels apart en deels samen dachten over hoe je goed kon samenwerken tegen racisme. De gedachten daarover zijn terug te vinden in een boek dat ik toen schreef, na er vele jaren les over gegeven te hebben: De ziekte bestrijden, niet de patient. Over seksisme, racisme en klassisme.
Lees verder →

Marxisme festival 2014, foto’s van dag 1

Geplaatst op door

Achterstallig, want dit was in het weekeinde van 3 en 4 mei. Ik had er nog het een en ander bij willen schrijven, want ik was erg blij met de thema’s die waren gekozen, racisme en seksisme. Ik hield zelf een lezing over ‘boze blanke mannen’, er zijn opnamen gemaakt die waarschijnlijk beschikbaar komen. ’s Avonds interviewde ik Sunny Bergman, dat was ook heel leuk om te doen. En ik vond het bijzonder om een echte Black Panther mee te maken, Emory Douglas, vooral omdat ik in 1971 mijn eerste werkje schreef over de Black Panthers – ik was toen lid van het solidariteitscomité. Ik heb er veel opgestoken, en veel daarvan komt nog wel terug in andere dingen die ik schrijf. Maar nu in ieder geval voor de liefhebbers de foto’s.
Lees verder →

Fijn, iedereen weer weg

Geplaatst op door

Huis vol Kifaia vrienden. Vindt Joost geen goed idee, zijn huis vol met vreemde mensen, mopperend maakt hij zich uit de poten, ‘mij vragen ze nooit wat’, en verstopt zich een uur lang. Ook al zijn het hele aardige mensen, en heeft een ervan zelfs een nieuwe muizie voor hem meegenomen. Hij komt even tevoorschijn, ratst muizie mee en schiet weer weg.
Lees verder →

Echte mannen

Geplaatst op door

Bij mijn research voor mijn boek over feminisme kom ik interessante dingen tegen. Research is misschien een groot woord voor bij de huisarts een blad in handen te nemen dat ik anders meteen over zou slaan: Men’s Health. Het is duidelijk niet voor mij bedoeld, en na een kwartiertje bladeren was al helder dat het niet zozeer gaat over gezondheid maar over hoe je een echte man kunt worden. Dat past geheel in de tijd, want de klacht dat mannen tegenwoordig geen echte mannen meer zijn maar te veel zijn ‘gefeminiseerd’ wordt weer luid.
Lees verder →

Over bondgenootschap (2)

Geplaatst op door

Het gaat er dus ook om met wat voor een houding wij witten bondgenoten willen zijn. Opnieuw een parallel: als feministe vind ik die mannen het meest betrouwbaar die hebben nagedacht over hun eigen positie als man, en die niet met ons samenwerken omdat ze denken dat wij vrouwen net als in de Disney sprookjes gered moeten worden. Wel omdat ze beseffen dat zijzelf er belang bij hebben in een wereld te leven waar de seksen in meer harmonie en gelijkwaardigheid met elkaar kunnen leven. Ik vertrouw vooral mannen die weten dat ze dat ook doen voor zichzelf, dat hun leven er ook van opknapt, en wint aan authenticiteit en diepgang. Of omdat ze denken aan hun kinderen, omdat ze willen dat ook hun dochters zich kunnen ontplooien en hun zoons niet hoeven te lijden onder de masculiniteitsdwang.
Lees verder →