(Michel Warschawski)
Een heel interessante Israëlische man, zoon van de opperrabbijn van Straatsburg, marxist, activist, die ik een paar keer heb ontmoet en die ik citeer in al mijn boeken. Voor wie Engels leest: de moeite waard. Hij kijkt niet alleen terug op de geschiedenis van links en activisme in Israël, maar ook naar de toekomst. Toen hij eens gevierd werd om wat hij had gedaan voor de Palestijnen zei hij: ik doe het voor mijn kleinkinderen.
Lees verder
Het was dierendag, dus eerst zongen we maar even ‘lang zullen ze leven’ voor alle dieren. Passend, in die zaal vol met al door de wol geverfde of nog beginnende of nog sceptische aanstaande planteneters. Als al die tweehonderd mensen geen vlees en vis meer eten zijn dat al erg veel dieren minder dood.
Lees verder
Goed stuk in Trouw vandaag, van Ernst van den Hemel en Wilfred van de Poll als recensie van het boek Oikofobie van Thierry Baudet.
Wij leven in een land waarin generaliseren over de islam aan de orde van de dag is, waarin al bijna dertien jaar politici met een conservatieve agenda op het pluche zitten en waarin Wilders steeds minder radicaal klinkt omdat andere partijen zijn standpunten overnemen.
Tussentijds bericht.
Het gaat goed, maar langzaam met mijn boek (over vrouwen, mannen en feminisme). Ik ben nog maar bij hoofdstuk 6 en het moeten er zo’n 12 worden. De reden is leuk: ik kom onderweg van alles tegen dat mijn aandacht opeist, boeken die me opnieuw aan het denken zetten, en me vaak inspireren om wat ik al geschreven heb net nog wat anders te formuleren.
Lees verder
Ik ben me aan het opmaken voor een maand (of zo) werken aan mijn boek (over feminisme) en dat kan alleen als ik weblog en feestboek op non-actief zet.
Lees verder
Het begint langzamerhand door te dringen dat wij met ons westerse dieet van veel vlees, veel melk en kaas, en veel chips en hamburgers en ander junkfood, te veel vet, suiker en zout, bezig zijn om letterlijk ons leven te verzieken. Ik heb op mijn snel groeiende plank ‘voedsel en daaromtrent’ ook het boek van Colin Campbell, The China Study, die betoogt dat het voornamelijk plantaardige dieet van veel Chinezen hen bewaart voor de ziektes waar wij wel te vroeg de pijp van uitgaan. En nee, melk is niet goed voor je botten. En nee, je kinderen moeten geen dierlijk vet eten ‘omdat ze nog moeten groeien’. Het is fijn dat dit soort geluiden nu ook komt van geleerden die gebruik maken van de wetenschappelijke methoden en niet alleen uit de alternatieve hoek die al veel van de inzichten had, maar die niet goed kon onderbouwen. Lees een interview met Campbell.
Lees verder
(Martha Nussbaum)
Het heeft altijd iets feestelijks om iemand die je uit de boeken kent, nu eens in het echt mee te maken. Filosofe Martha Nussbaum hield een reeks lezingen in Nederland, en in De Nieuwe Liefde had ze het over haar laatste boek, over de nieuwe intolerantie tegen religie.
Lees verder
Er was over nagedacht: hoe organiseer je een debat naar aanleiding van een boek dat nog niemand in de zaal heeft gelezen? De Plaats was De Nieuwe Liefde, Het boek was Brief aan een Israëlische vriend, van Régis Debray (hier), en het onderwerp was heftig genoeg om er een beetje voor te willen zorgen dat de discussie niet alle kanten op zou vliegen. Dus werd er gekozen voor een strak stramien; onder leiding van Wim Bartels werd de discussie opgedeeld in drie onderwerpen, elk met een paar stellingen en citaten uit het boek.
Lees verder
Het is fijn dat France Guwy, vertaalster en inleidster van het boek van Régis Debray, Brief aan een Israëlische vriend, zo’n doorzetster is en door is blijven zeuren tot ze een uitgever had voor dat boek – Van Gennep is het geworden – want anders had ik het niet kunnen lezen. Met mijn schoolfrans had ik er niet eens aan hoeven beginnen. Het is een interessant boek, een pamflet, in vele opzichten gewaagd, want kritiek op Israël roept geheid heftige en tamelijk onvriendelijke reacties op. En Debray, een filosoof die we van vroeger nog kennen als meereiziger met Che Guevara, neemt geen blad voor de mond. Het boek is geschreven als een brief aan een vriend, Elie Barnavi, oud-ambassadeur van Israël en overtuigd seculier zionist, maar wel een zionist die heel kritisch staat tegenover wat er nu allemaal in Israël gebeurt.
Lees verder
Links Tineke Bennema
Tineke Bennema, collega-schrijfster, van onder andere het prachtige boek De last van Khalil, Het leven van een Palestijnse sjouwer in Jeruzalem, dat gebaseerd is op de geschiedenis van de grootvader van haar man, schreef op haar beurt een bespreking van mijn boek, Het Jawoord. Een beetje een ‘mutual backpatting society’ zijn we wel, maar dat krijg je als je veel bij elkaar herkent. Hierboven de foto van toen ze mij interviewde bij de presentatie van mijn vorige boek, ‘Oorlog als er vrede dreigt’. En hier haar verhaal, vanaf haar weblog.
Lees verder