De getuigenis van twee oude joodse mensen in Israël. Ze overleefden de concentratiekampen. En toen ze als overlevenden naar Israël gingen, in 1949, kregen ze een huis toegewezen, in Jaffa. Daar stonden de borden van de Palestijnen die waren verdreven nog op tafel, en ze konden niet, ze gaven de sleutel terug, want dit herinnerde hen aan het getto waarin ze eens opgesloten werden door de nazi’s, ook daar stonden de borden van de mensen die waren verdreven nog op tafel. “Wij wilden niet doen wat de Duitsers met ons deden”.
Lees verder →

Vorig jaar werd hij ook al tachtig, Huub Oosterhuis. We vierden het met de ekklesia, ik schreef een stukje voor het vriendenboek: ‘lieve vriend leraar’, (hier) En nu vieren we het, een beetje verlaat, nog eens. Met een prachtig feest. Nog even en we kunnen zo door naar zijn volgende verjaardag als hij 81 wordt.
Lees verder →

(Maaike Meijer)

De laatste van een heerlijke serie lezingen over mannelijkheid, in Atria, door Maaike Meijer. (Hier het verslag van de eerste lezing) De tweede lezing ging over die oude film: One Flew Over the Cuckoo’s Nest, de derde over’de mannen met gitaren’. Zo hadden we het over Boudewijn de Groot, wiens protestliedjes ook gingen over de vaders, de traditionele mannen waar hij niet bij wenste te horen. Het ging over nieuwe mannelijkheid, in de liedjes van Jaap Fisher hoorden we over de schuchtere minnaar, maar ook over onvervalste vrouwenhaat. Het liet zien dat er niet één beeld van mannelijkheid is, al is er wel sprake van ‘hegemoniale mannelijkheid’, van de dominante normen waar mannen aan horen te voldoen. Het was een vrolijke lezing, niet in het minst omdat we lekker mee konden galmen met al die oude liedjes die we nog van vroeger kennen.
Lees verder →

Het was een indrukwekkende bijeenkomst. Voorbereiding voor wat een grote demonstratie moet worden op 22 maart in Amsterdam, de dag na de internationale dag tegen racisme. Wat er voor mij indrukwekkend aan was is dat we zo veelkleurig waren, en dat er zoveel verschillende organisaties waren gekomen die zich aansluiten bij dat ene doel: samen tegen racisme en discriminatie.
Lees verder →

Voor de vaste lezers van dit blog al bekend: er is al lang een beweging van islamitische feministes, die op eigen wijze hun geloof met hun emancipatie verbinden. Voor iedereen die zoals ik staat voor een ‘inclusief’ feminisme belangrijk: we moeten rekening houden met verschil. Vandaar dit artikel van Sheila Belhaj, dat in de Volkskrant verscheen als reactie op dat vreselijke paternalistische artikel van Machteld Zee. Ik had het er al over: hier.
Lees verder →

Kaap het feminisme niet om de islam mee te bashen, schreef Asha ten Broeke in haar column in de Volkskrant. Hier.

Ze schreef:

Een paar maanden geleden schreef ik hier dat ik niet aan islamkritiek doe. Dat wordt me sindsdien bijna dagelijks verweten door de mensen die deze aparte moslimmeetlat in stand houden. Mijn geschrijf over het alledaagse seksisme van ladies nights en nagellakavondjes vinden ze gezeur. Maar als ik zou zeggen dat ‘de islam’ heel slecht is voor vrouwen, zou ik me acuut tot het ware feminisme bekeerd weten.
Lees verder →

Het hoort bij de vaste mantra’s als er weer eens een ommetje islambashen aan de orde is: de Marokkaanse jongens die geweld gebruiken tegen homo’s. Voor wie daar met de neus bovenop bleef was al duidelijk dat anti-homogeweld niet specifiek veroorzaakt wordt door een bepaalde religieuze groep jongens, maar door ….jongens. Lees het onderzoek van Laurens Buijs e.a., hier
Lees verder →

Conny Palmen zat bij DWDD vanwege een boek dat net is verschenen: Waarom schrijvers drinken, van Olivia Laing. Kijk hier.

Lees verder →

(Maaike Meijer)

Kun je zeggen dat een lezing verrukkelijk is? Nou een enkele keer wel. Ik was gisteren bij Atria (de opvolger van wat eens het IIAV – vrouwenarchief was) voor de eerste van een serie lezingen van Maaike Meijer over mannen en beeldvorming.
Lees verder →

Het is niet voor niets dat ik lang niet heb bericht over het werk van Stichting Kifaia, en dat we een jaar niet in Gaza zijn geweest. Het ziet er naar uit dat dat weer gaat veranderen: we zijn op dit moment bezig om toestemming te krijgen om Gaza binnen te gaan, voor een bezoek aan een paar organisaties met wie we eventueel kunnen samenwerken. De reden daarvoor is dat we helaas hebben moeten besluiten de samenwerking met het NCCR, vele jaren onze vaste partner, op te zeggen. Dat daarover ook op dit weblog geen berichten verschenen was omdat we vonden dat onze donateurs het recht hadden om als eersten geïnformeerd te worden. Maar nu die op de hoogte zijn hierbij ook voor andere belangstellenden de brief die we aan de donateurs hebben gestuurd. En hopelijk binnenkort, als we in Gaza geweest zijn, meer nieuws.
Lees verder →