Naomi Klein, de auteur van de controversiële politieke bestsellers No Logo en recent The Shock Doctrine zet zich tegenwoordig in voor de boycotactie tegen Israëls apartheid. In een interview spreekt ze zich uit, en legt uit waarom die boycot, en wat ze daaronder verstaat. Hier
Lees verder
Ellian weer. Wat is het toch een eindeloos geklier met die man, wat staat hij toch altijd voorspelbaar aan de ultra-rechtse kant, altijd aan het schelden op moslims en iedereen die zijn eindeloze pathologische afkeer van de islam niet deelt. En wat is ook de voorspelbare kongsie tussen kritiekloos pro-Israel en dogmatisch anti-moslim waar hij nu ook weer zijn steentje aan bijdraagt toch vervelend. Als wel meer mensen heb ik de neiging om hem maar verder te negeren – zou hij echt nog medestanders krijgen behalve die hij al had?
Lees verder
Dat afgewezen worden, er niet bij horen, een pijnlijk en moeilijk te verwerken gevoel is weet iedereen die het wel eens is overkomen uit eigen ervaring. Maar het is inmiddels ook wetenschappelijk aangetoond dat afwijzing een schadelijk effect heeft op het sociale dier dat we mens noemen. Mensen worden er minder sociaal van.
Lees verder
Suzanna Jansen heeft een indrukwekkend boek geschreven, en het is volstrekt verdiend dat het stilletjes, zonder mediaophef, een bestseller is geworden, nu al in zijn twee en twintigste druk. Het is een verhaal over armoede in Nederland, en tegelijk een verhaal over haar familie, tot vijf generaties terug: van Tobias Braxhoofden (1785 – 1844) via Cato en Helena en Roza naar Elisabeth Dingemans, haar moeder. Het is ook een documentaire over de manier waarop Nederland met de armen omging, en vooral over de gestichten in Veenhuizen, waar meerdere van haar grootouders en betovergrootouders verbleven.
Lees verder
Marjo Buitelaar, hoofddocent antropologie van moslimsamenlevingen in Groningen, heeft een boek geschreven over de ‘verweven loyaliteiten van hoogopgeleide migrantendochters’, Van huis uit Marokkaans.
Lees verder
(Jean Tillie)
Ik heb het boek van Jean Tillie gelezen, Gedeeld land. Het multiculturele ongemak van Nederland. Ik vind het erg goed, verhelderend, het geeft een begrippenkader aan waarmee we de discussie over integratie zonder meer op een hoger plan zouden kunnen helpen, het geeft een verklaringsmodel voor wat er op dit moment in Nederland aan de hand is, en ook nog een rij zinnige aanbevelingen wat er te doen zou zijn aan de polarisatie in Nederland. Ik ben van plan er een kleine serie aan te wijden, zoals men dat van mij hier inmiddels gewend is – een beetje als docent (ik kan het niet laten). Ondertussen zou ik iedereen aanraden daar niet op te wachten en het ze;f te lezen. Als het aan mij lag gaf ik het als verplicht huiswerk op aan alle politici, inclusief de linkse.
Lees verder
In zijn boekje Een jihad van vertrouwen, een inleiding waarin Ramadan nog eens uiteenzet wat hem beweegt, heeft hij aandacht geschonken aan wie zijn tegenstanders en vijanden zijn, degenen die er zo mee bezig zijn om het wantrouwen tegen hem te versterken. Ik vat samen:
Lees verder
Te gast: Clara Legêne
Inclusief denken
We hadden fractievergadering. Buiten was het nog licht, binnen drukkend warm. Het was laat en we kwamen bij de rondvraag. Saaid deelde mee dat hij had gehoord dat jonge hoogopgeleide Marokkanen het plan hadden opgevat een centrum te beginnen. Waar kinderen in het weekeinde bijles konden krijgen of extra taalles en waar culturele activiteiten zouden plaatshebben.
Lees verder
De ontwikkeling van Hamas
Een excuus dat Israël altijd bij de hand heeft om niet met Hamas te hoeven praten, is dat Hamas een terroristische organisatie is. En daarmee, dat alles en iedereen die met Hamas te maken heeft dus een legitiem doel is voor een militaire aanval. En zeker is het waar dat Hamas in het verleden zelfmoordaanslagen heeft laten plegen (Fatah trouwens ook), en sinds ze besloten hebben daar mee op te houden wel raketten afschieten die geen enkel ander doel hebben dan schrik en schade voor de burgerbevolking van Israël. Volgens internationaal recht: niet geoorloofd.
Lees verder
Meteen toen de aanval op Gaza begon, op 27 december 2008, verspreidde Israël een nieuwe mantra: dit is een oorlog uit zelfverdediging. Zeg nou zelf, zeiden de verdedigers van Israël: wat zou jij doen wanneer jouw land, jouw stad, jouw buurt jarenlang werd bestookt met raketten. Zou jij dan niet op een moment je geduld verliezen en zeggen en nou is het afgelopen?
Lees verder