De hoofddoeken, het is inmiddels een thema waar al hel veel over gezegd is. Toch nog een stukje, van Behnam Taebi. Ik neem het op omdat ik het interessant vind wat een Nederlander met een Iraanse achtergrond, een man die zelf niet gelovig is, daar van vindt. De column werd oorspronkelijk geschreven voor een studentenblad.
Te gast: Behnam Taebi
Lees verder →

Te gast op dit weblog: moslimpetitie. nl. Dit is wat ze te zeggen hebben:

Moslimpetitie.nl is een initiatief van een groep Amsterdamse studenten. Wij organiseren petities waarmee moslims hun stem kunnen laten horen aan de Nederlandse maatschappij. Deze petities worden aangeboden aan de politiek en media. Wij hopen daarmee de beeldvorming van moslims in Nederland te verbeteren, en de dialoog tussen Nederlandse moslims en niet-moslims te bevorderen. U kunt op http://www.moslimpetitie.nl de petitie lezen en ondertekenen.

EEN OPEN BRIEF AAN DE VRIENDEN VAN THEO VAN GOGH

Beste vrienden van Van Gogh,
mensen van de LPF, VVD en groep-Wilders,

De afgelopen jaren hebben wij ons in toenemende mate miskend en gediscrimineerd gevoeld door u. Sinds de moord op Theo van Gogh is dit gevoel verhevigd. Voor eens en altijd willen wij een aantal misstanden uit de weg ruimen.
Lees verder →

Te gast: Behnam Taebi, Nederlander afkomstig uit Iran, gemeenteraadslid en fractievoorzitter voor de SP in Delft, studeert materiaalkunde aan de TU Delft en ontving onlangs de kleine Rooie Reus. We gaan met hem in discussie over het gebruik van woorden. Wat moeten we met dat rotwoord allochtoon? Hoe lang ben je nog een allochtoon ook als je in Nederland bent geboren en een Nederlands paspoort hebt, bijvoorbeeld?
Lees verder →

Te gast: Claar. Een nieuwe brief.

Bijeenkomsten, Dialoog, “Wij-Zij”, Debat, Discussie, Ontmoetingen, Integratie, Vrije Mening, Oranje Polsbandjes, Rode Polsbandjes, Zo Gaan We In Dit Land Niet Met Elkaar Om, Gemeenschapszin, Wetswijzigingen, enzovoorts. De woorden betekenen steeds minder, er zijn steeds heviger beelden nodig om ze nog van betekenis te voorzien.

Ik weet niet hoe het met jou is, Anja, maar ik leef vandaag in twee werelden. In de ene wereld reis ik met de overvolle trein, de stampvolle bus, loop door eivolle winkelstraten in Utrecht, in Brabant, ga naar mijn werk, geef les, heb vergaderingen, spreek vrienden en voel om me heen dat de mensen net als ik rustig zijn – een beetje moe misschien van alles, maar toch gewoon rustig. Ik merk om me heen, dat wildvreemde mensen gewoon beleefd doen tegen elkaar, misschien zelfs wel een beetje vriendelijker en geduldiger zijn dan anders. Voorzichtig met elkaar, tolerant, en niet uit op moeilijkheden. De buschauffeur, die ik vroeg of hij veranderingen merkt, bevestigt wat ik zie. De treinconducteur die ik vroeg of hij veranderingen merkt, bevestigt wat ik zie. De mensen zijn moe, rustig en iets fatsoenlijker dan normaal.
Lees verder →

Stuk van J.A.A. van Doorn in Trouw vanochtend.
Erg mee eens.
Ter overdenking:

Met de rug naar de realiteit
Trouw, 20 november 04

Voor de meeste moslims is het ook vandaag de dag in Nederland best uit te houden. Ze wonen bij elkaar in semi-getto’s, ze kennen de landstaal onvoldoende om de debatten te volgen en ze nemen dan ook nauwelijks kennis van de opwinding die zich van het bekende Gidsland aan de Noordzee heeft meester gemaakt.
Lees verder →

Pieter Hilhorst geeft weer iets om over na te denken. Pim Fortuyn kan gezien worden als de emancipatie van de kwade autochtoon. Voor de kwade allochtonen ontbreekt zo’n partij, zegt hij. Zonder politieke woordvoerders van de woede vindt de woede zijn eigen stem. Dat is gevaarlijk. Lees zijn column.

De emancipatie van de kwade allochtoon
Pieter Hilhorst, Volkskrant 16 november

Hij kwam van de plek waar Theo van Gogh is vermoord. Ik liep vlak achter deze Marrokaanse jongen van een jaar of 20 en zong. In deze duistere tijden kan een beetje gezang op straat geen kwaad. Ik begeleidde mezelf met ritmisch handgeklap. Hij draaide zich woest om, klaar om zich te verdedigen. Toen pas zag hij dat hij van mij niets te vrezen had. ‘Ik dacht dat je me ging slaan’, zei hij. Zo kwamen we aan de praat. Hij vond dat Hollanders na de moord Marokkanen te veel over één kam scheerden. ‘Ik ben geen religieuze fanatiekeling. Ik ben gewoon een crimineel.’Ik moest hard lachen. Zelfspot is schaars deze dagen. Maar hij maakte geen grapje. Hij bekende eerlijk dat hij dealde. Maar hij was naar eigen zeggen wel hartstikke geïntegereerd. ‘Ik kom bij veen Nederlanders over de vloer. Voor hun lijntjes’.
In wat voor tijd leven we als we blij moeten zijn dat iemand gewoon een crimineel is? Toch heeft hij gelijk. In vergelijking met een terrorist verbleken zijn zonden. Was Mohammed B. maar gewoon een crimineeltje geworden. Onze afkeer van moslimextremisten als Mohammed B. en Samir A. is zo groot dat we de vraag niet stellen met welk alternatief we genoegen zouden nemen. Mag hij wel fundamentalistische standpunten hebben als hij zich aan de wet houdt?
Lees verder →

Clara te gast:

Ronald Plasterk gaf vrijdag in de Volkskrant een intrigerende analyse van de heersende verwarring. Afgezet op drie ‘assen’ (hij noemt de as van de inkomensverdeling, de as religieus – seculier en de as populisme – post-materialisme) blijken mensen zich tegelijkertijd nu eens links op de ene en dan weer rechts op de andere as te bevinden. Daardoor klopt hun vertrouwde perceptie van de wereld en hun beeld van zichzelf en hun ‘asgenoten’ niet (meer). Inderdaad, dat is verwarrend.
Lees verder →

Te gast op mijn weblog: Eerste Kamer collega Ronald van Raak. Dit stuk verscheen vandaag in de Volkskrant

CONSERVATIEVEN DENKEN MET DE ONDERBUIK
Het populisme van de conservatieven kan de samenleving ernstig ontwrichten, aldus Ronald van Raak.

De moord op Theo van Gogh heeft de spanningen in de Nederlandse samenleving verscherpt. Intellectuelen hebben nu een speciale verantwoordelijkheid. Het is bedenkelijk als conservatieven als Bart Jan Spruyt de solidariteit in de samenleving onder druk zetten door te pleiten voor meer belastingvoordelen voor de rijken en een lager loon voor de armen. Ronduit onverantwoord is het om groepen in de samenleving hun grondrechten te ontzeggen en de oorlog te verklaren.
Lees verder →

Hallo beste mensen,
Vandaag heb ik voor het eerst weer een redelijk ‘normale’ werkdag gehad. Het was wel vreemd, en er kwamen tussendoor toch nog wel een aantal telefoontjes van journalisten en betrokkenen (zoals de initiatiefnemers van de fietsmanifestatie ‘extremisme pikken we niet’ goede actie!). Soms wil ik mijzelf graag in tweeen splitsen, maar het voelt ook goed om mijn werk weer op te pakken. Ik verheugde me wel op een lees- en schrijfsessie op dit log vanavond, want ik vind het enorm motiverend om op deze manier met elkaar te discussieren.
Lees verder →