Gisteren bij het Amsterdamse stadhuis een protestbijeenkomst vanwege een mogelijke stedenband van Amsterdam met Tel Aviv (en met Ramallah, voor het ‘evenwicht’) Gelukkig ziet het er naar uit dat het onzalige plan in de mottenballen wordt gelegd. Ook de SP stemt toch maar tegen. Op 1 juli wordt er formeel besloten. Het was voor mij een vrolijke gelegenheid om bij terugkomst uit Granada even veel van mijn vrienden te kunnen begroeten.
Lees verder
In het Alhambra
(Met update en minder fouten)
We waren in Cordoba, mijn medecursisten van de Critical Muslim Studies en ik. Uiteraard gingen we naar de Mezquita, de beroemde moskee, eens na die in Mekka de grootste ter wereld. In 1492 werden de joden en de moslims in Al-Andalus tot ongewenste personen verklaard. Ze mochten kiezen, wegwezen, zich bekeren tot het christendom of de dood. Ook werd er plompverloren midden in de moskee een kathedraal gebouwd. Jezus aan het kruis, tussen de moorse bogen. Als om te laten zien wie er nu de baas was werd de minaret omgebouwd tot een kerketoren.
Lees verder
De kop boven het artikel in Ynetnews, een engelstalige Israëlische site luidt: Nederlands schoolboek: Joden vermoordden Arabieren, Begin was een terrorist. Dit kan nog een kleine rel worden, want de autoriteiten in Israël houden er niet van als er ergens in de westerse wereld dingen worden gezegd over Israël die niet zo gunstig zijn. En dit gaat over een door het ministerie goedgekeurd geschiedenisboek voor de middelbare school. Kijk hier.
Lees verder
Er zijn veel redenen waarom ik graag naar het jaarlijkse Marxisme Festival ga, nog afgezien van dat ik er zelf ook wel eens een werkje te doen heb. De mensen natuurlijk, meer dan tweehonderd bezoekers, met wie je makkelijk contact maakt omdat we allemaal wel wat met elkaar gemeenschappelijk hebben. De sprekers: elk jaar zijn er een paar bij waar ik echt blij mee ben, omdat ik ook theoretisch bij kan spijkeren over onderwerpen waar ik niet erg in thuis ben. En het is een geweldige antidosis tegen het me wel eens bekruipende gevoel dat we in een rottige wereld leven die met de dag rottiger wordt. Hoe hard we ons ook blijven verzetten. Op het Festival hoor ik mensen spreken: oudere mensen die niet opgeven, maar vooral jongeren die nu actief en radicaal worden, en van zich laten horen.
Lees verder
Vanwege mijn kerk sloeg ik de klimaatverandering en de terugkeer van de koude oorlog over, en liet me door Peyman Jafari inlichten over de revolutie en contrarevolutie in het Midden Oosten. Wat een luxe om iemand in ons midden te hebben die die warboel overziet, en ons kon vertellen hoe het kwam dat er zoveel tegenbeweging is ontstaan na de vreugde volle Arabische Lente. Niet, zoals het islamofobe westen graag wil geloven omdat moslims nu eenmaal niet in staat zijn om werkelijke democratie te willen, maar omdat zulke krachtige bewegingen voor meer vrijheid van onderop heel gevaarlijk zijn voor de lokale en internationale macht – en dat hebben ze in het Midden Oosten geweten.
Lees verder
Het leek wel alsof het team van Oecumenische Basisgemeente De Duif even met de mensen van het Marxisme Festival had overlegd om de thema’s te stroomlijnen. Ik spijbelde van het festival om naar de kerk te gaan, waar vriend Jan Andreae voorganger was, met Hedy d’Ancona als gastvoorganger. Het thema was: We hebben verontwaardiging nodig. Aan Hedy d’Ancona, die niet zoveel heeft met God maar wel met verontwaardiging en de belofte om voor elkaar op te komen, wel besteed.
Lees verder
Waar het over gaat. Luister naar Abulkasim al-Jaberi.
Kleine maar krachtige demonstratie tegen de repressie: Fuck racisme, Fuck de koning. Zes korte, sterke speeches. Hier één, van Jessy de Abreu (foto hieronder)
Lees verder
Ik ben er weer zo’n beetje. Hard aan mijn nieuwe boek gewerkt, Kwart over Gaza. Als ik aan een boek werk kan ik niet tegelijkertijd veel doen op weblog en feestboek. Vandaar. De eerste versie is nu naar de uitgever. Er moet nog veel aan gebeuren, herschrijven, voetnoten, literatuur, maar het ding staat nu stevig in de steigers, en ik kan het rustiger aan doen. En weer een beetje socialer worden. En af en toe ook zomaar iets schrijven gewoon omdat ik er zin in heb of me ergens over opwind.
Lees verder
