Categorie archieven: Nederland

Drie modellen voor vrouwen

Geplaatst op door

Drie modellen

Grofweg hebben moderne vrouwen drie levensmodellen waaruit ze kunnen kiezen: ze kunnen (Andreas Kinneging) hun werk opgeven als ze kinderen krijgen, en fulltime huisvrouw en moeder worden. Ze kunnen (Heleen Mees) kiezen voor carrière, wat vaak neerkomt op het afzien van kinderen en soms ook van een partner. En ze kunnen proberen om beide werelden, gezin en werk, met elkaar te combineren. Op dit moment is dat laatste model onder de Nederlandse vrouwen het populairst. Het betekent wel, in de meeste gevallen, een stapje terug doen in het werk. En zo krijg je het anderhalf-kostwinnersgezin, waar Mees en Kinneging zo misprijzend over doen, zij het beide uit diametraal tegenover elkaar staande motieven. Want Kinneging denkt alleen aan de kinderen en niet aan de vrouwen, en Mees denkt alleen aan de vrouwen en niet aan de kinderen.
Lees verder →

De media en kleur bekennen

Geplaatst op door

Dit is een van de twee stukken die ik schreef voor het allerlaatste nummer van de Nieuwe Linie, hier.

Kleur bekennen
Anja Meulenbelt

Toen ik Israël en de Palestijnen ging ‘doen’ sneuvelde mijn geloof in de mogelijkheid van onpartijdig nieuws’, schreef Joris Luyendijk in zijn boek dat een bestseller werd: ‘Het zijn net mensen’. Hij deed zijn best om beide partijen gelijkelijk aan het woord te laten en zelf neutraal te blijven zoals hij dacht dat het hoorde voor een journalist.
Lees verder →

De laatste Nieuwe Linie

Geplaatst op door


(Gerard van den Boomen)

Vijftig jaar geleden verscheen het eerste nummer van het maandblad De Nieuwe Linie. Eigenwijs, progressief en links. En vooral heel erg geinteresseerd in wat er in de marge en aan de onderkant van de samenleving gaande was, en in alle bewegingen die er toen ontstonden.
Lees verder →

Opzij: feminisme en oriëntalisme

Geplaatst op door

Het is goed dat ik het klassieke werk van Edward Said weer eens lees, Oriëntalisme, uit 1978. Said, als Palestijnse Amerikaan die zich oorspronkelijk vooral bezighield met literatuur, beschreef daarin de recente geschiedenis van de westerse blik op ‘het oosten’. Die blik wordt onder andere gekenmerkt door alles wat ‘Arabisch’ is te zien als achterlijk, en/of exotisch. We nemen waar: woeste, maar woest aantrekkelijke mannen en onderworpen, maar zwoele vrouwen. Liefst gesluierd, maar verder zo bloot mogelijk afgebeeld.
Lees verder →

Afscheid van Jaap Jansen (2)

Geplaatst op door


(Jaap Jansen en ik, helemaal links. Joop Admiraal, tweede van rechts, tussen Ramses Shaffy en Arjan Ederveen, foto van Cas Enklaar)

De eerste keer dat ik echt kennis maakte met Jaap Jansen was toen hij me op kwam zoeken in mijn huis in de Jordaan. Dat moet omstreeks 1984 zijn geweest. Ik was jaren daarvoor met ruzie weggegaan bij uitgeverij Van Gennep, die mijn tweede boek De schaamte voorbij had uitgegeven. Maar toen na avontuurlijke jaren met de Feministische Uitgeverij Sara ook aan die werkrelatie een einde kwam moest ik bedenken bij wie ik mijn volgende boek het liefst uitgegeven wilde hebben. En dacht toen ondanks de ‘aksie’ die we destijds voerden – Van Gennep is een sexist! – toch weer aan die linkse uitgeverij. Daar hoorde ik toch. Als ze me terug wilden hebben.
Lees verder →

Said conferentie 4: Hoe verdwijn je een land

Geplaatst op door


(Robert J.C.Young)

Lezing van Robert J.C. Young, op de tweede dag van de conferentie ter ere van Edward Said, de Palestijns-Amerikaanse geleerde. Ik bleek Young ook in mijn kast te hebben staan, maar het was niet tot me doorgedrongen: een klein, bescheiden boek: Postcolonialism, A Very Short History. Kom ik nog op. Onderwerp voor zijn lezing: de verdwijning van Palestina.
Lees verder →