“Nederland is al behoorlijk bruin”

bos-en-l-501.jpg
(Mensen van de Badr moskee in Bos en Lommer leggen een krans bij een 4 mei herdenking)

Abu Pessoptimist schreef op zijn weblog een stuk onder de titel: ‘Nederland en de moslimhaat: we zijn al behoorlijk bruin’. Maarten Jan Hijmans, de man achter Abu, schrijft vaker over het Midden-Oosten, maar nu over de al tamelijk ‘geaccepteerde’ moslimhaat in Nederland. Ik had dat ook op mijn lijstje staan, naar aanleiding van een stuk in De Republiek Allochtonië (hier), en een onderzoek van Maurice de Hond (hier), maar nu hij zijn stuk al heeft geschreven neem ik dat graag over. Ik druk eerst zijn stuk af, dan heb ik nog wat opmerkingen.
Lees verder

Debat over hoe het nou verder moet met Israël

Er was over nagedacht: hoe organiseer je een debat naar aanleiding van een boek dat nog niemand in de zaal heeft gelezen? De Plaats was De Nieuwe Liefde, Het boek was Brief aan een Israëlische vriend, van Régis Debray (hier), en het onderwerp was heftig genoeg om er een beetje voor te willen zorgen dat de discussie niet alle kanten op zou vliegen. Dus werd er gekozen voor een strak stramien; onder leiding van Wim Bartels werd de discussie opgedeeld in drie onderwerpen, elk met een paar stellingen en citaten uit het boek.
Lees verder

Brief aan een Israëlische vriend

Het is fijn dat France Guwy, vertaalster en inleidster van het boek van Régis Debray, Brief aan een Israëlische vriend, zo’n doorzetster is en door is blijven zeuren tot ze een uitgever had voor dat boek – Van Gennep is het geworden – want anders had ik het niet kunnen lezen. Met mijn schoolfrans had ik er niet eens aan hoeven beginnen. Het is een interessant boek, een pamflet, in vele opzichten gewaagd, want kritiek op Israël roept geheid heftige en tamelijk onvriendelijke reacties op. En Debray, een filosoof die we van vroeger nog kennen als meereiziger met Che Guevara, neemt geen blad voor de mond. Het boek is geschreven als een brief aan een vriend, Elie Barnavi, oud-ambassadeur van Israël en overtuigd seculier zionist, maar wel een zionist die heel kritisch staat tegenover wat er nu allemaal in Israël gebeurt.
Lees verder

Nachtzoen

Hier, link naar het mini-interviewtje van vijf minuten, De Nachtzoen, gisteren of liever gezegd heel heel vroeg vanochtend uitgezonden op Nederland 2, IKON. Ik laat me graag interviewen door Annemiek Schrijver, op een of andere manier ben ik dan op mijn echtst. Hoe ze dat doet weet ik niet, maar het werkt. Vijf minuten over waar mijn wiegje stond, in Utrecht, wat het betekende om in de hongerwinter geboren te zijn tussen familie die in het verzet zat en joodse kinderen in veiligheid bracht, en wat dat te maken heeft met dat ik nu naar Gaza ga, en over dat de nacht nu vriend is in plaats van een donkere tijd om door te komen. Op 18 juni komt er nog een Nachtzoen op de IKON met mij, want we konden niet ophouden en dus is het interview opgeknipt in twee zoenen.
Lees verder

Getrouwd met Gaza

boek-3-of-1.jpg
Links Tineke Bennema

Tineke Bennema, collega-schrijfster, van onder andere het prachtige boek De last van Khalil, Het leven van een Palestijnse sjouwer in Jeruzalem, dat gebaseerd is op de geschiedenis van de grootvader van haar man, schreef op haar beurt een bespreking van mijn boek, Het Jawoord. Een beetje een ‘mutual backpatting society’ zijn we wel, maar dat krijg je als je veel bij elkaar herkent. Hierboven de foto van toen ze mij interviewde bij de presentatie van mijn vorige boek, ‘Oorlog als er vrede dreigt’. En hier haar verhaal, vanaf haar weblog.
Lees verder

Demonstreren tegen Monsanto

Op de Dam. Meer mensen dan ik had gedacht. Prettig om te zien: veel jong, tenminste wat ik oude knar jong vind. En veel ‘alternatief’ spul, vrolijke mensen, ondanks het serieuze onderwerp, veel kinderen op schouders. Partij voor de Dieren, GroenLinks stuurde een spreker: terecht, want voeding is een belangrijk groen en links onderwerp.
Lees verder

Nog even over Bussemaker

Zo, iedereen heeft even haar en zijn plasje gedaan over de kwestie Bussemaker, die wil dat vrouwen ophouden ‘op de zak van hun man te teren’. Bij Maurice de Hond vinden we wat de bevolking ervan vindt. Eerst de verschillen tussen vrouwen en mannen: in verhouding vinden meer mannen de oproep van Bussemaker een goed idee (32% mannen tegen 28% vrouwen) wat ermee te maken kan hebben dat mannen niet worden aangesproken en alleen vrouwen wat doen moeten, en meer vrouwen dan mannen vinden het een slecht idee (46% vrouwen tegen 40% mannen) – als de helft van de vrouwen zich niet aangesproken voelt door de oproep van Bussemaker dan is het in ieder geval duidelijk dat ze die niet als een ondersteuning voor hun zelfstandigheid ervaren.
Lees verder

Pinksteren; over de nooit opgeefbare grondwet van gedeeld leven

Pinksteren? Hoeveel Nederlanders weten waar dat over gaat? Iets met de heilige geest die neerdaalt, en vurige tongen of zo. Maar in ieder geval wel een extra dag vrij.

In mijn kerk, de Ekklesia, zingt het koor zich al in, onder leiding van Tom met Henri aan de piano. Fijn, een van mijn lievelingsliederen, ik krijg altijd een brok in mijn keel bij “en doet ons gaan in tranen maar ongebroken door de nacht van de schepping en houdt ons gaande naar een nieuwe geboorte.” Veel rode toetsen, de bloemen, het kleed over de tafel, de das van Huub, ook ik heb wat roods aan. Dan steekt Alex de kaars aan en is de dienst begonnen.
Lees verder

Knuppel in hoenderhok?

We doen de discussie nog eens over

Het is bekend, het is meer dan bekend, het is dezelfde knuppel in een al lang bestaand hoenderhok. Ja, vrouwen zijn in doorsnee meer buitenshuis gaan werken dan vroeger, maar vaak in kleinere banen, vooral wanneer ze een gezin hebben – met kinderen. Tegenwoordig is het ‘anderhalf-kostwinners-model’ in de meerderheid. En dat komt erop neer dat nog steeds 48% van de Nederlandse vrouwen niet geheel van eigen inkomen zou kunnen leven, maar, zoals dat nu zo vrouwvriendelijk door de media waart, ‘op de zak van een man teren’. Of dat niet schandelijk ouderwets is? Ja nou! Die arme uitgebuite mannen die met zo’n luxe vrouwtje zitten dat thuis een beetje tut met de kinderen, voor ze naar haar yogaklasje gaat om zichzelf te ‘ontplooien’, dat die mannen dat nog nemen, zeg!
Lees verder

Déja vu

Ik schreef dit stuk in 2007. Het was een herhaling van wat ik schreef in 2004, en dat was een samenvatting van wat ik schreef in een boek in 1997 (Chodorow en verder) en dat was een weergave van lezingen en lessen die ik al vele jaren gaf. Ik beloof over een jaar of wat weer een frisse nieuwe versie van hetzelfde.
Lees verder