Gisteren een tussentijdse mobilisatievergadering voor de grote demonstratie tegen racisme op 22 maart.
Lees verder →

In 1896 leefden joodse, christelijke, islamitische en Armeense Palestijnen samen in Jeruzalem.
Lees verder →

(Zihni Özdil,Jaap Kooijman en Willem Bosch)

Is feminisme (ook) een mannenzaak? Ik vind van wel. En ging dus met plezier naar een avond in Spui25, waar twee mannen, Hugo van Dam en Jesse Rutters, het voortouw hadden genomen voor een discussieavond over mannen over feminisme. Ze schreven over hun motivatie in deFusie. Hier.
Lees verder →

Eradicate the Jewish state
Nearly every right-wing leader in Israel cynically exploits the fear of the country’s ‘eradication’ for his or her own political needs.
By Gideon Levy, Haaretz, 16 februari 2014

Weer een goed stuk van Gideon Levy. De roep om de vernietiging van de staat Israël wordt maar op twee plaatsen gehoord: in Iran en in Israël zelf, waar regelmatig gedaan wordt alsof de halve wereld bezig is om Israël van de kaart te vegen. Het is die steeds opnieuw gecultiveerde angst die de regering carte blanche geeft om alles te doen waarvan zij beweren dat het nodig is om Israël van de ondergang te redden tegen al die vijanden daarbuiten. Intussen wordt de blik afgewend van alle werkelijke redenen dat Israël een stroom van terechte kritiek te verduren krijgt. Levy: “If the world says eradication, Israel can say occupation, disinheritance and elimination. But the world did not say eradication, and Israel cannot say occupation, disinheritance and elimination”.
Lees verder →

(Gideon Levy)

(Vertaling van dit artikel is te vinden bij Engelbert Luitsz, hier)

John Kerry’s Mideast peace deal is a disaster
Failure is assured even if ‘success’ is achieved. Sooner or later, the Palestinian rebellion will erupt again, as justified as ever.
Door Gideon Levy, Haaretz 13 February 2014
Lees verder →

(Janneke Stegeman)

Het interpreteren van een bijbeltekst is vaak vragen om moeilijkheden. Dat geldt helemaal als die tekst over een stuk grond in Israël gaat, staat er in Trouw. Het artikel is een bespreking van het proefschrift van Janneke Stegeman, Decolonizing Jeremiah. Aan de hand van een bijbeltekst sprak ze met zowel groepen joodse Israeli’s als met christelijke Palestijnen, die beiden een band hebben met de bijbel, maar die lezen vanuit verschillende posities. Een citaat:

Jeremia 32 speelt zich af in Anatot: het Palestijnse dorp of de nederzetting?
Dat een tekst van een jaar of 2000 oud vandaag nog garant staat voor verhitte gemoederen, bleek wel toen Janneke Stegeman onlangs aan de Vrije Universiteit in Amsterdam promoveerde op een hoofdstuk uit het bijbelboek Jeremia. De vraag die de theologe opwerpt, is of er één doorslaggevende lezing van een bijbeltekst kan zijn. Nee, luidt haar conclusie.

Criticasters verweten Stegeman (33) religieuze en politieke partijdigheid. De kritiek, zegt Stegeman, heeft alles te maken met de vraag hoe je tegen religie en profetische teksten aankijkt. “Uit het feit dat de Bijbel is ontstaan in het gebied waar nu Israël en Palestina liggen, leiden veel theologen op een of andere manier af dat de hedendaagse Joden dus recht hebben op dat land. Maar religie gaat niet over van wie land is. Het gaat over de diepste vragen van het leven: wie zijn wij? Waar horen we thuis? Waar gaan we naartoe? Teksten zoals die van de profeet Jeremia leveren geen prefab toekomstplaatjes, maar zetten je aan het denken. Als religieus mens kun je je met een land verbonden voelen, maar dat is iets anders dan dat je er recht op kunt laten gelden.”

en:

Stegeman wilde aandacht vragen voor verborgen stemmen in de traditie, in dit geval die van christelijke Palestijnen en van Joodse Israëliërs die zich verzetten tegen de zionistische lezing van Jeremia. “Dat is een kwestie van rechtvaardigheid. De dominante lezing komt van wie de macht hebben. Oog hebben voor minderheidslezingen betekent aandacht vragen voor de machtelozen. In de titel van het proefschrift spreek ik daarom van de ‘dekolonisatie’ van Jeremia.”

Inzicht in de meerstemmigheid van de Bijbel is volgens Stegeman niet alleen van belang voor het Israëlisch-Palestijnse conflict. “Denk ook aan vluchtelingenproblematiek en de vreemdelingenangst bij ons. Wij definiëren onszelf als Nederlanders die recht hebben op dit land waar wij wonen. Dat er aan de grenzen van Europa bootjes met vluchtelingen zinken, hoort daar dan kennelijk bij. Maar dat zijn wel heel vergaande gevolgen van hoe wij onze identiteit definiëren. Een inclusieve lezing van de Bijbel kan de kerk helpen als ze nadenkt over de positie van Europa.”

Lees het hele artikel: hier.

Voor de deur van De Rode Hoed staat al een actiegroep, Hé Teeven, wel eens gehoord van mensenrechten? Staatssecretaris Teeven komt er aan, op uitnodiging van Volkskrant en De Rode Hoed. Heeft zo’n bijeenkomst enige zin? Niet veel, wat Teeven gaat zeggen is bekend. We kennen hem al langer. Hij is een door de wol geverfde politicus, die goed voorbereid is door zijn ambtenaren. Maar op één moment viel hij met zijn wat joviale, ‘ik ben een pragmaticus, ik kijk wat werkt’, wel even door de mand.
Lees verder →

In De Nieuwe Liefde opnieuw een zondagmiddag gewijd aan de vreemdelingen en vluchtelingen, de asielzoekers en uitgeprocedeerde en illegaal gemaakte mensen. Het begon zes jaar geleden, nog in De Rode Hoed met het Messiaans Beraad,uit pure verontwaardiging over de manier waarop wij in Nederland met de meest weerloze mensen omgaan, en gaat, onder de geweldige leiding van Geeske Hovingh – bijgestaan door Els van Driel – door tot het niet meer nodig is. En dat zal nog wel even duren.
Lees verder →

(Alex van Ligten)

Mijn kerk, de Amsterdamse Studenten Ekklesia. Deze keer Alex van Ligten, over de langste psalm, psalm 119. Over de Thora, de gouden leefregels van de mensenrechten. ‘Leer mij wat gedaan moet worden’. In de psalm is sprake van afspraken die we maakten, opdrachten die we meekregen. Welke afspraken?
Lees verder →