Een interessant programma van Al Jazeera over de ‘informatieoorlog’, hoe, bijvoorbeeld, Israël bij deze aanval de tegenargumenten al klaar had liggen voor de onvermijdelijke conclusie dat er een hoog percentage burgers zouden worden gedood: de nieuwe mythe werd gecreëerd dat Hamas vrouwen en kinderen gebruikt als ‘menselijk schild’. Lees verder
(Erik Ader, in 2008, sprekend in Groningen)
Een analyse van oud-ambassadeur Erik Ader naar aanleiding van de laatste aanval op Gaza: ‘Het zou even tragisch zijn niet te begrijpen dat Palestijnse steun voor Hamas geen uitdrukking is van extreme religieuze opvattingen noch deel uitmaakt van een Islamistische samenzwering om de wereld te overheersen. Het moet gezien worden voor wat het is: een uitdrukking van gefrustreerde nationale aspiraties.’
Lees verder
Met Tirza en Elmelik. Hoe een demo voor Gaza een goede plek is om mooie mensen te ontmoeten.
Twee oudgedienden, een van Groen Links en een van de SP. We komen elkaar tegen als het gaat om racisme, of islamofobie, of Palestina. Dan roepen we erna: tot volgende keer. Want het zal nog wel even duren voor we echt met pensioen kunnen, Mohamed Rabbae en ik.
(Foto Mirjam van Hattum)
In memoriam alle dode kinderen van Gaza. Een klein gedicht
O jullie kleine rotzakken van Gaza.
Jullie die mij altijd ergerden met jullie geschreeuw onder mijn raam.
Jullie die elke ochtend vulden met drukte en kabaal.
Jullie die mijn vaas hebben gebroken en de enige bloem van mijn balkon hebben gestolen.
Kom terug, en schreeuw zoveel je wilt, en breek alle vazen.
Steel alle bloemen.
Maar kom terug, alsjeblieft, kom terug.
Khaled Juma, Palestijnse dichter uit Gaza
Toespraak van Max Wieselmann, directeur van Een Ander Joods Geluid, op de Gaza-demonstratie vandaag in Utrecht.
Ik sta hier namens een Ander Joods Geluid,
Dertien jaar geleden stonden wij onder deze naam op tegen de onvoorwaardelijke steun van vele Joden voor Israël
Dertien jaar geleden stonden wij op tegen het geweld dat Israël toen gebruikte tegen de tweede Palestijnse opstand
Dertien jaar lang hebben we nu al gestreden tegen de gedachte dat geweld een oplossing biedt voor het conflict tussen Israël en Palestina.
Lees verder
Ondanks de regen en nog meer voorspelde stortbuien: een massa mensen die de vijfde grote demonstratie tegen de aanval op Gaza vormden, deze keer met name georganiseerd door Lisanne Boersma. Ik zag tot mijn plezier voor het eerst veel herkenbare SPers met rode shirtjes en jassen, ik zag ook een paar GroenLinksers. Speeches natuurlijk, Mohammed Rabbae, oude rot, Solmaz Mahmoudi, journaliste oa bekend van Joop, en ik. Ik zei (onder andere) dat ons ook na een wapenstilstand nog veel te doen staat: in de eerste plaats, Gaza helpen overleven, nu er veel mensen uit de ziekenhuizen thuis zijn gekomen en revalidatie nodig hebben. Dat er voor gezorgd moet worden dat iedereen weer onderdak krijgt en straks met de koude winter weer warm en beschut kan wonen. Er is water nodig, en elektriciteit. Er moet dus geld komen.
Lees verder
Veel mensen begrepen waarom ik mijn lidmaatschap op de SP heb opgezegd, ook binnen de partij, en een paar mensen waren kwaad. Ook als ze het inhoudelijk wel met me eens waren dat de partij meer had moeten doen, bij de bloedige slachtpartij in Gaza. Ze voelden zich in de steek gelaten. Ik neem ze dat niet kwalijk: ik heb ze ook in de steek gelaten. Dat deed ik niet gemakkelijk, en daarom gaf ik mezelf na die eerste woede een week of twee om er nog even over na te denken. Je partijlidmaatschap opzeggen doe je maar één keer, en daar moet dus een goede reden voor zijn. En daarom wil ik hier nog wel uitleggen waarom dit geen opwelling is waar ik morgen weer spijt van krijg. Mijn beslissing heeft een geschiedenis die niet alleen gaat over Gaza. Al begon en eindigde mijn geschiedenis met de Socialistische Partij daarmee.
Lees verder