Oranje-blanje-bleu

Oranje-blanje-bleu en het misverstand dat wie pro-Israel is niet fascistisch kan zijn. Te gast: Abu Pessoptimist.

Het is raar maar waar, maar in Nederland anno 2013 is het kennelijk een vraag of er iets mis is wanneer vier leden van het parlement tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen verschijnen met een sticker opgespeld van de ‘Dietse vlag’. Ik zou er niet over geschreven hebben als er niet vandaag een debatje over werd gehouden in het NOS-programma Buitenhof (Evelien Gans versus Meindert Fennema) en er na afloop niet tal van tweets blijken rond te gaan van rechtse types, waarin Evelien Gans onder meer ‘een foute jodin’ wordt genoemd.
Lees verder

Vrede moet je doen

Zaterdag was ik te gast bij de Oecumenische vredesdienst in Hoogkarspel. Ik was uitgenodigd om te spreken over Gaza, en mijn werk daar. Dat was fijn, want veel mensen (en kerken) denken alleen aan oorlog, als ze aan Palestina/Israël denken, en niet aan vrede, laat staan aan wat ze zelf kunnen doen om die dichterbij te krijgen.
Lees verder

Mohammed Assaf won voor Palestina

Het was een enorm feest voor alle Palestijnen – een jonge man uit een vluchtelingenkamp bij Khan Younis in de Gazastrook won Arab Idols. Hij heeft een geweldige stem, klassiek Arabisch, en om het nog mooier te maken heeft hij veel belemmeringen moeten overwinnen om mee te kunnen doen, hij heeft iemand bij de grens met Egypte om moeten kopen, en omdat hij te laat was ook nog over een muur moeten klimmen om in het hotel te komen waar de audities plaatsvonden – en hij is het geworden. Gaza ging uit zijn dak. Rammalah ook: opgetogen Palestijnen zeiden: hij heeft meer gedaan voor de Palestijnse eenheid dan onze leiders. En Assaf steekt niet onder stoelen of banken dat hij dit doet voor Palestina, hij staat er met een keffiya om, of met een Palestijnse vlag.
Lees verder

WC in beslag genomen

Het heldhaftige Israëlische leger heeft het vaderland weer verdedigd: ze namen een draagbaar toilet in beslag dat er was neergezet om een gehandicapte man rustig te kunnen laten plassen, in plaats van dat hij om te plassen en poepen naar een rivierbedding moest strompelen. Kijk in Haaretz, hier
Lees verder

Eén land, één samenleving.

Op de Dam aangekomen zocht ik naar de manifestatie van Een Land Een samenleving afdeling Amsterdam, waarbij er mensen van de 178 nationaliteiten die Amsterdam herbergt aanwezig zouden zijn. Nadat ik een tijdje had staan kijken bij een groep mensen, bleek het te gaan over een modeshow. Ik had de tegenwoordigheid van geest om dan maar naar het plein naast de Beurs te lopen, waar ook veel demo’s plaatsvinden, en ja hoor.
Lees verder

Debat over hoe het nou verder moet met Israël

Er was over nagedacht: hoe organiseer je een debat naar aanleiding van een boek dat nog niemand in de zaal heeft gelezen? De Plaats was De Nieuwe Liefde, Het boek was Brief aan een Israëlische vriend, van Régis Debray (hier), en het onderwerp was heftig genoeg om er een beetje voor te willen zorgen dat de discussie niet alle kanten op zou vliegen. Dus werd er gekozen voor een strak stramien; onder leiding van Wim Bartels werd de discussie opgedeeld in drie onderwerpen, elk met een paar stellingen en citaten uit het boek.
Lees verder

Brief aan een Israëlische vriend

Het is fijn dat France Guwy, vertaalster en inleidster van het boek van Régis Debray, Brief aan een Israëlische vriend, zo’n doorzetster is en door is blijven zeuren tot ze een uitgever had voor dat boek – Van Gennep is het geworden – want anders had ik het niet kunnen lezen. Met mijn schoolfrans had ik er niet eens aan hoeven beginnen. Het is een interessant boek, een pamflet, in vele opzichten gewaagd, want kritiek op Israël roept geheid heftige en tamelijk onvriendelijke reacties op. En Debray, een filosoof die we van vroeger nog kennen als meereiziger met Che Guevara, neemt geen blad voor de mond. Het boek is geschreven als een brief aan een vriend, Elie Barnavi, oud-ambassadeur van Israël en overtuigd seculier zionist, maar wel een zionist die heel kritisch staat tegenover wat er nu allemaal in Israël gebeurt.
Lees verder

“Religie speelt een rol, maar is niet de oorzaak van het conflict”


(Janneke Stegeman)

Op 29 mei vond er een debat plaats onder de titel ‘Israël. Hoe verder?‘ De aanleiding was het verschijnen van het door France Guwy vertaalde boek van Régis Debray, filosoof, getiteld Brief aan een Israëlische vriend. In dat boek, geschreven in 2008, richt Debray, zelf niet joods maar wel maandenlang in Israël geweest in opdracht van de Franse president, zich tot zijn Israëlische en zionistische, maar tamelijk kritische vriend de historicus Elie Barnavi.
Lees verder