(Rose Schneiderman)

Feminisme-socialisme heeft al een lange traditie. Maar het lijkt steeds opnieuw te moeten worden uitgevonden. In de jaren zeventig, tachtig, was er ‘de fem-soc’, weet iemand nog wat dat was? En dat terwijl het hoog tijd wordt dat de combinatie weer opleeft, en een naam krijgt.
Lees verder →

Voordat ik alweer naar België ga – ik kan daar wel gaan wonen geloof ik – nog even een achterstallig bericht. Over Vrouwendag in Antwerpen, dat eigenwijs tegen de rest van de wereld in niet op 8 maart maar op 11 november plaats vindt. Het was een prachtige dag – met Philomena Essed als keynote speaker, met een keuze tussen geweld tegen vrouwen en werk als centrale thema’s, met een inspirerende reeks kleine Tedjes over het F-woord. En een paar wanklanken – ach, dat kan ook gebeuren.
Lees verder →

Dit is de toespraak die Janneke Stegeman, theoloog, verbonden aan de Ekklesia Amsterdam en Theoloog van het jaar, hield tijdens de kristallnachtherdenking op 9 november in de Uilenburger synagoge in Amsterdam. De herdenking werd georganiseerd door het Platform tegen Racisme en Uitsluiting

Kristallnacht 2016 Uilenburger Synagoge

Het risico van herdenken is dat het vooral een fijn en goed gevoel oplevert: wij zijn ons bewust van de geschiedenis. Kijk ons eens de verplichte hoofdstukken herdenken. Ik groeide op in die geruststellende zekerheid. Iedereen begreep wat er mis was gegaan in de Tweede Wereldoorlog. Ieder jaar werd het herdacht, dus dat zat goed. Net zoals het helder was dat racisme fout is. Als het fout is, dan zullen we er wel over heen zijn. Op die manier kan herdenken bedekkend zijn. Sussend en tegelijk uitsluitend: wij staan aan de goede kant, want we zijn ons bewust van het kwaad van het verleden.
Lees verder →

Ewald Engelen werpt in ‘De mythe van de gemaakte vrouw’ een nieuw licht op het feminisme, schrijft de uitgever van het boekje. Morgenavond gaat Engelen met Coen Simon en Frank Meester (de redacteuren van de serie Nieuw Licht) in Groningen in discussie over de vraag hoeveel feministische golven er nog nodig zijn om die ongelijkheid ongedaan te maken. Of zit het feminisme zichzelf in de weg? Drie heren. Dat het alleen mannen zijn ligt ook aan mij. Ik was uitgenodigd en hoefde niet zo nodig. Waarom niet? Open brief aan Ewald Engelen.
Lees verder →

Een conferentie van vrouwen, in het FNV gebouw. Wat is er bijzonder aan? Dat het vrouwen zijn, afkomstig van de werkvloer, uit Honduras, Guatemala, Mexico, Turkije, Marokko en Belarus, vrouwen die van hun leven niet hadden gedacht dat ze nog eens activistes zouden worden, dat ze vakbondsvrouwen zouden worden, dat ze voorop zouden lopen bij het organiseren van vrouwen om voor hun rechten op te komen, en dat ze nog eens aan een conferentietafel in Amsterdam zouden zitten.
Lees verder →

Ik hield deze korte lezing op de Studium Generale van De Andere Academie, op 2 november 2016. De andere lezing werd gegeven door Marjan Sax, en de moderator was Farid Tabarki. Inleiding door Jan Andreae.

We have met the enemy, and he is us. (Pogo)

Ik heb nogal eens als trainer in oorlogslanden gewerkt, in het voormalige Joegoslavië, in Zuid Afrika, in de Gazastrook. Dat gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Dus ik dacht, kom, ik ga eens naar een land zonder oorlog. En dus boekte ik samen met een vriendin een reis naar een conferentie over huiselijk geweld – dat wel – in de Verenigde Staten. Die ochtend stormde de vriendin onze slaapkamer binnen met een onbegrijpelijke mededeling: er was net een vliegtuig in een toren gevlogen. Het was 11 september 2001. Beneden, tussen de totaal verbijsterde Amerikanen, zagen we op de tv net het tweede vliegtuig zich in de Twin Towers boren. De mensen om me heen schreeuwden, huilden, of waren bevroren van ontzetting en ongeloof. ‘Waarom doen ze dat tegen ons’, vroeg een vrouw naast me die meteen zeker wist dat dat wel Palestijnen moesten zijn geweest, ‘we zijn toch altijd goed voor ze geweest?’
Lees verder →

Ik heb het jarenlang gevolgd: de pogingen vanuit de moslimgemeenschappen om het Nederlandse publiek beter te informeren over de islam, dwars tegen alle vooroordelen in. Mooie bijeenkomsten heb ik meegemaakt, vele iftars en debatten, veel moskeeën die hun deuren openden – ik herinner me nog een interessante bijeenkomst toen er veel ophef was over de ‘doodsangst’ waarin moslims die ‘afvallig’ waren geworden in zouden zitten. Twee ‘ongelovigen’ en twee gelovigen spraken in pais en vree met elkaar, in een moskee. Er is een stap verder mogelijk naast alle pogingen om bruggen te slaan. Verzet, legitiem protest. Dus organiseerde de studentenvereniging IQRA aan de Erasmus Universiteit een avond over verzet. Tenslotte hoort het ook bij de islamitische traditie om te getuigen tegen onrecht.
Lees verder →

Waarom zouden witte mensen die tegen racisme zijn zich apart organiseren, in eigen groepen? Is dat niet in strijd met de gedachte dat we de ongelijkheid tussen zwart en wit op willen heffen? Is het dan juist niet de bedoeling dat we samen optrekken?
Lees verder →

Helaas! Uitverkocht.
Op drie maandagavonden, 14 november, 28 november en 12 december wordt er in De Nieuwe Liefde een cursus aangeboden voor witte mensen die belangstelling hebben om zich in te zetten tegen racisme. Er is plaats voor 18 mensen. Voor meer info, en voor het bestellen van kaartjes, zie hier.
Lees verder →

Het is interessant hoe populair Chimamanda Ngozi Adichie wereldwijd is geworden. Ze is er zelf ook wel verbaasd over. Een zwarte vrouw, en een feministe bovendien, drie factoren waarmee je je bepaald niet bij iedereen populair maakt. Maar ze kwam op de juiste tijd, met de juiste boodschap, en deed het met haar specifieke eigen toon: niet bezig om wie dan ook te pleasen, niet bereid om zich te verdedigen of dankbaar te zijn voor de ruimte die ze in mag nemen, zegt ze gewoon recht voor zijn raap wat ze te zeggen heeft. En dat met een bewonderenswaardige rust.
Lees verder →