(Marjan Sax)
Gisteravond Kristallnachtherdenking bij het mooie kleine monument voor het joods verzet bij het Stadhuis. Ik kom er nog op terug, maar eerst de speech die Marjan Sax hield.
Ik ken Marjan al heel lang, vrouwenbeweging, praatgroepen, Bloemenhovekliniekbezetting, en het doet mij plezier haar samen met andere vrouwen van toen nu actief te zien in het werk voor vluchtelingen. Net als ik is ze er na de hoogtijdagen van de vrouwenbeweging niet bij gaan zitten. In die tijd hadden we het er eigenlijk nooit over wat het voor haar betekende om kind van joodse Duitse vluchtelingen te zijn, zoals ik het er niet over had wat het was om kind te zijn van een familie die tijdens de bezetting joodse kinderen in veiligheid bracht. Maar alsof het er nu tijd voor is, juist omdat we in tijden leven waarin we opnieuw waakzaam moeten zijn, komen die verhalen weer naar boven. Nu er opnieuw vluchtelingen worden geweigerd, en opnieuw mensen nodig zijn die het daar niet bij laten. Marjan Sax was een van de spreeksters gisteren. De rest komt nog: dit was haar verhaal:
Lees verder