Te gast: Claar.
De teller staat als ik dit schrijf op 96961 en ik lees opinist Bas Heijne in de NRC. Hij sluit een tamelijk negatief betoog over “Allerzielen”, de filmpjes die gemaakt zijn over de moord op Van Gogh, af met een beschouwing over “Een royaal gebaar”.
Vluchten in sentiment, we zijn er altijd goed in geweest en we raken er steeds meer bedreven in.
Lees verder
Te gast, Christine Vos:
Beste Anja,
Waarschijnlijk ken je via Jan de Wit het verhaal van Henk Weltevreden
en zijn 9-jarige pleegdochter Ngudi. Ngudi werd geboren in een
asielzoekerscentrum in Stadskanaal. Als baby al werd ze door de Raad
voor de Kinderbescherming bij haar moeder weggehaald, omdat deze niet
voor het meisje kon zorgen. Moeder werd zoals dat heet uit de ouderlijk
macht ontheven. Ngudi kwam als tweejarige terecht bij Henk en zijn
vrouw Johanna. Al zeven jaar dus, maakt ze deel uit van het gezin. Ze
is een op en top Nederlands meisje. Houdt van barbies, kijkt naar het
Klokhuis en vloekt in het Rotterdams, ech wel! Ze heeft echter geen
paspoort. De vakanties gaan naar ‘amaland’ zoals Ngudi het onbedoeld
heel raak zegt. Zonder paspoort kun je immers niet naar het
buitenland. Hooguit naar een enkele bestemming: Congo
Lees verder
En een commentaar van Mohammed Benzakour op het artikel van Jessica Durlacher in de Volkskrant.
(Mohammed Benzakour)
In haar poging de beroemde feministe Nawal El Saadawi (die in De Balie was afgelopen zaterdag) zwart te maken, gaat de schrijfster Jessica Durlacher denkoefeningen verrichten (Forum, 22 maart). Ze insinueert dat het El Saadawi’s sympathie voor vrouwelijke zelfmoordenaars is, dat maakt dat moslima’s haar bewonderen, terwijl tegelijk diezelfde moslima’s zich afkeren van Hirsi Ali. Dat we maar even weten uit welk vat getapt werd daar in De Balie. Lees verder
Te gast: Anne-Ruth Wertheim.
Het stuk staat in de antiracismekrant die deze week uitkomt.
DE MEDIA EN DE TWEEDELING IN DE SAMENLEVING
Anne-Ruth Wertheim
De gangbare manier van interviewen op TV en radio bevordert de tweedeling in de samenleving. De methode zet aan tot zwart-wit denken, onder-boven beelden, wij-zij gevoel, wie niet voor ons is, is tegen ons. Kijkers en luisteraars worden onderschat en krijgen ongemerkt een simplistisch wereldbeeld naar binnen gelepeld. Dat draagt bij aan een ontvlambare wereld.
Lees verder
Brief van Imad el Kaka:
Tja…. het is eigenlijk ongelooflijk dat we in Nederland zo erg die multiculturele samenleving aan het ridiculiseren, problematiseren zijn. Ik kom net terug van een vier daags Europees congres over integratie in Sheffield (deelnemers ambtenaren uit de verschillende EU-landen en projectmedewerkers van NGO’s). Het viel mij op dat alle andere landen integratie zien als ‘in passen in de maatschappij’ met behoud van eigen identiteit, terwijl wij in Nederland steeds meer eisen van allochtonen dat zij ‘opgaan in de samenleving en onzichtbaar worden’. Assimilatie dus. De discussie in Nederland is daarbij zo hard geworden dat de gevoelens – hoe voelt de allochtoon zich eigenlijk nu door deze discussies – niet belangrijk zijn.
Lees verder
Ingezonden verhaal van Claar:
dag Anja, we hadden gisteren op mijn middelbare school (het ‘Oelbert’) een culturele dag met als thema ‘maatschappelijke betrokkenheid’. Er waren heel veel workshops, waaronder ook een waarin de leerlingen ‘The Wave’ hebben gezien en erover hebben gepraat (dit speciaal voor Lydia).
Omdat ik wel eens wilde weten, hoe onze meiden denken over emancipatiezaken, heb ik mijn oude astmatische accordeon omgehangen en konden ze in mijn workshop lekker vrouwenliederen komen meegalmen. Het praten komt dan vanzelf, hoopte ik. We zongen in twee groepen van twintig meiden over het meisje loos, over het treurige werkmanskind, over heer Halewijn, over de minneklacht van een verlaten meisje, over de brief van een dienstbode aan haar moeder, over vrije vrouwen en ongesteld zijn en nog veel meer. Er waren een paar jongens die zich stiekem ook hadden opgegeven, hadden ze tegen me gezegd. Maar die kwamen er dus niet in, dit was een exclusieve vrouwenaangelegenheid.
Lees verder
Brief van Claar. Over de goede en slechte kanten van de nieuwe communicatiemiddelen.
En dan gaat Claar ons ouwetjes uitleggen wat blueberryen is want ik loop weer eens hopeloos achter.
Komt ze:
Was het in het verleden moeilijker, je mening te ventileren en buiten je eigen sociale kring gelijkgestemden te vinden – op het wereldwijdeweb kun je dag&nacht je eieren leggen, uitbroeden, of er desgewenst mee gooien. En nog comfortabel anoniem ook. Lees verder
In juni 2004 besteedde ik aandacht aan een artikel in het NRC van Anne-Ruth Wertheim, over racisme. Het is inmiddels nog actueler dan toen. Hierbij de complete versie.
Het racisme verandert van karakter
Er dreigt massaal geweld
door Anne-Ruth Wertheim
In het integratiedebat gaan stemmen op om het bestaan van racisme te ontkennen. Dat zou iets zijn uit het verleden en in onze moderne samenleving zou hooguit sprake zijn van culturele tegenstellingen. Er is inderdaad iets aan het veranderen, maar jammer genoeg is dat niet dat het racisme verdwijnt. Dat neemt juist steeds gevaarlijker vormen aan. Lees verder
Te gast: Annemieke van Twuijver. Dit is wat ze me stuurde: een brief aan mij, gevolgd door een brief aan Elsbeth Etty, journaliste van het NRC. Etty nam het in een column op voor Hirsi Ali. En daar reageerde ik weer op op dit weblog.
Geachte Anja Meulenbelt,
Gisteren attendeerde een vriendin me op een stuk in Het Parool, waarin stond dat u er geen voorstander van bent dat Ayaan Hirsi Ali de Harriet Freezerring Prijs krijgt van het maandblad Opzij. Mijn vriendin meldde mij dit omdat zij wist dat ik het geheel met u eens ben. Ik ben vervolgens gaan kijken op uw website en trof een artikel aan dat mij bijzonder aansprak. Het artikel was een reactie op een column van Elsbeth Etty.
Laat ik me eerst even voorstellen. Mijn naam is Annemieke van Twuijver en ik ben journaliste. Als freelancer heb ik voor allerlei bladen en tijdschriften gewerkt, van Marie Claire tot Opzij, Van NRC Handelsblad tot De Morgen in Brussel. Momenteel werk ik aan een roman. (Mijn eerste, dus spannend!)
De bovengenoemde column van Etty heb ik ook gelezen. Deze heeft mij zeer verontwaardigd. Lees verder
By Gideon Levy (Ha’aretz)
Good morning to the Israeli left. After an eternally long hibernation, we are starting to hear the sounds of its awakening. Only when the wind is once again blowing in its direction – and not because of anything it did – does the extra-parliamentary left dare to come out of the closet where it locked itself up more than four years ago.
Lees verder