De ideale schrijverspoes. Schrijfster Josepha Mendels zei dat zoveel schrijvers katten hebben, omdat een poes stilte verspreidt. Ze verspreiden ook wel eens een boel herrie, hoor. Maar dit is toch idyllisch?
Lees verder
Werkbezoekje Amersfoort
Met Clara een werkbezoekje gebracht aan Amersfoort, het was de eerste keer dat ik het nieuwe SP hoofdkwartier bezocht, dat De Moed heet. Ik vond De Afdracht leuker, maar dat is het niet geworden.
Lees verder
Jotika tachtig
Jotika, die ik nog ken als Joke Hermsen, die eens mijn collega was in het vrouwenteam van het IVABO, en nu een heel belangrijke vrouw in het Nederlands boeddhisme, vierde gisteren haar tachtigste verjaardag, met een zaal vol haar zeer toegenegen mensen.
Lees verder
Palestijnse ploeg bij de opening van de Olympische Spelen
Kleine poes met rol wc-papier
Eerste akte. Thuiskomen. Wat doet al dat wc-papier op de gang? O. Dat was Poedie de Poem. Waar zit je? Kom tevoorschijn, schurk! Ah. Daar.
Lees verder
Staart
Wie een staart heeft hoeft zich nooit te vervelen.
Op herhaling (1) Waarom altijd Israël?
Deze zomer ben ik vooral aan het schrijven – behalve spelen met de kleine poes en uitstapjes maken – en gedegen stukken voor weblog en feestboek komen er niet van. Maar voor wie zich verveelt: mijn weblog staat vol met dikke stukken die (helaas) nog zeer actueel zijn. Deze kwam ik weer tegen: Waarom altijd Israël? Hier.
Lees verder
Tochtje over de Amstel
Kleine uitstapjes met Anneke, mini-vakantietjes. Anneke zoekt ze uit. Informeren: rolstoelvriendelijk? Zo ja, dan gaan we mee.
Heerlijk, drie uur lang over de Amstel, de rivier waar Amsterdam haar naam aan dankt, met aan boord een historicus die van alles vertelt over de al eeuwenlange prangende vraag: hoe hou je hier je voeten droog. Ik hoor van alles wat ik nog niet wist, Herman Belien weet niet alleen veel, hij vertelt ook smakelijk.
Lees verder
En ze leefden nog lang en gelukkig…
Kleine poes bokst met camera
Poedie de Poem op zijn dapperst: knokken met de camera. Camera verslagen.
Lees verder